Με αφορμή τον ερχομό των Tortoise στο φετινό Synch, μου δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσω με μία από τις συμπαθέστερες και ευγενέστερες μουσικές κολεκτίβες με τις οποίες έχω συνομιλήσει. Δεν θα μπω στο τριπάκι να κάνω λόγο για «ήχο που αγγίζει τις παρυφές του post rock, με μια μικρή δόση από avant-garde», όπως γράφει (μεγάλη) μερίδα του Τύπου. Οι άνθρωποι μουσική παίζουν. Και μάλιστα καλή, χωρίς να μπαίνουν σε διαδικασίες ετικετών και κατατάξεων. Στις 12 Ιουνίου, λοιπόν, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι το συγκρότημα από το Σικάγο έρχεται στο Synch και θα παρουσιάσει νέο υλικό για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρόνια...
 |
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση σας από την Αθήνα, από την τελευταία φορά που ήρθατε για συναυλία;
Λάτρεψα το άρωμα και τον κόσμο που έχει αυτή η πόλη. Ο Μεσογειακός άνθρωπος είναι πολύ ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου και πολύ διαφορετικός από εμάς εκεί στην Αμερική. Στην Ελλάδα μου δίνετε την αίσθηση, ότι απολαμβάνετε πραγματικά την ζωή.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας; Θα ξέρετε φαντάζομαι πόσο βιάζονται ορισμένοι να σας κατατάξουν στις post rock μπάντες...
Είναι λίγο περίεργος όρος το post rock. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει, όπως δεν ξέρω και τι είδους χαρακτηρισμό θα μπορούσαμε να δώσουμε εμείς στον ήχο μας. Απλά προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα διαφορετικά από μία μέση μπάντα. Από εκεί και πέρα ούτε στην avant-garde θεωρώ ότι ανήκουμε, όπως έχουμε ακούσει ότι μας κατατάσσει μια άλλη μερίδα του κοινού και του Τύπου. O ήχος των Tortoise είναι κάπου στη μέση, με πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Κάποιες φορές έχουμε ένα διανοουμενίστικο ύφος και κάποιες άλλες παίζουμε απλά σα να θέλουμε να περάσουμε καλά. Η μουσική μας είναι περισσότερο μία ανάγκη προσωπικής έκφρασης και λιγότερο απόπειρα αυτοχαρακτηρισμού.
Είναι βοηθητικό το γεγονός ότι οι Tortoise αποτελούνται από μέλη τα οποία συμμετέχουν ταυτόχρονα σε διαφορετικά μουσικά projects;
Ω ναι! Είναι πολύ σημαντικό, γιατί όταν δουλεύεται η μουσική των Tortoise τα μέλη τους «κουβαλάνε» διαφορετικές εμπειρίες, από διαφορετικά μουσικά backgrounds. Είναι σα να μαζεύεται μια παρέα όπου όλοι έχουν ζήσει πολλές και διαφορετικές αναμνήσεις. Όλη αυτή η διαδικασία μας κάνει καλύτερη μπάντα.
Είστε ένα συγκρότημα αποτελούμενο από μορφωμένους και καλά καταρτισμένους μουσικούς. Πώς κρίνετε το γεγονός ότι μουσικά ρεύματα όπως το hip hop, που κυρίως χρησιμοποιούν μουσικά δείγματα, έχουν γίνει τόσο δημοφιλή;
Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι πρέπει κανείς να είναι μουσικός με πτυχίο για να γράψει καλή μουσική. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν πολύ καλές ιδέες ακόμη και αν δεν είναι μουσικοί Ωδείου. Μάλιστα το γεγονός αυτό μπορεί να τους βοηθάει να στρέφουν ευκολότερα τη μουσική τους σε κατευθύνσεις που «μορφωμένοι» μουσικοί δεν θα μπορούσαν καν να φανταστούν. Τους μουσικούς αυτούς δεν τους ενδιαφέρει να ακολουθήσουν κάποιο κανόνα, γιατί πολύ απλά…δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει αυτός ο κανόνας. Κάνουν μόνο ότι ακούγεται καλά στο αυτί τους και αυτό είναι σπουδαίο. Έτσι και ο hip hop παραγωγός μπορεί να μην έχει ιδέα από μουσική αλλά μόνο με τα samples να δημιουργήσει ένα μουσικό αποτέλεσμα μοναδικό και πολύ δύσκολο να επαναληφθεί.
 |
Θέλετε να μου μιλήσετε για το επερχόμενο cd σας Beacon Of Ancestorship;
Είναι ένα άλμπουμ για το οποίο είμαστε ενθουσιασμένοι! Tόσο με τη διαδικασία της ηχογράφησης, όσο και με το γεγονός ότι μας δίνει την ευκαιρία να παίξουμε καινούργια κομμάτια μπροστά στο κοινό – και να δούμε τις αντιδράσεις τους. Μας ενθουσιάζει αυτό! Αν πρέπει να το συγκρίνω με το προηγούμενο άλμπουμ θα έλεγα ότι το χαρακτηρίζει περισσότερη δυναμική, καθώς και μεγαλύτερη τραχύτητα.
Γιατί οι Tortoise δεν έχουν καλή σχέση με τους στίχους;
Γιατί κανείς από εμάς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να…τραγουδήσει! Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο μέλος από τους Tortoise το οποίο να δοκίμασε να γράψει στίχους. Μπορεί που και που κάποιος να γράφει μουσική με στίχους για κάποια άλλη μπάντα όπου συμμετέχει, αλλά ως εκεί. Είναι κατά κάποιο τρόπο πιο ενδιαφέρουσα διαδικασία για εμάς να γράψουμε μουσική χωρίς να γράφουμε στίχους, πηγαίνοντας το πλοίο των συνθέσεών μας σε διαφορετική κατεύθυνση, αφήνοντας περισσότερο χώρο για τη μελωδία».
Τι απαντάτε σε όσους επιμένουν να διατυμπανίζουν ότι το rock δεν είναι τέχνη;
Ότι κάνουν λάθος. Κάθε είδος προσωπικής έκφρασης θα έπρεπε να θεωρείται τέχνη. Όταν καταβάλεις προσωπικό μόχθο και φαντασία σε μια δουλειά και αυτή τη δουλειά την παρουσιάζεις κατόπιν σε άλλους ανθρώπους, τότε αυτό είναι τέχνη. Σίγουρα υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί εμπορευματοποίησης και κινήτρων, αλλά και πάλι δεν παύει να πρόκειται για έκφραση.
Πόσο διαφορετικές είναι οι Η.Π.Α. ύστερα από την εκλογή του Barack Obama;
Ακόμη όχι πολύ διαφορετικές. Δυνητικά θεωρώ ότι ο Ομπάμα μπορεί να γίνει ένας καλός πρόεδρος, όμως είναι πολύ νωρίς ακόμα. Ελπίζω όχι τόσο σε αλλαγές στην ίδια την Αμερική, όσο στην εικόνα την οποία έχει ο κόσμος για την Αμερική. Και ο νέος πρόεδρος θα βοηθήσει για αυτό.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχουμε κάποιες ιδέες για καινούργια projects. Μέχρι στιγμής όμως αυτό που μας ενδιαφέρει πιο πολύ είναι να παίζουμε όσο περισσότερο γίνεται – αν και αυτό είναι δύσκολο όσο μεγαλώνουμε. Κάποιοι από τη μπάντα ξέρεις έχουν πλέον οικογένεια και παιδιά....
