Πρωτοπόροι και παράξενοι στα χρόνια της μεγάλης ακμής τους, φαινόμενο της εποχής τους λίγο αργότερα και ευρέως αναγνωρισμένοι πλέον ως μία από τις σημαντικότερες μπάντες του γερμανικού krautrock, οι Amon Dόόl II είναι από τους γίγαντες του παρελθόντος οι οποίοι ποτέ ως τώρα δεν είχαν έρθει στην Ελλάδα. Έφτασε λοιπόν η στιγμή να διορθωθεί αυτή η παράλειψη, στις 21 Μαρτίου, στη σκηνή του Gagarin 205. Ως τότε, να τι δήλωσε στο Avopolis ο John Weinzierl...
 |
Σας περιμένουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πάνω στη 40η σας επέτειο ως συγκρότημα. Γιατί η επίσκεψη στη χώρα μας ήταν αδύνατη πίσω στα 1970s ή έστω στη δεκαετία του 1990;
«Καλή ερώτηση...Δεν ξέρω για να πω την αλήθεια, θα μας άρεσε να παίζαμε στην Ελλάδα και πιο πριν. Από την άλλη, βέβαια, ο Σπήλιος ήταν μάλλον απασχολημένος με άλλα πράγματα τότε! (σ.σ.: αναφέρεται στον Σπήλιο Τζέμο, της διοργανώτριας εταιρείας Alterground)».
Τι θα πρέπει να περιμένουμε από σας επί σκηνής; Δεν θα παίξετε τελικά όλο το Yeti και το Wolf City, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, σωστά;
«Όχι, δεν θα παίξουμε τελικά ολόκληρα τα δύο αυτά άλμπουμ. Θα συμπεριλάβουμε και το “Kanaan” από το Phallus Dei και γενικά θα παίξουμε ένα σετ αντιπροσωπευτικό των παλιών μας ηχογραφήσεων».
 |
Το 1967 ανακατευτήκατε κι εσείς σε μια art commune στο Μόναχο. Σχετιζόταν, όπως έχετε ξαναπεί, με τη γενικότερη ανάπτυξη του μαθητικού κινήματος των 1960s, υπήρχε όμως κάποια άμεση σχέση με την περίφημη Kommune 1 του Βερολίνου;
«Ήμασταν η κοινότητα που αναφέρεις, εμείς την ιδρύσαμε και βρισκόμασταν πράγματι στο επίκεντρο του τότε μαθηματικού κινήματος. Παίζαμε σε κάμποσες από τις πολιτικού χαρακτήρα συνελεύσεις και τις καταλήψεις σε πανεπιστήμια και ακαδημίες και κάπως έτσι ξεκινήσαμε. Όταν παίξαμε στο Βερολίνο, ζήσαμε μαζί με την Kommune 1 – αν και σε εκείνες τις μέρες συνήθως ζούσαμε μαζί με τις τοπικές πολιτικές κοινότητες σπουδαστών σε οποιαδήποτε πόλη κι αν παίζαμε. Θυμάμαι ας πούμε ότι στη Φρανκφούρτη ζούσε και ο Γιόσκα Φίσερ σε μία από αυτές – ο μετέπειτα Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών – και τον είχαμε γνωρίσει, αν και τότε δεν ήταν τόσο σημαντικός! Όταν πάντως παίξαμε στη Φρανκφούρτη και στο Βισμπάντεν ζήσαμε κιόλας εκεί. Ήταν τότε ένα πανεθνικό, παγκόσμιο καλύτερα, κίνημα».
Υπάρχει όμως ένα μπέρδεμα σχετικά με την ονομασία Amon Dόόl: ήταν η ονομασία της αρχικής κοινότητας του Μονάχου; Ή η ονομασία της μπάντας σας, που ξεπήδησε από την τελευταία; Ποια είναι τελικά η ακριβής ιστορία πίσω από το Amon Dόόl;
«Το Amon Dόόl ήταν όντως το όνομα της αρχικής κοινότητας, η οποία πολύ σύντομα αφότου ξεκίνησε μετασχηματίστηκε σε μουσική κομμούνα. Amon Dόόl ΙΙ ονομάσαμε βασικά τη μπάντα των επαγγελματιών μουσικών που ξεπήδησε αργότερα από την Amon Dόόl κομμούνα – η οποία και ακόμα υφίσταται. Βέβαια, κατά καιρούς, όπως ας πούμε σήμερα, αποτελεί μια μάλλον εικονική κοινότητα. Τότε πάντως, όσον αφορά στην ονομασία, θέλαμε να αποφύγουμε ένα γερμανικό ή ένα αγγλικό όνομα – γιατί όλοι λέγονταν Rattles, Beatles ή κάτι ανάλογο. Έτσι, αφού το παλέψαμε πολύ με διάφορα ονόματα, καταλήξαμε στο μυστικιστικό Amon Dόόl. Όποιος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες, δεν έχει παρά να ανατρέξει στην ιστορία, στο www.amonduul.de».
 |
Αληθεύει ότι τον καιρό που ηχογραφήσατε το άλμπουμ Tanz Of The Lemmings η Amon Dόόl ΙΙ κοινότητα έδρευε σε ένα μέγαρο 28 δωματίων κοντά στο Μόναχο, γεμάτο από κάθε λογής ανθρώπους; Θα ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω για εκείνες τις μέρες...
«Στην αρχή, μετά από μια απαίσια περίοδο όταν ήμασταν λίγο-πολύ άστεγοι και ζούσαμε για μήνες μαζί με φίλους, νοικιάσαμε μια βίλα στο Hersching (κοντά στο Μόναχο) και φρικάραμε τους γείτονες μόνο με το που ζούσαμε εκεί! Καταλαβαίνεις, με μακριά μαλλιά, διαφορετικοί, απλώς αβάσταχτοι για τον μπουρζουά πολίτη. Μετά από λίγα χρόνια χρειάστηκε να μετακομίσουμε, καθώς η κουζίνα ήταν μες τη βρώμα και μας δόθηκε η επιλογή ή να την καθαρίσουμε ή να φύγουμε... Υπήρχε λοιπόν μια κοινότητα καλλιτεχνών που ζούσε σε ένα κάστρο στο Kronwinkl – γλύπτες, ζωγράφοι και φιλόσοφοι – η οποία και το θεώρησε ως καλή ιδέα να φέρει και μουσικούς εκεί, καθώς αυτό τους έλειπε. Έτσι μετακομίσαμε από το Hersching στο Kronwinkl, κράτησε όμως μονάχα για περίπου 3 μήνες. Ύστερα όλοι έφευγαν λέγοντας ότι δεν μπορούσαν να ζήσουν στο ίδιο σπίτι με μουσικούς, οπότε μας έμεινε το μέρος. Από τότε και μετά είχαμε μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μας ζώντας στο Kronwinkl, το οποίο έγινε από τα πιο hot σημεία στην Ευρώπη. Πολύς κόσμος – από καθηγητές πανεπιστήμιων μέχρι μανιακά φρικιά – βρέθηκε εκεί και είναι κρίμα που δεν είχαμε κάμερες και βίντεο ώστε να τα καταγράψουμε – μείνανε καταγραμμένα βέβαια στην ύπαρξή μας. Μερικά από τα πιο φανταστικά μας sessions παίχτηκαν εκεί στο υπόγειο, θυμάμαι ιδιαίτερα ένα από αυτά, μαζί με τους Fleetwood Mac. Το διασκεδάσαμε πολύ αυτό...».
Νιώθατε αλήθεια στα χρόνια εκείνα ότι μοιραζόσασταν κάτι κοινό με συγκροτήματα όπως οι Tangerine Dream ή οι Cluster, οι οποίοι εμφανίστηκαν περίπου την ίδια εποχή;
«Ήμασταν μια μεγάλη και σπουδαία οικογένεια και παίξαμε πολλές συναυλίες μαζί. Τότε βέβαια όλοι οι μουσικοί συνήθιζαν να ενισχύουν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Κακές συνήθειες όπως οι support μπάντες να λαμβάνουν λιγότερα λεφτά και ανάλογες καταστάσεις ήρθαν αργότερα, όταν μπλέχτηκαν στη μέση οι φασίστες του χρήματος».
Στη δεκαετία του 1970 πάντως οι Amon Dόόl ΙΙ φάνηκε να μπαίνουν σε μια μεταβατική περίοδο, όπου το πειραματικό τους στοιχείο συνδυαζόταν με μια πιο εμπορική προσέγγιση – με κύριο σταθμό της τελευταίας την κυκλοφορία του άλμπουμ Hijack και την ένταξή σας στην Atlantic. Ήταν μια ανάγκη που αναπτύχθηκε φυσικά ή δεχτήκατε πιέσεις από τη δισκογραφική βιομηχανία, για να βγούνε περισσότερα χρήματα από τη φήμη σας;
«Συνέβησαν λίγο-πολύ και τα δύο. Εμείς θέλαμε να πάμε στην Αμερική και η δισκογραφική βιομηχανία προσπάθησε να επηρεάσει την κατεύθυνσή μας προς το πιο επικερδές. Η βιομηχανία συνήθως δημιουργεί μονοδιάστατες κουλτούρες, με καταστροφική επίδραση στη ζωή – όπως στις μέρες μας, όπου όλοι υποφέρουμε από τα δεινά της αφθονίας. Όταν λοιπόν εμφανίστηκε ο Jόrgen Korduletsch, ο οποίος ήταν βασικά disco παραγωγός, και ξεκίνησε να δουλεύει μαζί μας, όλα πήγαν προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Οι παρεξηγήσεις ήταν αδύνατον να αποφευχθούν...».
 |
Και ποια είναι η ιστορία γύρω από το Utopia; Πρέπει τελικά να θεωρείται τμήμα της δισκογραφίας σας ή όχι;
«Είναι ένας δίσκος του Olaf Kόbler, που περιλαμβάνει το “Deutsch Nepal” – ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του Lothar Meid – παιγμένο από τους Amon Dόόl ΙΙ. Ο Olaf θεώρησε πως το Utopia θα πούλαγε περισσότερο αν περιείχε ένα Amon Dόόl τραγούδι. Αργότερα χρησιμοποιήσαμε το “Deutsch Nepal” και σε δικό μας δίσκο».
Και το συγκρότημα που συνέχισε το όνομα Amon Dόόl στα 1980s, από βρετανικό έδαφος, με κυκλοφορίες όπως τα Hawk Meets Penguin και Meeting With Men Machines πώς προέκυψε; Δεν υποτίθεται πως οι Amon Dόόl ΙΙ διαλύθηκαν κάπου τότε;
«Ο πρώην μας μπασίστας Dave Anderson (ο οποίος συμμετείχε στο Phallus Dei και στο Yeti)» έχει ένα στούντιο στην Ουαλία και εκείνη την εποχή δουλεύαμε σε αυτό. Ταξίδευα πολύ τότε και συνήθως μοίραζα τα καλοκαίρια μου μεταξύ Μονάχου και Σίντνεϊ και ξαφνικά άρχισε να ξεπηδά το υλικό των δίσκων που ανέφερες. Με την εξαίρεση του Hawk Meets Penguin, κανένα από τα άλλα Amon Dόόl άλμπουμ της περιόδου δεν είχε την έγκρισή μου. Είναι η μουσική και τα τραγούδια μου κυκλοφορημένα από τον Dave και λαθεμένα λανσαρισμένα ως «Amon Dόόl UK». Δεν έχουν όμως σε τίποτα να κάνουν με τους Amon Dόόl ΙΙ, είναι πράγματα δημοσιευμένα ενάντια στη θέλησή μου – δεν είδα μάλιστα ούτε ένα λεπτό από αυτά...».
Και σχετικά με το μέλλον; Βλέπετε να υπάρχουν στις μέρες μας καλλιτέχνες με τους οποίους ίσως σκεφτόσασταν να δουλέψετε μαζί στο στούντιο;
«Αυτήν ειδικά τη χρονιά θα βρεθούμε πολύ στον δρόμο, ώστε να γιορτάσουμε τη 40η μας επέτειο. Αλλά δεν είναι μονάχα για τη μουσική, δες τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο! Τους χονδροειδείς, άπληστους και ηλίθιους που βρίσκονται στο πηδάλιο, κυβερνώντας τόσο τον πλανήτη, όσο και το ανθρώπινο πνεύμα. Ο λόγος για τον οποίον κάποτε αρχίσαμε τους Amon Dόόl ΙΙ είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ. Απαιτείται αλλαγή, όμως αυτή μπορεί να προέλθει μόνο μέσω της συνειδητοποίησης. Και πριν τη συνειδητοποίηση πρέπει να επέλθει η κατανόηση – κι αυτό είμαστε εδώ για να σας το θυμίσουμε. Από αυτή λοιπόν την άποψη, θα θέλαμε να δουλέψουμε με όλους τους καλλιτέχνες που αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, πιστεύω πάντως πως αν τους ενώσουμε όλους σε έναν θα αποκτήσουμε καλύτερη κατανόηση. Πάντα αυτό κάναμε».
