Από τους Sneaker Pimps μέχρι τους IAMX η πορεία του Chris Corner αποδεικνύει ότι πρόκειται για έναν πραγματικό καλλιτέχνη. Το μίγμα που δημιουργεί στις εμφανίσεις και στα τραγούδια του συνδυάζει τη θεατρικότητα του glam rock και την ατμόσφαιρα του Βερολίνου, με στίχους βουτηγμένους στο σεξ, τις ουσίες, τη μελαγχολία, την έκσταση και τη γοητεία της νύχτας. Ενόψει της εμφάνισής του στην Αθήνα την Κυριακή 1 Μαρτίου (στο Gagarin), ο χαρισματικός αυτός performer μίλησε στο Avopolis και μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για τη μουσική βιομηχανία, το εκκεντρικό ντύσιμο και την πόλη που λατρεύει…
Φωτογραφίες: Gregory Derkenne & Bjorn Giesbrecht
 |
Τα τελευταία χρόνια ζεις μόνιμα στο Βερολίνο. Πιστεύεις ότι αυτή η πόλη έχει βοηθήσει την καλλιτεχνική σου εξέλιξη; Σκέφτεσαι ποτέ την Αγγλία (σ.σ.: “Think Of England” είναι ο τίτλος του νέου single);
«Το Βερολίνο μου έδωσε την ευκαιρία να αναδημιουργήσω όλα όσα είχα μέσα μου και γύρω μου. Να κάνω ένα βήμα πίσω στο παρελθόν και να σκεφτώ τον εαυτό μου, τους έρωτές μου, τις ανησυχίες μου και όσα μου δημιουργούσαν σύγχυση. Η ελευθερία του Βερολίνου εμφύσησε ζωή στη δουλειά μου. Μου χάρισε μια αυτοπεποίθηση και μια σιγουριά που φοβόμουν να εξερευνήσω στο Λονδίνο. Με κάνει να μη σκέφτομαι για το αν σε κάποιον θα αρέσει αυτό που κάνω ή το πόσα λεφτά θα βγάλω από αυτό, πράγμα λίγο ειρωνικό βέβαια, αφού τώρα τα πάω καλύτερα στην Αγγλία με αυτό το project απ’ ότι όταν ζούσα εκεί. Αυτή η χώρα με έφτιαξε και με κατέστρεψε. Το Βερολίνο με βοήθησε να διορθώσω μερική από αυτή τη ζημιά. Πάντα θα αγαπάω το παλιό μου σπίτι αλλά πρέπει να ξαναφτιαχτεί, να δαιμονιστεί, και να καεί ολοσχερώς μέσα στο κεφάλι μου για να μπορέσω να αισθανθώ πάλι καλά για αυτό».
 |
Ποια ήταν η ανάγκη να δημιουργήσεις ένα project σαν τους IAMX; Υπήρχε κάποια ιδέα που είχες στο μυαλό σου και δε μπορούσες να πραγματοποιήσεις με την προηγούμενη μπάντα σου, τους Sneaker Pimps;
«Είμαι τελικά ένας πολύ κλειστός και μοναχικός άνθρωπος. Το να δουλεύω με άλλους πάνω στις δημιουργικές ρίζες της μουσικής ήταν πάντα λίγο εκνευριστικό. Η συνεργασία δεν μου επέτρεπε να πειραματιστώ όσο ήθελα. Οι IAMX είναι μια ανοιχτή πλατφόρμα, ένα project γεμάτο ενέργεια, και αυτό χάρη στην έλλειψη αναστολών. Οι μόνοι μου ανασταλτικοί παράγοντες είναι η αμφιβολία και ο φόβος μου, και έχω δουλέψει πολύ σκληρά προσπαθώντας να τους ξεφορτωθώ. Το να αφήνομαι πάνω στη σκηνή με ένταση και με τη συγκεκριμένη μουσική με έχει βοηθήσει να χαλαρώσω αρκετά. Νιώθω σαν παιδί με τους IAMX. Σαν ένας λυσσασμένος, ψυχωτικός Peter Pan».
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να κυκλοφορείς τη δουλειά σου σε μια μικρή, ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία και όχι σε μια μεγάλη;
«Η ανεξαρτησία σημαίνει ρίσκο και τυφλή εμπιστοσύνη. Αυτή η αντίληψη και αυτό το πάθος για τη τέχνη ή δεν υπάρχουν στον εμπορικό κόσμο ή θυσιάζονται. Πρέπει να το θυμάστε αυτό, μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία είναι μια αδίστακτη βιομηχανία που δρα με βάση το κέρδος. Πώς μπορεί η πειραματική, η ανατρεπτική μουσική να «ανατραφεί» σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Όλοι πρέπει να ζουν και να πεθαίνουν σύμφωνα με τις δικές τους αλήθειες και πεποιθήσεις. Το να είσαι μικρός και ανεξάρτητος με εμπνέει βαθύτατα. Δουλεύω με αληθινούς ανθρώπους και γνώμες. Εμπιστεύομαι τον μικρόκοσμό μου, και αυτός με προστατεύει από το να γίνω ένα μεγάλο κακό τέρας μιας εγκεφαλικά νεκρής κουλτούρας για τον φαιδρό καταναλωτή. Είναι σίγουρα πιο σκληρή δουλειά για λιγότερα χρήματα, αλλά και πάλι, δεν δίνω δεκάρα για τα χρήματα».
 |
Το προηγούμενο album ήταν επηρεασμένο από την «Έκσταση, την Αϋπνία και το Βερολίνο». Ποιες λέξεις, ή εκφράσεις σε επηρέασαν στη δημιουργία του τρίτου άλμπουμ;
«Το Woltersdorf, το κρασί και ο αγριόχοιρος. Επίσης το προσωπικό μου στούντιο, τα ελαττώματα μου και οι φίλοι μου εδώ».
Το στυλ σου και τα ρούχα σου είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Θεωρείς ότι μια extravagant γκαρνταρόμπα είναι απαραίτητο κομμάτι των IAMX;
«Νομίζω ότι το θεατρικό παιχνίδι είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι των IAMX. Μου αρέσει το δράμα και η φαντασία του θεάτρου, αλλά και το πώς αυτά μπορούν να γίνουν με χαμηλό κόστος, απλά και να έχουν ένα έντονο αποτέλεσμα, αν είσαι βέβαια αρκετά δημιουργικός. Κάποια πράγματα μπορεί να δείχνουν γελοία, φτηνιάρικα και τελείως χάλια στο φως. Αν τα βάλεις στη σκηνή με ενέργεια, αγριάδα και με ουσία, τότε μπορούν να εμφανιστούν τελείως διαφορετικά. Μου αρέσει το όριο μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας. Τελικά, όλοι θέλουν να δραπετεύουν. Το να ντύνομαι και μετά να «καταστρέφομαι» ανοιχτά, είναι απλά μέρος της δικής μου απόδρασης».
Ο David Bowie είχε σαν προσωπικό του alter ego τη φιγούρα του Ziggy Stardust. Εσύ θεωρείς τον X σαν το δικό σου alter ego;
«Το project IAMX σίγουρα δεν είναι τόσο συγκεκριμένο. Είναι πιο πολύ σαν μια αντίληψη για τη ζωή. Οι χαρακτήρες που βλέπετε είναι προεκτάσεις αληθινών ανθρώπων. Είναι υπερβολικές, μεταλλαγμένες εκδοχές, αλλά είναι αληθινές. Θεωρώ, κατά κάποιον τρόπο, ότι σε αυτό ανταποκρίνεται το κοινό. Βλέπουν πως νιώθουμε το ό,τι κάνουμε κι ας είμαστε ντυμένοι σα φρικιά. Μερικές φορές βλέπω τον άνθρωπο στον οποίο μεταμορφώνομαι στη σκηνή και στις φωτογραφίες και αισθάνομαι πολύ μακριά από αυτό. Αλλά αυτό είναι πολύ φυσιολογικό για οποιονδήποτε παλεύει με το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον και το μερικές φορές άδειο συναίσθημα της ύπαρξης στη ζωή».
 |
Για όσους δεν έχουν δει τους IAMX ζωντανά, πώς θα περιέγραφες τις εμφανίσεις σας επί σκηνής;
«Απρόβλεπτες, ωμές και βουτηγμένες στον ιδρώτα. Κάποτε είχα πει ότι να εμφανίζομαι ζωντανά με τους IAMX είναι σα να κάνω σεξ με εκατοντάδες ανθρώπους σε μια νύχτα. Ακόμα το πιστεύω αυτό. Είναι ένας άλλος κόσμος, στον οποίο το κοινό είναι ελεύθερο να μπει, να χάσει τον έλεγχο και να εκφράσει τους προσωπικούς του δαίμονες, όπως κάνουμε εμείς».
Εκτός από το καινούργιο άλμπουμ, έχεις κάποια άλλα σχέδια για το μέλλον;
«Σκοπεύω να γίνω αρχιτέκτονας, να καταστρέψω την οργανωμένη θρησκεία και να συνεχίσω να ενοχλώ όσους περισσότερους μπορώ με τη μουσική μου».
