Για καλή μας τύχη, κάποιος σε αυτή τη χώρα αποφάσισε να φέρει τον μ-Ziq ή κατά κόσμον Mike Paradinas για ένα DJ set και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσουμε με ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ηλεκτρονικής μουσικής. Γι’ αυτό, εάν σας έχει απασχολήσει η συγκεκριμένη σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και σήμερα, καλό θα ήταν να επισκεφτείτε το Bios αύριο Παρασκευή, 23 Ιανουαρίου…
Καλημέρα Mike ή μήπως θα έπρεπε να πω Jake (Slazenger);
«(Γελώντας) Όχι, το Mike είναι μια χαρά!»
Mike θα ήθελα να με πας πίσω στις αρχές των 1990s που ήταν γεμάτα με συναρπαστικούς και πειραματιζόμενους μουσικούς όπως εσένα, τον Aphex Twin και τον Squarepusher. Πώς ήταν να ζεις στην Αγγλία εκείνη την περίοδο, με τα περίφημα warehouse parties και όλα τα συναφή;
«Ήταν σίγουρα μια καταπληκτική περίοδος, που νομίζω έχει μείνει και στη μουσική ιστορία για τα τεκταινόμενα και τις υπέροχες στιγμές της. Ο χαρακτήρας της νομίζω μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί διαχρονικός και υπήρχαν όντως πολλά ενδιαφέροντα σχήματα και μουσικοί εκείνη την στιγμή στην Αγγλία. Παρόλο που ήμουνα όμως παιδί εκείνης της γενιάς, δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα φανατικός των warehouse parties. Είχα πάει βεβαίως κι εγώ αρκετές φορές, όμως δεν είχα σχέση με διάφορους τύπους οι οποίοι δεν έχαναν event για event».
Πιστεύεις πως υπάρχουν στην παρούσα φάση συγκροτήματα ή καλλιτέχνες οι οποίοι πηγαίνουν την ηλεκτρονική μουσική ένα βήμα παραπέρα, όπως κάνατε εσείς εκείνη την εποχή;
«Δεν πιστεύω πως υπάρχει τόσο μεγάλη εξέλιξη του ιδιώματος όπως στη δική μου εποχή, αλλά υπάρχουν ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα και στο σήμερα. Δυο από τα πιο ζωντανά κομμάτια της ηλεκτρονικής σκηνής είναι κατά τη γνώμη μου το dubstep και το electro με την όλη αναγέννηση της γαλλικής σκηνής».
Σε αυτά τα πλαίσια δηλαδή πρέπει να περιμένουμε να κυμανθεί και το δικό σου DJ set;
«Όχι ακριβώς. Θα παίξω κυρίως δικά μου πράγματα και δουλειές από καλλιτέχνες του label μου (το οποίο παρεμπιπτόντως με ρώτησε εάν ξέρω και του απάντησα πως φυσικά γνωρίζω την Planet Mu, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειραματικά labels τα τελευταία χρόνια). Δυστυχώς πλέον δεν έχω χρόνο να αφιερώσω στο να γράψω δικά μου κομμάτια, καθώς το όλο μανατζάρισμα της Planet Mu τρώει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου».
Θα πρέπει να περιμένουμε και αυτοσχεδιασμούς με το laptop σου κατά τη διάρκεια του set;
«Δυστυχώς έχω εγκαταλείψει τους πειραματισμούς με το laptop κατά τη διάρκεια των σετ μου. Συμμετείχα και εγώ σε αυτή τη «μόδα» όταν είχε ξεκινήσει, αλλά μετά από κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν με συνάρπαζε όπως στις αρχές. Και έτσι το σταμάτησα».
Όταν είχα πρωτακούσει το "Hwicci Song" μου είχαν κάνει εντύπωση τα hip hop beats και cuts του. Παρακολουθείς γενικά τον hip hop χώρο;
«Δεν είμαι κανένας μεγάλος οπαδός ούτε ακόλουθος του hip hop, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα αυτή τη στιγμή τα οποία πραγματικά αξίζει κάποιος να ακούσει. Γενικά μου αρέσει αυτή η καινούργια γενιά παραγωγών που πειραματίζεται με διαφορετικούς ήχους και ψάχνει για καινούργια συναρπαστικά αποτελέσματα. Από τους αγαπημένους μου παραγωγούς είναι ο (αδικοχαμένος) J Dilla και ο Mike Slott».
Μπορείς να μου περιγράψεις πώς ακριβώς υπόγραψες με την Astralwerks πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990; Αληθεύει ότι το όλο ενδιαφέρον τους ξεκίνησε μετά από το μ-Ziq Vs The Auteurs EP σου και τον crossover χαρακτήρα του;
«Ο David Boyd, ο οποίος δούλευε εκείνη την εποχή στην Virgin, με έφερε σε επαφή με τη Hut (εταιρία των Verve και Placebo τότε) και έτσι υπέγραψα με αυτούς. Από εκεί και πέρα η Astralwerks είχε τη διανομή της Virgin στην Αμερική και ενδιαφέρθηκε να κυκλοφορήσει και τα δικά μου άλμπουμ, εφόσον είχαν κάνει ήδη ένα άνοιγμα στον ευρωπαϊκό ηλεκτρονικό ήχο εκείνη την περίοδο σαν label με τους Future Sound of London, τους Fluke και άλλους. Έτσι και εγώ βρέθηκα με διανομή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού».
Σε ρωτάω για αυτό διότι ο ηλεκτρονικός ήχος δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στην Αμερική (τουλάχιστον όχι όσο στην Ευρώπη) και μου είχε κάνει εντύπωση εκείνη την περίοδο αυτή η κίνηση από μέρους τους.
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν δημοφιλής. Οι Prodigy και οι Chemical Brothers είχαν διαγράψει μία εντυπωσιακή πορεία και λόγω αυτών των δυο σχημάτων και του ανοίγματος που κάνανε βρεθήκαμε πολλοί άλλοι από αυτή τη σκηνή να παίζουμε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι πραγματικά απολαμβάνανε τη μουσική μας. Δυστυχώς όμως μετά από λίγο ξεφούσκωσε το όλο θέμα και το κοινό εκεί στράφηκε πάλι στον γνώριμο αμερικάνικο rock ήχο».(κάπου μέσα στη διάρκεια της συζήτησης εγώ ανέφερα και τους Crystal Method ως το πλέον αναγνωρίσιμο ηλεκτρονικό αμερικάνικο group εκείνης της εποχής τους οποίους ο κύριος Paradinas δεν είχε όπως φάνηκε και σε μεγάλη εκτίμηση ανοίγοντας έναν διασκεδαστικό διάλογο μαζί μου ο οποίος δεν θα δημοσιευτεί για ευνόητους λόγους...).
Έχεις κάποιο προσωπικό αγαπημένο άλμπουμ ή κομμάτι σου από το σύνολο της δισκογραφίας σου;
«Από τους δίσκους μου τα αγαπημένα μου είναι το Lunatic Harness και το Tango N' Vectif. Το πρώτο γιατί ήταν το άλμπουμ που έκανε την εισαγωγή του ήχου μου στο αμερικανικό κοινό και ήταν το αντίστοιχο κατά κάποιον τρόπο Tango N' Vectif για την Αμερική. Όσο για το δεύτερο είναι ο πρώτος μου ολοκληρωμένος δίσκος και σίγουρα πολύς κόσμος τον αγαπάει, οπότε το συμπεριλαμβάνω και εγώ στα αγαπημένα μου. Αν και πρέπει να παραδεχτώ πως δεν ήμουνα απόλυτα ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα όταν είχε κυκλοφορήσει και ακόμα πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι καλύτερο στις λεπτομέρειες!».
Και τώρα κάτι που πάντα είχα στο μυαλό μου και επιτέλους μου δίνεται η ευκαιρία να σε ρωτήσω αυτοπροσώπως. Είναι το "μ-Ziq Theme" το χαμένο δίδυμο αδερφάκι του "Polynomial C" του Aphex Twin;
«Δεν έχεις καθόλου άδικο σε αυτό. Στην αρχή της πορείας μου οι μ-Ziq ήτανε ντουέτο το οποίο περιλάμβανε εμένα και άλλον ένα άνθρωπο. Αυτός λοιπόν λάτρευε το συγκεκριμένο κομμάτι του Aphex και έγραψε τη μελωδία του "μ-Ziq Theme" εμπνεόμενος από αυτό. Μετά ήρθα εγώ και πρόσθεσα τα drums καθώς και τις μπασογραμμές».
Για την τελευταία ερώτηση άφησα κάτι που είμαι σίγουρος πως πολλοί φίλοι σου πάντα είχαν σαν απορία. Πώς προέκυψε το ελληνικό γράμμα μ ως μέρος του ονόματός σου;
«Τον παλιό καιρό υπήρχαν κασετόφωνα. Στο πλάι λοιπόν μίας τέτοιας συσκευής που είχα τότε υπήρχε το συγκεκριμένο γράμμα μαζί με τα ξένα S και Q. Θεωρώ πως συμβόλιζε την έννοια «μίκρο», η οποία υπάρχει και στη φυσική, και μετά είχε κάποια μονάδα μέτρησης που δεν γνωρίζω. Κάπως έτσι το είδα και μιας και μου άρεσε το έβαλα στο όνομα του σχήματος!».