Ένα από τα πιο επιτυχημένα ονόματα της φετινής χρονιάς, οι MGMT μπορεί να ανήκουν στο ψυχεδελικό pop κομμάτι του indie φάσματος, αλλά ξεπέρασαν σε απήχηση πολλά βαρύγδουπα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στη Γηραιά Αλβιώνα, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Andrew VanWyngarden, τραγουδιστή και κιθαρίστα του συγκροτήματος, ο οποίος μας αφιέρωσε λίγο χρόνο εν μέσω του συναυλιακού τους πυρετού…
 |
Andrew, πώς θα συνόψιζες τα συναισθήματα του να βρίσκεσαι πρώτη φορά σε μεγάλη περιοδεία;
«Είναι μια «τεράστια» εμπειρία, που εμπερικλείει και φοβερή πρόκληση για να τη διαχειριστείς. Είναι φοβερό το συναίσθημα, η δύναμη του κόσμου ,το πώς σου τη μεταβιβάζει. Είναι σκέτη μαγεία. Το βιώνουμε πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα και πραγματικά είναι κάτι που προκαλεί δέος».
Πώς γνωριστήκατε και πώς ξεκινήσατε να παίζετε μαζί;
«Εγώ είμαι από το Memphis, ο Ben από τη Νέα Υόρκη, ήμαστε συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο, συναντηθήκαμε το 2001 και αρχίσαμε να στήνουμε την μπάντα το 2002. Στην αρχή γράφαμε κομμάτια στον υπολογιστή μου, περισσότερο electro ακούσματα, φτιάχνοντας περίεργες λούπες και κάνοντας πειραματισμούς με τους ήχους. Το κάναμε για την ευχαρίστησή μας, χωρίς να το παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά. Και βασικά εξακολουθούμε να μην το παίρνουμε και τόσο στα σοβαρά».
Ποιες μουσικές σας επιρροές οδήγησαν στο σημερινό συνονθύλευμα που συνιστά τον ήχο των MGMT;
«Μας αρέσουν οι περίεργες μουσικές, πράγματα που τους άλλους συχνά τους απωθούν γιατί τα θεωρούν ασυνάρτητα. Μας αρέσουν οι Chrome, οι Spiritualized, οι Spacemen 3, ενώ έχουμε μια ιδιαίτερη προτίμηση για τον βρετανικό ήχο, τόσο παλιές όσο και καινούργιες κυκλοφορίες».
Ποιο κομμάτι θα ήθελες να διασκευάσετε με τέτοιο τρόπο που να γίνει αγνώριστο σε σχέση με την αρχική του εκτέλεση;
«Μμμ, αν υπάρχει ένα κομμάτι που θα μου προκαλούσε τέτοιο ενδιαφέρον ώστε να το «καταστρέψω» και να το φτιάξω κατά έναν τρόπο απ’ την αρχή, τότε αυτό είναι το “Girls Just Wanna Have Fun” της Cyndi Lauper. Αυτό το τραγούδι είναι καταπληκτικό από μόνο του και σου δίνει φοβερή πρώτη ύλη για να αυτοσχεδιάσεις και να κάνεις πλήθος πραγμάτων, ώστε να βγει ένα πολύ συναρπαστικό freak pop αποτέλεσμα».
 |
Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που θα ήθελες να κάνεις επί σκηνής;
«Θα μου άρεσε να είμαι ξαπλωμένος στη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Νομίζω ότι θα ΄ταν κάτι εξίσου απλό και εκκεντρικό. Ελάχιστα απαιτητικό, αλλά νομίζω και πολύ δύσκολο. Ναι, κάτι τέτοιο θα δοκίμαζα να κάνω σε κάποιο μελλοντικό show!».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το άλμπουμ και ποιο σε προβλημάτισε αρχικά μα σε εξέπληξε στη συνέχεια ευχάριστα με την τελική του μορφή;
«Το αγαπημένο μου κομμάτι απ΄ το Oracular Spectacular είναι το “4th Dimensional Transitional”, ένα κομμάτι το οποίο νομίζω δεν έχει εκτιμηθεί όσο του αξίζει. Θεωρώ ότι είναι πραγματικά 4 διαστάσεων, αλλά οι περισσότεροι μάλλον μπορούν να αντιληφθούν μόνο τις 3, γι’ αυτό δεν το εκτιμούν όσο πρέπει. Εκείνο που με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς μεταμορφώθηκε στην πορεία και πήρε μια εντελώς ανανεωμένη μορφή, είναι και το πρώτο κομμάτι που γράψαμε, το “Kids”».
Και μετά την περιοδεία τι ακολουθεί; Νέο άλμπουμ ή ξεκούραση;
«Μάλλον ένα ταξίδι με τέτοιο προορισμό και τέτοια διάρκεια που θα προσφέρει την έμπνευση για ένα νέο άλμπουμ…».
