«Avant-garde από το παρελθόν, Techno από το μέλλον», αναγράφεται στο who-is-who του Die Arkitekt, ο οποίος την Παρασκευή 17 Μαΐου κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ The Death of Postmodernism.
Γεννημένος στην Αθήνα, ο Die Arkitekt ξεκίνησε την καριέρα του στο Λονδίνο με την κυκλοφορία του EP Wilmheim τον Σεπτέμβριο του 2020. Το πρώτο του άλμπουμ, Dark Colors, κυκλοφόρησε το 2022 με συνεργασίες όπως οι Lena Platonos, Kid Moxie, Tamta και Charity Kase. Οι κυκλοφορίες του είχαν την υποστήριξη των WONDERLAND, VICE, KALTBLUT και METAL Magazine.
Ο Έλληνας παραγωγός, μένοντας πιστός στην αισθητική του ταυτότητα, παρουσιάζει μία δουλειά για την προσωπική έκφραση και την ελευθερία του λόγου, αποκαλύπτοντας περαιτέρω πτυχές του καλλιτεχνικού εαυτού του. Και καθώς δεν θα μπορούσαμε να του ζητήσουμε να αποχωριστεί τις χαρακτηριστικές του μάσκες, τον προκαλέσαμε να μας αποκαλυφθεί μέσα από δέκα συν ένα πρόσωπα και προσωπεία που τον έχουν διαμορφώσει δημιουργικά.
Τέχνες
Σκέφτηκα να σε ρωτήσω για την αρχιτεκτονική και πως προέκυψε το alias “Die Arkitekt”. Ίσως αυτό θα ήταν κάπως προφανές, έτσι θα έλεγα να ξεκινήσουμε αυτή την ιδιότυπη συνέντευξη με μία μάσκα ή ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο που αποτελεί σημείο έμπνευσης στο οποίο επιστρέφεις.
Η απαρχή για μένα στην πιο πειραματική μουσική είναι στην Björk. Πρώτη φορά την είχα δει στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Από τότε παρακολουθώ στενά την δουλειά της και σίγουρα αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο στη μουσική αλλά και για όλα τα φανταστικά headpieces που φοράει.
Μόδα
Σε μία προηγούμενη σου συνέντευξη στο Avopolis, που έγινε με αφορμή την κυκλοφορία του album σου Dark Colors, ανέφερες πως οι μάσκες σου είναι εμπνευσμένες από τον Martin Margiela. Παρουσίασε μας μία μάσκα ή ένα πρόσωπο της μόδας που σε εμπνέει ή επηρεάζει.
Στο κομμάτι της μόδας ξεχωρίζω σχεδόν αυτόματα τον John Galliano. Με εντυπωσίασε το όραμα που είχε για τον οίκο Margiela, αλλά και η γενικότερη αισθητική του που τον ακολουθεί σε όλα τα brands που έχει αναλάβει.
Ελλάδα
Η δακρυσμένη Αφροδίτη του Μουσείου της Ακρόπολης είναι το δικό μου πρόσωπο-σημείο αναφοράς, που μου θυμίζει επίσης τον πολιτισμό της Ελλάδας αλλά και τη σύγχρονη κοινωνική κατάσταση. Υπάρχει κάποια μάσκα ή πρόσωπο που σου θυμίζει την Ελλάδα;
Η μοναχική Καρυάτιδα και τα γλυπτά του Παρθενώνα που με τόσο θράσος ακόμα εκτίουν το εξωφρενικό αυτό “unauthorised residency” στο Βρετανικό μουσείο. Το σώμα μου θυμάται ακόμα τον κόμπο στο στομάχι που ένιωσα όταν επισκέφτηκα το μουσείο αυτό για πρώτη φορά. Η κλοπή των γλυπτών από τους Βρετανούς, αλλά και η διατήρησή τους στο μουσείο σήμερα είναι κάτι που πάντα μου ξυπνάει σαν αντίδοτο την αγάπη μου για την χώρα μου.
Λονδίνο
Η βάση σου είναι στο Λονδίνο. Παρομοίως, μοιράσου ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο/μάσκα.
Ένα χαρακτηριστικό πρόσωπο για εμένα είναι ο Brian Eno. Θαυμάζω την δουλειά του και την αξία που έφερε στον Βρετανικό ήχο καθώς και το γεγονός ότι επηρέασε μια τεράστια γενιά παραγωγών και εκκόλαψε διαμάντια όπως τον Fred Again..
Queer
Μολονότι δεν αυτοπροσδιορίζεσαι ως queer καλλιτέχνης, είσαι μέρος μίας υποκουλτούρας που κάνει τα πράγματα με ένα δικό της, μη δυαδικό τρόπο ή μη «κανονικό» τρόπο. Υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό queer πρόσωπο ή προσωπείο που έχει επηρεάσει τη δουλειά σου;
Δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι αυτός ο κανονικός μη-δυαδικός τρόπος που λέτε για να σας απαντήσω εγώ που εντάσσομαι. Υπάρχει σήμερα ένα παράδοξο. Απο τη μία πλευρά μιλάμε για ρευστότητα και ταυτόχρονα παρατηρώ ένα άγχος προσδιορισμού. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες και οι προσδιορισμοί. Είμαι ένας καλλιτέχνης που απλά γράφει τη μουσική που του αρέσει και δεν ξέρει καν σε τι είδος κατατάσσεται .
Ηλεκτρονική μουσική
Παρομοίως, για την ηλεκτρονική / techno μουσική.
Ίσως να επαναλαμβάνομαι, αλλά η Björk ήταν αυτή μου υπήρξε ο μύστης μου στην Ηλεκτρονική μουσική. Θυμάμαι να ακούω το Volta και να με εντυπωσιάζουν τα άγρια beats και τα βαριά χάλκινα πνευστά. Πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος χαρακτήρισε σημαντικά τον ήχο μου. Θα ήμουν όμως πολύ άδικος απέναντι στον εαυτό μου αν δεν ανέφερα και την Λένα Πλάτωνος που βέβαια, ενώ ήταν στα ακούσματά μου από πολύ μικρός μαζί με Χατζιδάκι, την ηλεκτρονική πλευρά της την γνώρισα λίγο πιο μεγάλος.
Σινεμά
Η έβδομη τέχνη μας έχει δώσει μερικές από τις πιο εμβληματικές μάσκες.Υπάρχει κάποια που ξεχωρίζεις;
Είμαι εξαιρετικά διχασμένος μεταξύ της τριλογιας Matrix και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ενώ δηλώνω εντελώς nerd γύρω από τον κόσμο του Tolkien, νομίζω πως τελικά μέσα μου νικάει ο industrial φουτουρισμός του Matrix με αποκορύφωμα φυσικά το Reloaded.
Αισθητική / audiovisual εικόνα
Από που αντλείς την αισθητική σου ως Die Arkitekt; Παρουσίασε μας ένα πρόσωπο / μάσκα που επηρέασε την πιο πρόσφατη δουλειά σου, "Mirkhel".
Είναι δύσκολο να απαντάω σε τόσο συγκεκριμένες ερωτήσεις γύρω απ’ την έμπνευσή μου γιατί δεν είναι ποτέ ένα πρόσωπο η μια εικόνα. Όσον αφορά την εικόνα μου πάντα δουλεύω πολύ στενά με τους συνεργάτες μου όπως τον Βαγγέλη Φαντόπουλο που βρίσκεται πίσω από τα περισσότερα video clips μου και τον Χρήστο Συμεωνίδη που συνεργαζόμαστε φωτογραφικά. Εγώ φέρνω αυτό που είμαι και τη μουσική μου και ακολουθεί πολύ Pinterest brainstorming.
Σημαντική συνεργασία
Έχεις συνεργαστεί με εξέχουσες προσωπικότητες, όπως η Kid Moxie, η VASSIŁINA, η Τάμτα και η Λένα Πλάτωνος. Υπάρχει κάποια από τις συνεργασίες σου που είναι ιδιαίτερα σημαντική για εσένα;
Κάθε συνεργασία μου μέχρι στιγμής είναι με άτομα που εκτιμώ και συνδέομαι καλλιτεχνικά. Όμως η συνεργασία και η γνωριμία μου με την Λένα Πλάτωνος ήταν πραγματικά κάτι το σουρεαλιστικό για μένα. Σίγουρα είναι η συνεργασία που ξεχωρίζω καθώς εκτός του ποιά είναι η Λένα, ξεκινήσαμε την συνεργασία μας με ένα κομμάτι ("Julian") που το θεωρώ το πιο αντιπροσωπευτικό του ήχου μου.
Die Arkitekt
Τέλος, μοιράσου μαζί μας μία φωτογραφική στιγμή του Die Arkitekt και μια ανάμνηση που σημαίνει πολλά για σένα.
Αυτή την φωτογραφία την τράβηξε ο κολλητός μου Δημήτρτης Γκέλμπουρας (Forbidden Designs) στο Λονδίνο ακριβώς μετα το πρώτο μου ever live ως Die Arkitekt. Το κλικ πρεπει να έγινε καπου στο Southbank στο κέντρο του Λονδίνου γυρνώντας σπίτι τις πρώτες πρωινές ώρες. Είναι μια φωτογραφία που όταν πέφτω πάνω της πάντα με κάνει να χαμογελάω ασυναίσθητα.
Αν έδινες μια φυσική υπόσταση στο νέο σου άλμπουμ, τι πρόσωπο θα είχε;
Θα είχε το πρόσωπο κάθε ανθρώπου που χάνεται στην οθόνη του κινητού του. Ο νέος δίσκος μου κατά μια έννοια είναι μια παρατήρηση του πόσο ουσιαστικά περιορισμένη έχει γίνει η οπτική μας ζώντας διαδικτυακά.
Το άλμπουμ στο Spotify:
O Die Arkitekt θα παρουσιάσει live τo The Death of Postmodernism την Πέμπτη 6 Ιουνίου στο Ρομάντσο, με opening set από τον DJ Problems.
