Ίσως τετριμμένο μα άκρως απαραίτητο να θυμίσουμε συνοπτικά τις συνέπειες της πανδημίας (και των επακόλουθων καραντινών) στο χώρο της μουσικής. Πολλοί καλλιτέχνες, μη μπορώντας να φέρουν εις πέρας ζωντανές εμφανίσεις για τους γνωστούς ευνόητους λόγους, κλείστηκαν στο στούντιο και δημιούργησαν από διάσπαρτα κομμάτια έως και ολόκληρους δίσκους – αυτό φαίνεται ιδιαίτερα μέσα στο 2022, πριν καν φτάσουμε στο απόλυτο χρονολογικό μέσο της χρονιάς έχουμε στα χέρια μας albums που μοιάζουν να βγαίνουν με ρυθμούς πιο γρήγορους από όσους μπορεί να επεξεργαστεί ίσως ένα μέσο κοινό. Μια πιο σπάνια (εντούτοις απολύτως υπάρχουσα) περίπτωση αποτελεί αυτή της επαναδημιουργίας, του “reboot” αν προτιμάτε: μπάντες που υπήρχαν προ Covid διαλύονται ή μπαίνουν στη χειμερία νάρκη ενός ασαφούς hiatus για να δώσουν τη θέση τους σε κάτι καινούριο.
Enter “The Page of Cups”, λοιπόν! Το πενταμελές “supergroup” της ελληνικής indie σκηνής απαρτίζεται από τέσσερα μέλη των Bombing the Avenue – τα αδέρφια Πάνο, Δημήτρη και Ιάσωνα Βλασόπουλος καθώς και τον Θοδωρή Κλαυδιανό – καθώς και από τον Χρήστο Μπεκίρη a.k.a. Bhukhura, μέλος των Chickn και The Callas. Για να συμπληρωθούν τα βιογραφικά, ο Πάνος έχει συνεργαστεί επίσης με την κολεκτίβα των ATH Kids, ο Δημήτρης παίζει μπάσο στους Deaf Radio και The Same River, ο Θοδωρής και ο Ιάσωνας είναι μέλη των Oxfloyd, ενώ ο Θοδωρής έχει και την μπάντα Βλέπω Αρχαίους Αμφορείς.
Τα τρία κομμάτια που ήδη έχουν κυκλοφορήσει (“ADULTS”, “breakwatering” και “MIST”) μπορούν να προϊδεάσουν για αρκετά πράγματα – και φυσικά για τον επερχόμενο δίσκο ο οποίος θα προσγειωθεί κάποια στιγμή το προσεχές φθινόπωρο. Είχαμε κάμποσες αφορμές λοιπόν να μιλήσουμε μαζί τους -και ιδίως με τον Πάνο και τον Δημήτρη Βλασόπουλο- για να ξεδιπλώσουμε αυτήν την καινούρια ιστορία που ξεκίνησε πρόσφατα. Σαν a priori υποσημείωση για ό,τι ακολουθεί, η εν λόγω συνέντευξη έγινε με έναν "υβριδικό" τρόπο: μέσω email, διά ζώσης καθώς και από το chat των social media. Κι αυτό αποτελεί μάλλον τη λιγότερο ενδιαφέρουσα παρατήρηση που θα βρείτε εδώ.
«Καθώς ξεκινούσαμε αυτό το project στα μέσα του 2019 περίπου δεν είχαμε οραματιστεί ακόμα την ολότητά του και ήμασταν αρκετά αβέβαιοι για το πώς θα εξελιχθεί και πως θα στηθεί γενικότερα. Η εμπειρία μας από άλλα projects σίγουρα παίζει κάποιον ρόλο αλλά νιώθουμε κάπως το ίδιο άγχος και την ίδια όρεξη για το στήσιμό του όπως και όταν ξεκινάγαμε μια μπάντα στα early ‘20s μας. Είναι σαν μια νοσταλγική αναβίωση εκείνης της εποχής.
Η μπάντα και τα guests του project αποτελούνται από άτομα με διαφορετικά ακούσματα και διαφορετικές καταβολές το καθένα. Έχοντας μέλη από rock συγκροτήματα και guest από rap σχήματα θα μπορούσαμε εκ πρώτης όψεως να πούμε ότι είναι ένα πάντρεμα αυτών των δύο ειδών. Δεν θα μείνουμε μόνο σε αυτό και θα πούμε ότι κατατασσόμαστε σε ένα ηχητικά πειραματικό στάδιο και όσο προχωράει ο καιρός ούτε εμείς οι ίδιοι δεν θα οριοθετήσουμε τίποτα ως προς το τι θα συνθέσουμε».
Μιλώντας για τους «καλεσμένους» του δίσκου, παρατηρούμε συνεργασίες που τραβάνε την προσοχή και, ως εκ του αποτελέσματος, δένουν απόλυτα η καθεμία με το αντίστοιχό της κομμάτι. Iam Nothe, mi55t και Complex Shadow δανείζουν τη δική τους χροιά και καθιστούν το ραπ στοιχείο ως ένα από τα statements που ξεχωρίζουν στο σχήμα. «Και με την mi55t και με τον Iam Nothe μας συνδέει μια φιλία πολλών χρόνων. Με τον Ιam Nothe μάλιστα, o Δημήτρης έπαιζε μαζί του στους Cyanna Mercury. Τους είχαμε κατά νου εξ αρχής για συνεργασία και ένας από τους στόχους αυτής της μπάντας είναι να συνεργαστεί και με άλλους καλλιτέχνες εν συνεχεία».
Δεδομένου του ότι ο Χρήστος Μπεκίρης είναι ο μοναδικός βασικός συμμετέχων που δεν υπήρξε μέλος των Bombing the Avenue, αναρωτιέται κανείς πόσο ομαλά εντάχθηκε στο όλο εγχείρημα – και ποιο ήταν το στοιχείο που προσέδωσε: «Με τον Χρήστο θα πούμε ξεκάθαρα πως έδεσε το γλυκό. Ως Bombing the Avenue δεν είχαμε πειραματιστεί ποτέ με τον ηλεκτρονικό ήχο. Η προσθήκη του Χρήστου λοιπόν μας άνοιξε τον δρόμο προς πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια και η συνεργασία μας είναι κάτι το οποίο το προσμέναμε καιρό γιατί τον θαυμάζαμε ανέκαθεν σαν μουσικό και παρακολουθούσαμε σχεδόν όλα τα projects του από τους The Callas και τους CHICKN μέχρι και τα πιο παλαιότερα όπως Stereovoid».
Η συλλογικότητα των Page of Cups δεν περιορίζεται μόνο στο βασικό κορμό αλλά και σε μέλη που συνέβαλαν «πίσω από τις κάμερες» - πιο συγκεκριμένα: «Παραγωγός μας ήταν ο Άλεξ Μπόλπασης, καταλυτικός παράγοντας στο στήσιμο των κομματιών. Τις δομές τις κάναμε κατευθείαν στο στούντιο, είχαμε διάσπαρτες συνθετικές ιδέες οι οποίες μαζεύτηκαν εκεί. Πρώτη φορά που πειραματιζόμαστε με ηλεκτρονική μουσική, με λούπες κλπ. Το αρχικό sound design το είχε κάνει ο Rami Winston, πάνω σε αυτό κάθισαν τα κομμάτια και ο κύκλος έκλεισε με τη συμβολή του Άλεξ. Βασικός κορμός είμαστε εμείς οι 5. Κάθε μέρος από τα κομμάτια γραφόταν ξεχωριστά.
Αυτό το project το προετοίμαζε καιρό ο Πάνος, η ψυχοσύνθεσή του βρίσκεται στο καλύτερο σημείο. Πέρασε κάποιες δυσκολίες για ένα μεγάλο διάστημα οπότε το Page of Cups λειτουργεί σαν comeback αλλά και σαν μια κάθαρση τρόπον τινά για τον ίδιο. Ήταν επίσης η αρχή της φιλίας του με το Θοδωρή, ξεκίνησαν να παίζουν μαζί».
Ήδη από το artwork αντιλαμβάνεται κανείς ότι το visual στοιχείο αποτελεί πυλώνα της καλλιτεχνικής ταυτότητας των Page of Cups. Ζωηρά χρώματα και μια post-ψυχεδέλεια [sic] εφάπτονται με πλήρη αρμονία στη μουσική και τις live εμφανίσεις τους. «Θα ξεκινήσουμε λέγοντας ότι το visual είναι αναπόσπαστο κομμάτι με την μουσική των Page of Cups. Με απλά λόγια δεν θέλουμε να βγάζουμε μόνο κάτι που ακούγεται μόνο, αλλά στοχεύουμε σε ένα ολοκληρωμένο οπτικοακουστικό, αισθητικό αποτέλεσμα. Μας πρόσφερε μεγάλη χαρά και η συνεργασία μας με μεγάλους illustrators όπως η Maria Medem και ο Rooovie.
Το live που θα γίνει στις 28/5 στη γκαλερί Intermission είναι σε συνεργασία με τον Γιάννη Βαρελά, ο οποίος έχει στήσει όλο το stage (μαζί με το Intermission) και έχει, επίσης, σχεδιάσει τα κοστούμια που θα βάλουμε. Κάνει ένα ωραίο blend το όλο πράγμα – μπορεί να ζαλιστεί κάποιος αν το δει. Έχει πολύ ενδιαφέρον να προσέχει ένας μουσικός το ευρύτερο αισθητικό κομμάτι και να δίνει βάση στον on stage ρουχισμό, να υπάρχει μια ομοιομορφία σε όλη τη μπάντα και όχι μια διακριτή αισθητική αταξία».
Κι αν επανασυνέθεταν το score για μια κλασική ταινία με τον τρόπο που το είχαν πράξει οι 65daysofstatic πριν 11 χρόνια για το Silent Running; Διαβάζοντας την ερώτηση τυχαία εκείνη την στιγμή βρισκόμασταν τρία μέλη της μπάντας σε call και ακούστηκε ομόφωνα το Mad Max.
Ως γενικές καλλιτεχνικές επιρροές αναφέρουν ενδεικτικά το Twin Peaks του David Lynch, τον δίσκο των Lovage, Ready Player One, το Parade του Jean Cocteau και το Jitterbug Perfum του Tom Robbins. Αμιγώς μουσικά τι γίνεται όμως; Ποιες είναι οι επιρροές και ποια τα ονόματα καλλιτεχνών στις playlists τους right now;
«Αυτό που έρχεται στο μυαλό μου αυτόματα είναι οι Queens of the Stone Age», απαντάει ο Δημήτρης. «Είναι η αγαπημένη μου μπάντα και η βασική επιρροή μου – ειδικά στο μπάσο. Μεγάλες επιρροές μου ο Nick Oliveri και ο Michael Schuman. Δίσκος που ακούω επίσης πολύ είναι το Piano in the Shower του Noda Pappa. Επίσης, μεγάλη αγάπη οι King Gizzard. Ο Ιάσωνας σίγουρα θα σου πει το καινούριο album του Kendrick Lamar».
Μιας και δυσκολεύτηκα να βρω σαφή σημεία αναφοράς στα κομμάτια που έχω ακούσει, ρώτησα αν οι ίδιοι έχουν κάποια παραδείγματα κατά νου: Αν θέλουμε να δώσουμε από ένα reference point για τα πρώτα τρία κομμάτια που κυκλοφόρησαν, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “breakwatering” παραπέμπει σε Gorillaz, το “Mist “αντλεί στοιχεία από Massive Attack και συγκεκριμένα από το “Angel”, με την εναρκτήρια evil, έρπουσα μπασογραμμή, ενώ για το “Adults” έχουμε λάβει σαν feedback ότι ίσως θυμίζει πιο "τσιλαριστούς" Deftones – με μια κάποια αμφιβολία το τελευταίο ειδικά!
Ευχαριστούμε το Hollywood για τη φιλοξενία κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης (Ναυάρχου Νικοδήμου 8).
Οι Page of Cups εμφανίζονται ζωντανά για πρώτη φορά στις 28/5 στην γκαλερί Intermission.
https://www.currentathens.gr/events/event/3731-the-page-of-cups
Ευχαριστούμε το Hollywood για τη φιλοξενία κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης (Ναυάρχου Νικοδήμου 8).
