Αποτελείς εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια καλλιτεχνικό πυρήνα δραστήριας εξαμελούς alt-rock μπάντας (Σούπερ Στέρεο), συνεργάζεσαι στενά άλλα τόσα με έναν από τους πυλώνες του εγχώριου alt-rock (Παύλος Παυλίδης), άρα νομοτελειακά έρχεται η στιγμή να κυκλοφορήσεις το δικό σου (alt-rock) δίσκο, σωστά; Τόσο ο Θανάσης Dzingovic όσο και κανένας άλλος δεν θα ήθελε να περιχαρακώσει το περσινό του δισκογραφικό ντεμπούτο (ως Dzingovic) στα ομολογουμένως στενά πλαίσια του genre, εντούτοις οι σχετικοί συνειρμοί, λόγω προϊστορίας, παραμένουν εύλογοι.
Ενόψει του επερχόμενου live του στο Gazarte στις 30 Μαΐου, βρήκαμε την ευκαιρία να ρίξουμε λίγο φως στη διαδικασία της δημιουργίας ενός εκ των πιο «ήσυχων» μα και εν τέλει εντυπωσιακών κυκλοφοριών της περσινής χρονιάς.
Ο πρώτος σου σόλο δίσκος δημιουργήθηκε εν μέσω μιας περίεργης συνθήκης, τόσο στη μακροσκοπική κλίμακα όσο και για σένα ειδικά. Θέλεις να μας δώσεις λίγες λεπτομέρειες σχετικά με το πώς αυτές οι συνθήκες (μπορεί να) αποτέλεσαν το εφαλτήριο για τη δημιουργία/ηχογράφηση των 8 αυτών κομματιών; Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε ένα δυστοπικό νέο κόσμο, όχι ότι πριν ήταν όλα τέλεια, αλλά τα τελευταία χρόνια παραξέφυγε το πράγμα. Από την άλλη και στην δικιά μου μικρή πραγματικότητα η κατάσταση ήταν αρκετά ζόρικη. Δεν χρειάζεται να μπω σε παραπάνω λεπτομέρειες. Ο καθένας μας αντιμετωπίζει τις προσωπικές του δυσκολίες και ανεβοκατεβαίνει τις ανηφόρες και κατηφόρες του. Έτσι κι εγώ. Για μένα η ενασχόληση μου με τη δημιουργία αυτού του δίσκου σε αυτή την περίοδο ήταν σαν ηλιαχτίδες μέσα σε ένα κατάμαυρο ουρανό. Ήταν η ηρεμία μου. Και πέρασε ο καιρός και σιγά σιγά βγήκε και πάλι ο ήλιος, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο, γιατί σε συλλογικό πολύ σύννεφο...
Σίγουρα όση πίεση δέχεται κανείς τόσο περισσότερο νοιώθει την ανάγκη να την εκτονώσει, και αυτό σε συνδυασμό με την ύπαρξη περισσότερου χρόνου με οδήγησαν στο να χτίσω ένα μικρόκοσμο, μια προστατευμένη από τον έξω κόσμο γυάλα, μέσα στην οποία γεννήθηκαν αυτά τα 8 κομμάτια. Και δεν γεννήθηκαν μόνο αυτά, απλά αυτά έγιναν μια ενότητα που βρήκε τον δρόμο της.
Το να γράφω στιχάκια και μουσικές ήταν πάντα διέξοδος για μένα, ένα είδος αποσυμπίεσης και αυτοψυχανάλυσης. Νιώθω τυχερός που υπάρχει η μουσική τόσο έντονα στην ζωή μου. Επίσης νοιώθω πολύ τυχερός για τους συνεργάτες που έχω στο ταξίδι αυτό. Από την σύντροφο μου Εύα Ντούρου (keyboards) και τον πολύ φίλο μου Βασίλη Μπαχαρίδη (drums), την Λαμπρινή Γρηγοριάδου (bass), αλλά και πολλούς ακόμα με τους οποίους μοιραζόμαστε το ίδιο κατάστρωμα ενός καραβιού που αισθάνομαι πως έχει να διανύσει πολλά μίλια ακόμα.
Ο δίσκος έχει το θαλασσινό στοιχείο στο γενικότερο feel του, – θέλεις επειδή έχει κομμάτια όπως τα "Ωκεανία" και "Ζακ Υβ Κουστώ", θέλεις επειδή η μουσική έχει ένα νυχτερινό, ταξιδιάρικο συναίσθημα που κουμπώνει πολύ όμορφα με τη θάλασσα, θέλεις επειδή διακρίνουμε μια γκριζομπλέ απόχρωση στο artwork – το επιβεβαιώνεις; Και αν ναι, η θάλασσα γυροφέρνει στο μυαλό σου συνειδητά ή τελείως υπόγεια; Τα καλοκαιρινά βράδια που ξαπλώνω στην άμμο μιας ήσυχης παραλίας, πίνω κρασί, ακούω μουσική η ραδιοφωνικά θεατρικά και κοιτάω τον ουρανό και την θάλασσα είναι ίσως οι αγαπημένες μου στιγμές. Ίσως για μια τέτοια δικιά μου στιγμή έφτιαξα αυτό τον δίσκο. Μου αρέσει η θάλασσα, όχι τόσο να την ταξιδεύω, μου αρέσει να την κοιτάω απλά. Να ξέρω πως είναι εκεί. Και αυτός ο δίσκος αν και έγινε μέσα στο καταχείμωνο, έχει μέσα του αρκετό καλοκαίρι και αλμύρα, έστω και ως ανάμνηση.
Έχεις συνεργαστεί με καταξιωμένους μουσικούς και ήσουν και στους Super Stereo. Σε επηρέασαν αυτές οι συμμετοχές στη διαδικασία του να κατασκευάσεις κάτι ολότελα δικό σου; Καταρχήν να πω ότι είμαι ακόμα στους Σούπερ Στέρεο και ότι στην ουσία το Dzingovic project και οι Στέρεο είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Και στα δυο αυτά σχήματα γράφω τους στίχους και την μουσική, απλά στην περίπτωση του τελευταίου άλμπουμ τα έφτιαξα σχεδόν όλα μόνος στο home studio μου. Η αλήθεια είναι ότι από πάντα έφτιαχνα δικά μου πράγματα, πολύ πριν αρχίσω να συμμετέχω σε «αναγνωρίσιμα» μουσικά σχήματα. Φυσικά οι περισσότεροι με γνωρίζουν από την συμμετοχή μου σε αυτά αλλά για να είμαι ειλικρινής, εγώ θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο σαν κάποιον που σκαρώνει στίχους και μουσικές παρά κιθαρίστα.
Το να φτιάξω μουσική ήταν ο λόγος που άρχισα να ασχολούμαι με αυτή. Δεν ήταν λοιπόν οι συνεργασίες μου με γνωστούς μουσικούς που με ώθησαν να κάνω κάτι δικό μου. Αυτό έκανα από πάντα. Σίγουρα όμως όταν συνεργάζεσαι με άλλους ανθρώπους κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις. Παρατηρείς τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι άλλοι την δημιουργία και καμία φορά ανοίγεις πόρτες που δεν θα άνοιγες μόνος σου.
Μέσα στο δίσκο διασκευάζεις Μπιθικώτση. Πώς προέκυψε αυτό σαν ιδέα; Η ιδέα για το «Αύριο Πάλι» προέκυψε από μια συλλογή που φτιάξαμε για το “Υπόγειο” όταν το πρότεινε σαν αγαπημένο του τραγούδι ο μπασίστας των Σούπερ Στέρεο, Βασίλης Βασιλόπουλος. Εκεί το πρόσεξα και έπειτα έκανα μια διασκευή για προσωπική χρήση, από εκεί ίσως ξεκίνησαν όλα για αυτό το δίσκο.
Συνεργάζεσαι με τη Veego Records του Ανδρέα Μητρέλη, ένα ανερχόμενο boutique label που έχει μπει πολύ δυναμικά στο χώρο παρά τη βρεφική του ηλικία. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Υπήρχε άμεση συνεννόηση όσον αφορά τα αντίστοιχα «θέλω» σας; Προέκυψε τυχαία όταν έστειλα ένα demo με 4 τραγούδια στον γραφίστα μας Βασίλη Μητσιόπουλο ώστε να ετοιμάσει κάποια πρόταση για εξώφυλλο κι εκείνος με την σειρά του τα προώθησε στον Ανδρέα ο οποίος πίστεψε από την πρώτη στιγμή στην δουλειά αυτή. Ήρθαμε λοιπόν σε επαφή και τα υπόλοιπα έγιναν όπως γίνονται αυτά τα πράγματα. Το κουβεντιάσαμε, το ονειρευτήκαμε και το κάναμε. Η Veego είναι ένα νέο label που στο λίγο χρόνο ύπαρξης του έχει εξαιρετικές κυκλοφορίες. Με τον Ανδρέα από την άλλη υπάρχει μια σύμπνοια και μια αλληλοεκτίμηση που ευελπιστώ να έχει συνέχεια.
Για ποια (κλασική) ταινία θα επανασυνέθετες το score; Όπως, ας πούμε, είχαν κάνει οι 65daysofstatic πριν 11 χρόνια με το Silent Running. Πολύ δύσκολη ερώτηση... Οι αγαπημένες μου ταινίες συνήθως έχουν και ένα αγαπημένο μου soundtrack που δύσκολα θα άλλαζα. Η πρώτη ταινία που μου έρχεται στο μυαλό όμως για κάτι τέτοιο είναι το Metropolis (1927) αλλά μάλλον αποκλείεται να είμαι ο πρώτος που το σκέφτηκε.
Μερικές καλλιτεχνικές επιρροές σου; (όχι απαραίτητα μουσικές).Ως καλλιτεχνικές επιρροές θα σου αναφέρω κάποια κλασσικά πράγματα που έχω ακούσει, δει και διαβάσει πολύ, και που πάντα θα επιστρέφω σε αυτά με την ίδια λαχτάρα που επιστρέφω στο σπίτι μου μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, όσο ωραίο, γεμάτο εκπλήξεις και νέες εμπειρίες να ήταν αυτό. Beatles, Mπουκόφσκι, Woody Allen, JJ Cale, Pavement, Beck, Air, Terry Giliam, Bob Marley, τα “Mπαράκια῾ του Βαγγέλη Γερμανού... Σταματώ εδώ γιατί θα πάρει ώρα.
Τι υπάρχει στην playlist σου αυτή τη στιγμή – ή, αν θέλεις μια πιο τολμηρή ερώτηση, στο μυαλό σου; Στα πιο πρόσφατα έχω κολλήσει με ένα δίσκο ενός Σέρβου που λέγονταν Branco Μataja, δεν θα δώσω περισσότερες πληροφορίες γιατί δεν μου αρέσει σποϊλάρω. Οποίος έχει την περιέργεια ας τον ψάξει. Επίσης μου αρέσουν πολύ αυτά που κάνει ο γιος του αγαπημένου μου Ian Dury, ο Baxter.
Ενόψει του live σου στο Gazarte, έχεις κάτι που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας σχετικά με το τι θα δούμε/ακούσουμε εκεί; Κάποια μελλοντικά σχέδια ίσως που βρίσκονται στο κεφάλι σου και μπορείς να συζητήσεις; Στο Gazarte ερχόμαστε για να παρουσιάσουμε για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό τον δίσκο για τον οποίο μιλάμε. Φυσικά δεν πρόκειται να παίξουμε μόνο 40 λεπτά. Στήσαμε ένα πρόγραμμα που συμπεριλαμβάνει εκτός του δίσκου και κάποιες επανεκτελέσεις τραγουδιών των Σούπερ Στέρεο, που θεωρώ ότι ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα, αλλά και κάποιες διασκευές αγαπημένων καλλιτεχνών τις οποίες δεν θα σας αποκαλύψω τώρα. Επίσης έχουμε και αρκετά καινούρια τραγούδια τα οποία θα ακουστούν για πρώτη φορά και τα οποία ευελπιστώ να είναι στην επόμενη δισκογραφική δουλειά του project αυτού. Στα μελλοντικά σχέδια είναι κυρίως ηχογραφήσεις νέου υλικού με το Dzingovic project, αλλά και με τους Σούπερ Στέρεο και συναυλίες που τόσο πολύ μας έλειψαν. Ευελπιστώ να φτάσουν στα αυτιά σας μέσα στο 2023. Βλέπεις, η διαδικασία αυτή δεν σταματάει ποτέ. Ένας δίσκος απλά ορίζει μια χρονική περίοδο.
Τα πολύ κοντινά σχέδια όμως είναι το να ξαπλώσω σε αυτή την ήσυχη παραλία που έλεγα και να κοιτώ τα αστέρια.
Μετά θα πάρουν σειρά και τα υπόλοιπα.
https://www.gazarte.gr/events/%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-dzingovic/
