Είστε μαζί από το 2010. Γιατί σας πήρε τόσο καιρό η κυκλοφορία του παρθενικού σας δίσκου;
Ποτέ δεν βιαστήκαμε, και μέχρι τώρα αυτό έχει λειτουργήσει με το μέρος μας. Είμαστε φίλοι από το 2010, αλλά το 2016 εμφανίστηκε η ιδέα ολοκληρωμένου δίσκου. Δεν υπήρχε κάποιο κοινό στο οποίο τάξαμε κάτι και αθετήσαμε, άρα δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση. Ίσα ίσα, απολαύσαμε τη διαδικασία ζύμωσης του ντεμπούτο μας, Faith Bender.
Ποιες είναι οι θεματικές που επιχειρείτε να εξερευνήσετε μέσω του Faith Bender και πού παραπέμπει ο τίτλος του άλμπουμ;
Sex, Money & Power. Και οι τρεις έννοιες εκφράζονται σε κάθε κομμάτι, με τον έναν τρόπο η τον άλλον.
Πιστεύετε ότι το rock είναι καταδικασμένο να επαναλαμβάνει τις βασικές του φόρμες και ιδέες ή υπάρχει χώρος για πρωτοτυπία;
Το ροκ είναι εκ φύσεως ριζοσπαστική μουσική. Οπότε, μιλώντας για ροκ, μιλάμε για κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Οποιεσδήποτε τυποποιήσεις σε genres αφορούν αναβιώσεις ή φόρους τιμής σε συγκεκριμένες δεκαετίες. Από 'κει και πέρα οι σημερινές μπάντες οφείλουμε να εκφράζουμε το σήμερα, είναι απλό.
Γιατί πιστεύετε ότι στην Ελλάδα έχει πιάσει τόσο πολύ ο stoner/heavy blues ήχος; Ποια ηχητική και κοινωνική ανησυχία καλύπτει;
Αφορά πιο πολύ τον ήχο και τον τρόπο με τον οποίον χορεύεται, παρά τα θέματα. Ως γενιά μεγαλώσαμε σε μια εποχή που η χορευτική μουσική ήταν πιο αργή σε bpm από τα 1980s π.χ. Αυτό ίσως βοηθάει στο ότι η σημερινή γενιά περνάει καλά με αργές μουσικές (trap, dubstep, heavy blues κλπ.).
Υπάρχει και μία «θρησκευτική πνευματικότητα» στον πυρήνα των τραγουδιών σας, η οποία παραπέμπει σε southern gothic σημειολογία. Ποια είναι η σχέση σας με την πίστη;
Η όλη gospel αντιμετώπιση σε κάποια κομμάτια αποσκοπεί στο να εκφράσει κι αυτή το τρίπτυχο μας, power, money και sex.
Πώς σας επηρεάζουν οι κοινωνικοπολιτικές ζυμώσεις των καιρών μας και ποια η θέση σας απέναντι σε αυτές;
Βρίσκονται όλες μέσα στα θέματα τα οποία αναπτύσσουμε, δεν υπάρχει κάποια ειδική και «ταμπελοποιημένη» πολιτική θέση που παίρνουμε ως συγκρότημα.
Στις μέρες μας, οι περισσότερες ελληνικές μπάντες του εναλλακτικού κιθαριστικού χώρου κάνουν μία μίνι περιοδεία στα Βαλκάνια και έπειτα μία συναυλία στην Αθήνα, κάτι που επιχειρήσατε κι εσείς πρόσφατα. Υπάρχει ζωή πέρα από έναν τέτοιον φαύλο κύκλο ή είστε εντάξει με αυτήν την κατάσταση;
Το να βγαίνει μια ελληνική μπάντα, να οργανώνει ένα τουρ, να ψάχνει τα μαγαζιά, να κανονίζει μεταφορικά, διαμονές κτλ., να ετοιμάζει το merch που θα πάρει στον δρόμο, να βρει τα κατάλληλα άτομα να πλαισιώσουν όλη αυτήν τη φάση και στο τέλος να παίζει και λάιβ κάθε μέρα, δεν το θεωρούμε φαύλο κύκλο. Όχι απλά είμαστε εντάξει με μια τέτοια κατάσταση, είμαστε τρομακτικά περήφανοι, τόσο για όλους όσους γεμίζουν τα βαν –κι ας πηγαίνουν μέχρι το Κιάτο– όσο και για εμάς που το επιχειρήσαμε και γυρίσαμε από τη Σόφια μέχρι την Αθήνα με τεράστια χαμόγελα.
Ίσως καμιά φορά ξεχνάμε ότι πιο παλιά, μέχρι και στην πόλη σου ήταν δύσκολο να παίξεις. Με γνώμονα λοιπόν τα παραπάνω, στις 23 Δεκεμβρίου μοιραζόμαστε τη σκηνή του An Club με άλλες 3 μπάντες: τους Big Nose Attack, Cave Children και Deaf Radio. Είναι 3 μπάντες που έχουν μετρήσει χιλιόμετρα εντός κι εκτός Ελλάδας. Από αυτές τις μπάντες, τα περισσότερα μέλη δεν έχουν ως επάγγελμα τη μουσική –όπως κι εμείς. Μερικά μέλη ζουν κι εργάζονται σε άλλες χώρες, παρ’ όλα αυτά το κάνουν να λειτουργεί. Οπότε όχι απλά είμαστε εντάξει με αυτόν τον «φαύλο κύκλο», κλαίμε από συγκίνηση που θα παίξουμε όλοι παρέα.
Είστε τρίο, ένας από τους πιο «κλασικούς» σχηματισμούς ροκ συγκροτημάτων. Ποια είναι λοιπόν τα αγαπημένα σας rock ’n’ roll γκρουπ που μετράνε 3 μέλη;
Έτυχε να είμαστε τρίο, δεν το επιδιώξαμε. Δεν υπάρχει άλλο τρίο στο οποίο να έχουμε προτίμηση και οι 3 μας. Οι Nirvana π.χ. αρέσουν στον Rami και στον Evan, αλλά στον Ορέστη όχι τόσο –και ούτω καθεξής.
Αν κάποιος από τους fans σας ετοιμαζόταν να κάνει τις πρώτες του αγορές από White Stripes, Led Zeppelin και Queens Of The Stone Age, ποιους δίσκους θα του συστήνατε να προτιμήσει και γιατί;
Οποιονδήποτε δίσκο και με όποια σειρά εμπνευστεί. Και να μην βιαστεί!
Τέλος, μιας και είμαστε σε περίοδο λιστών και απολογισμών της χρονιάς, ποιοι ήταν οι δίσκοι που αγαπήσατε φέτος;
Τρέφουμε μεγάλη αγάπη στον Childish Gambino και τη δισκάρα του, Redbone.
{youtube}peukwI-E2J8{/youtube}
