Νομίζω πως ο τίτλος Harmonic Confusion αποτελεί την πιο εύστοχη περιγραφή για το πώς ηχεί το νέο σας άλμπουμ. Ο ήχος είναι πολύ ευχάριστος, με έναν οργανικό σχεδόν τρόπο –ενώ παράλληλα δεν κάνατε καθόλου εκπτώσεις στην τεχνική υφή της μουσικής. Πώς φτάσατε σε αυτό το αποτέλεσμα; Αλλά και πόσο ευχαριστημένοι αισθάνεστε, εν συγκρίσει με ό,τι στόχους είχατε αρχικά κατά νου; Νομίζω πως το vibe έχει κάτι πολύ ξεχωριστό, η πρώτη μόλις επαφή σε κάνει να σκέφτεσαι «κάτι συμβαίνει εδώ πέρα»...
Γεια σου Γιάννη! Μας κολακεύουν τα λόγια σου και σε ευχαριστούμε πολύ. Από την αρχή είχαμε στον νου μας έναν πιο οργανικό, rock ήχο από ό,τι είχαμε κάνει έως τώρα στα προηγούμενα άλμπουμ. Είναι κάτι που μας έβγαλαν οι ίδιες οι συνθέσεις, οι οποίες αποπνέουν συνθετικά έναν φρέσκο «αέρα» για τους Τardive Dyskinesia. Επίσης, μη ξεχνάμε πως ήταν η πρώτη φορά που δουλέψαμε μαζί με τον ντράμερ μας τον Νίκο, ο οποίος πρόσθεσε το προσωπικό του στίγμα στις συνθέσεις. Όσο για το αποτέλεσμα... Προσωπικά 100% ικανοποιημένος δεν είμαι ποτέ: πάντα υπάρχει κάτι που θα ήθελα να είχαμε κάνει διαφορετικά, αλλά έτσι είναι η ζωή. Κάποια πράγματα πρέπει να φτάνουν στο τέλος τους. Μας ευχαριστεί πολύ βέβαια το feedback που έχουμε δεχθεί και μας κάνει πολύ χαρούμενους και δυνατότερους για τα επόμενα βήματά μας.
Η προοδευτική αντίληψη είχε ήδη γίνει εμφανής στους Tardive τα περασμένα έτη. Πώς προέκυψε το εξώφυλλο-tribute στους King Crimson, αλλα και τι κατευθύνσεις δώσατε στον δημιουργό του; Ήταν κάποια προαποφασισμένη ιδέα ή εμφανίστηκε στην πορεία;
Καταρχήν, οι King Crimson είναι η αγαπημένη μου μπάντα, αλλά και μεγάλη μου επιρροή. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω ότι το εξώφυλλο αποτελεί tribute σε εκείνους. Σαφώς, θυμίζει αρκετά το In The Court of A Crimson King, λόγω των χρωμάτων, αλλά και ότι είναι ένα πρόσωπο σε πολύ κοντινό πλάνο. Το έργο όμως προέρχεται από μια σειρά αυτοπροσωπογραφιών ενός πολύ ταλαντούχου καλλιτέχνη, του Nίκου Γυφτάκη. Βρήκα τυχαία τον πίνακα καθώς έψαχνα στο ίντερνετ και μόλις τον είδα μου έκανε αμέσως «κλικ». Επικοινώνησα λοιπόν με τον Νίκο, του ζήτησα να μας το παραχωρήσει και έτσι έγινε. Ταίριαζε τέλεια με το concept μας.
Ορισμένα στοιχεία, πέραν των Γάλλων Gojira, φέρνουν κατά νου πιο σύγχρονες prog αντιλήψεις. Υπάρχουν δηλαδή μέρη σε κομμάτια σας που μου θύμισαν μπάντες όπως οι Demians ή οι Riverside: τα "The Electric Sun" ή "Echoes 213" π.χ., μου έφεραν αυθόρμητα έναν τέτοιο συνειρμό. Εσείς τι επιρροές θα περιλαμβάνατε, αναφορικά με τη σύλληψη του δίσκου;
Ενδιαφέρον αυτό που λες, αν και δεν έχω ακoύσει πολύ Riverside –τους δε Demians δεν τους ξέρω καν. Αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Οι μπάντες και οι μουσικές που μας έχουν επηρεάσει είναι ποικίλες. Aξίζει να αναφέρουμε τους Rush, Κing Crimson, Meshuggah, Textures, Intronaut, Mastodon, Alice In Chains, Russian Circles, Devin Townsend, The Ocean και πάρα πολλούς ακόμα.
Μήπως η λογική πίσω από το σχεδιασμό του Harmonic Confusion σημαίνει πως σύντομα θα το δούμε και σε αναλογικό format; Τόσο ο ήχος, όσο και το εξώφυλλό του, είναι για βινύλιο...
Το βινύλιο είναι κάτι που το θέλαμε πάρα πολύ, από την αρχή. Δυστυχώς όμως, μιας και δεν έχουμε κάποιο label από πίσω να μας βοηθάει και όλα είναι αυτοχρηματοδοτούμενα, ήταν πολύ δύσκολο οικονομικά να κάνουμε μια τέτοια κίνηση. Δεν αποκλείεται όμως κάποια στιγμή να γίνει.
Θεωρείτε πως οι Tardive Dyskinesia εγκλωβίστηκαν στην ελληνική αγορά λόγω της γεωγραφικής μας θέσης; Ο νέος σας δίσκος δεν έχει ας πούμε τίποτα να ζηλέψει –και για την ακρίβεια είναι πολύ καλύτερος– αρκετών διεθνών αναγνωρισμένων δυνάμεων. Αν τοποθετούσατε το όνομά σας σε roster μεγάλης εταιρίας, ποια θεωρείτε ότι θα ταίριαζε; Ίσως η Listenable Records, λόγω Gojira και Textures;
Δεν αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι, ούτε θέτω σαν απόλυτη δικαιολογία τόσο πολύ τη γεωγραφική θέση –που όντως αποτελεί ένα θέμα… Αλλά οι μεγάλες εταιρίες ψάχνουν για μπάντες οι οποίες περιοδεύουν συχνά και εμείς σε αυτό υστερούμε. Δεν είναι ότι δεν θέλουμε... Απλά, εκτός Ελλάδας, πέρα από ένα tour που κάναμε το 2010, όπως και 3 εμφανίσεις σε κάποια ευρωπαϊκά φεστιβάλ, δεν μας έχουν δοθεί άλλες ευκαιρίες. Υπάρχει βέβαια και το οικονομικό στη μέση, καθώς χωρίς budget δεν πας πουθενά. Θα προτιμούσα λοιπόν το όνομά μας να βρισκόταν σε ένα label που θα πίστευε σε εμάς και θα μας βοηθούσε να κάνουμε μερικά πράγματα, τα οποία από μόνοι δεν μπορούμε.
Οι Tardive Dyskinesia έκαναν αρχικά όνομα στην εγχώρια σκηνή, χάριν των δυνατών live εμφανίσεων, επί εποχής Venerate Industries. Τι πλάνα έχετε σχετικά με συναυλίες για την προώθηση του νέου άλμπουμ σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Έχουμε ήδη ξεκινήσει να οργώνουμε την Ελλάδα στις πόλεις του Βόλου, Τρικάλων και Καλαμάτας, και στη συνέχεια έχουμε τη μεγάλη παρουσίαση του άλμπουμ μας στην Αθήνα, την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου στο Κύτταρο. Πάμε ακολούθως σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ξάνθη και έπεται συνέχεια. Για εκτός Ελλάδος, τώρα, έχουμε κάνει κάποιες κινήσεις και περιμένουμε εξελίξεις... Θα δείξει.
Ποια η ιδέα σχετικά με το βιντεοκλίπ του "Savior Complex"; Θα λέγατε ότι αντικατοπτρίζει πως είστε περισσότερο μια παρέα που απολαμβάνει τον χρόνο της στα πλαίσια του συγκροτήματος;
Το concept του βίντεο ήταν μια ιδέα του κιθαρίστα μας του Πέτρου, ο οποίος είναι και μπαρμπέρης στο επάγγελμα. Σκεφτόμασταν από παλιά να κάνουμε κάτι σαν «παρωδία» και το συγκεκριμένο κομμάτι μας έβγαζε αυτή την εικόνα. Να αναφέρουμε όμως και την πολύ καλή δουλειά που έκανε ο Θέμης από τη Raw Rec. Δεν έχω να πω κάτι άλλο, όποιος το δει θα βγάλει τα συμπεράσματα του. Είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό έχουμε κάνει ποτέ ως μπάντα.
Μια πεποίθηση που έχω είναι πως μια ολόκληρη γενιά από μουσικούς της χώρας μας βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου, αντί να πέφτει. Οι Universe217, Agnes Vein, Sun Οf Nothing (και άλλοι πολλοί) γίνονται καλύτεροι με την εμπειρία, εκεί που άλλα συγκροτήματα του εξωτερικού στερεύουν έπειτα από μια δεκαετία δημιουργικής παρουσίας. Πού θα το απέδιδες αυτό; Στην οικονομική κατάσταση της χώρας μας, στην ενότητα μεταξύ των συγκροτημάτων ή στο ότι ποτέ δεν έπεσαν διεθνείς προβολείς πάνω τους;
Δεν το αποδίδω πουθενά. Καταρχήν, δεν πιστεύω πως υπάρχει κάτι που διαχωρίζει τις ξένες μπάντες από τις ελληνικές. Ούτε πως υστερεί κάποιος σε κάτι… Είναι αστείο να το πιστεύουμε αυτό. Έχουμε πάρα πολύ καλές μπάντες, όπως εκείνες που ανέφερες και άλλες πολλές ακόμη. Δεν χρειάζεται να τις συγκρίνουμε με κάποιες του εξωτερικού, διότι δεν υφίσταται μέτρο σύγκρισης για μένα. Υπάρχει μουσική που μας αρέσει, αλλά και μουσική που δεν μας αρέσει. Όπως δεν μου αρέσουν πολλές ελληνικές μπάντες, έτσι δεν μου αρέσουν αντίστοιχα και πολλές ξένες. Τώρα, στην ερώτηση καθαυτή, γιατί μια μπάντα «φτασμένη» αρχίζει να στερεύει από έμπνευση, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Στα deadlines π.χ. που τους θέτουν οι εταιρίες τους, στην καθημερινή τριβή με το αντικείμενο, στα ναρκωτικά… χαχα! Δεν ξέρω.
{youtube}5c9Sum26JSM{/youtube}
