φωτογραφίες: Σμαρώ Μπότσα (2), Δάφνη Ανέστη (3)
Πρόσφατα ακούσαμε για πρώτη φορά το “I'll Never Be”, το δεύτερο τραγούδι που δημοσιοποιείται μέσα από το επερχόμενο άλμπουμ σου. Είναι εντύπωσή μου ή είναι κάπως πιο «μινόρε» η διάθεση τούτη τη φορά; Τι μπορείς να αποκαλύψεις σε σχέση με τη θεματολογία, τον χαρακτήρα και το στυλ των νέων τραγουδιών;
Είμαι πολύ χαρούμενη για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, το “I'll Never Be” είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια στο νέο άλμπουμ. Πολύ γενικά μιλώντας, ίσως να ισχύει πως αυτό το άλμπουμ θα είναι κάπως πιο «mellow» από το πρώτο. Η διάθεσή μου ήταν πολύ ευχάριστη πάντως και ένιωθα να το διασκεδάζω πάρα πολύ. Όσον αφορά τη θεματολογία, θα έλεγα πως όλα τα κομμάτια ξεχωριστά μιλάνε για διαφορετικά πράγματα, και έγιναν με έναν πιο απλό και πιο ξεκάθαρο για μένα τρόπο, καθώς αυτό ήταν και το ζητούμενο.
Υπήρξαν πράγματα δηλαδή που άλλαξαν κατά τη δημιουργία του δίσκου, σε σχέση με το ντεμπούτο –είτε ως προς τη διαδικασία γραψίματος και ηχογράφησης, είτε σε επίπεδο συνεργατών;
Σίγουρα, γιατί το πρώτο δεν ήταν άλμπουμ, ήταν το Μπεν Χουρ! Αστειεύομαι, αλλά η αλήθεια είναι πως στο ντεμπούτο δυσκολεύτηκα αρκετά, σίγουρα επομένως άλλαξαν πολλά και σε επίπεδο συνεργατών, αλλά και στη διαδικασία. Και ευτυχώς τα πράγματα αυτή τη φορά κύλισαν πολύ ομαλά. Χρησιμοποίησα αρκετό υλικό από ηχογραφήσεις που είχα κάνει στο σπίτι σαν demo και μου άρεσαν πολύ, και με τη βοήθεια του NTEΪBINT ολοκληρώθηκαν. Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ έχει γραφτεί σχεδόν όλο σε ένα iPad mini και αυτό είχε πολύ πλάκα.
Με δεδομένη την αναγνώριση που ήρθε λόγω της επιτυχίας του Σtella, είχες άγχος σχετικά με το πώς θα υποδεχθεί το κοινό το καινούριο σου υλικό;
Δεν είχα κάποιο άγχος για τα τραγούδια. Έκανα αυτό που ήθελα και πέρασα πολύ καλά κατά τη διάρκεια. Αυτά σκεφτόμουν και αυτά έγραψα, χαίρομαι με αυτό που βγήκε και περιμένω να κυκλοφορήσει!
Μεθαύριο 30 Δεκεμβρίου έχεις κλεισμένο συναυλιακό ραντεβού στο Six d.o.g.s. Τι θα παρουσιάσεις;
Θα παίξουμε αρκετά κομμάτια από τον ακυκλοφόρητο –ακόμα– δίσκο και ίσως κάποια καινούρια, τα οποία δουλεύω τον τελευταίο καιρό.
Έχεις πει ότι το πρώτο τραγούδι που έγραψες είχε ελληνικό στίχο. Υπάρχει σαν ενδεχόμενο στο μυαλό σου το να επιχειρήσεις κάποτε να γράψεις τραγούδια στη μητρική σου γλώσσα;
Η μητρική μου γλώσσα είναι κάτι σχετικό, γιατί έμαθα αγγλικά παράλληλα με τα ελληνικά. Γράφοντας μου είναι πιο αυθόρμητο να γράφω στα αγγλικά. Ο ελληνικός στίχος είναι δύσκολος και έχουν άλλο νόημα αυτά που λέμε, οπότε θέλει μεγάλη προσοχή. Προς το παρόν θα συνεχίσω να γράφω στα αγγλικά.
Μου έκανε εντύπωση που είπες σε μια συνέντευξή σου ότι οι περισσότερες αμερικάνικες τηλεοπτικές σειρές είναι χάσιμο χρόνου και έχουν σκοπό να μας κάνουν φυτά...
Αυτό το σχόλιο για της αμερικάνικες τηλεοπτικές σειρές, το εννοώ. Βέβαια το χάσιμο χρόνου είναι κάτι σχετικό, γιατί κάποιος μπορεί να το έχει ανάγκη αυτό (την προσήλωση και το βύθισμα σε τέτοιες σειρές) και η ανάγκη δεν ζει σε κανέναν χρόνο. Γενικότερα μιλώντας, όμως, υπάρχουν πολύ ωραιότερα πράγματα να κάνει κανείς από το να είναι μπροστά από μια τηλεόραση και να βλέπει μια σειρά για 12 κύκλους. Μου φαίνεται να έχει κάτι αρνητικά εθιστικό όλο αυτό. Το σινεμά είναι κάτι άλλο, μπορεί να βγεις διαφορετικός άνθρωπος από μια ταινία. Προσωπικά βλέπω σινεμά όταν είμαι χαλαρή και έχω όρεξη.
Τα τελευταία χρόνια έζησες το μουσικό κύκλωμα από κοντά μέσω των συναυλιών, της δισκογραφίας, των συνεργασιών σου κλπ. Με βάση την έως τώρα εμπειρία σου, πώς βρίσκεις την όλη κατάσταση; Έχουν δίκιο όσοι καλλιτέχνες «γκρινιάζουν» για τις δυσκολίες και τα εμπόδια ή όχι;
Δεν θα μπορούσα να πω αν έχουν δίκιο ή άδικο. Ο καθένας ζει τα πράγματα διαφορετικά και σίγουρα είναι δύσκολα, και θέλει μεγάλη προσπάθεια. Όμως όλα τα πράγματα θέλουν μεγάλη προσπάθεια: σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις συνθήκες. Μπορεί να συναντήσεις από πολύ όμορφα πράγματα μέχρι πολύ τραγικές καταστάσεις. Μπορεί να έχεις πολύ τύχη ή να είσαι φοβερά άτυχος. Καλό είναι βέβαια να μην σπαταλάμε περισσότερο χρόνο σκεπτόμενοι τι κάνουν οι άλλοι λάθος, μα τι κάνουμε εμείς και πώς μπορούμε να το κάνουμε λίγο καλύτερα.
Καθώς η χρονιά οδεύει προς το τέλος της, όλοι λίγο-πολύ μπαίνουμε στη διαδικασία να θυμηθούμε δίσκους και τραγούδια που μάς άρεσαν περισσότερο στη διάρκειά της. Τι κρατάς από όσα άκουσες φέτος;
Εγώ άκουσα διάφορα πράγματα, πολλά από τα οποία δεν κυκλοφόρησαν φέτος. Μου άρεσαν πράγματα από Red Axes, La Priest, άκουσα πολύ Julian Casablancas και έμαθα τον φοβερό Jean-Jacques Perrey (ο οποίος πέθανε μέσα στο 2016, δυστυχώς).
Για το 2017 που ξημερώνει οσονούπω, τι σκέφτεσαι, τι ελπίζεις, τι σχεδιάζεις;
Ελπίζω να κάνουμε πολλά περισσότερα live, νιώθω πολύ πλήρης με τη μπάντα μου, τον Βελισσάριο, τον Ορέστη και τον Ηλία, και θα ήθελα να παίζαμε όλη την ώρα.
{youtube}uV6ekSmzEVA{/youtube}
