Όταν τον ακούω να τραγουδάει, όταν τον βλέπω στη σκηνή, εντοπίζω μια ευχάριστη αντίφαση: ένας άνθρωπος σεμνός, ήρεμος, μάλλον εσωστρεφής, που αγαπάει ό,τι κάνει και είναι ταυτόχρονα επιτυχημένος (όπως εκείνος το ορίζει και το επιθυμεί) και αγαπητός από το ευρύ κοινό. Σε ένα «επάγγελμα» το οποίο συχνά έρχεται σε σύγκρουση με χαρακτηριστικά σαν κι αυτά που προανέφερα, απαιτώντας εξωστρέφεια και «φασαρία».
Ο Ορφέας Περίδης, όμως, ξεχωρίζει. Πιθανότατα γιατί δεν αντιμετωπίζει το τραγούδι σαν επάγγελμα, αλλά σαν βαθύτερη ανάγκη. Ξεχωρίζει και για τα σπουδαία τραγούδια του, τις χαρακτηριστικές του ερμηνείες και τα όμορφα κιθαριστικά του παιξίματα. Με αυτά στις αποσκευές του, και με τη Λιζέτα Καλημέρη για παρέα, θα εμφανίζεται στο Σταυρό του Νότου για πέντε Σάββατα –αρχής γενομένης από τις 5/12. Εμφανίσεις που στάθηκαν αφορμή για την παρακάτω σύντομη, αλλά περιεκτική κουβέντα...
Τι θα περιλαμβάνουν οι εμφανίσεις σας με τη Λιζέτα Καλημέρη στον Σταυρό Του Νότου; Θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα και ακυκλοφόρητο υλικό;
Θα περιλαμβάνουν τραγούδια που έχω πει σε δίσκους συναδέλφων (Θανάση Παπακωσταντίνου, Μανώλη Φάμελλου, Πέτρου Βαγιόπουλου & Μανώλη Ρασούλη), τραγούδια σε πρώτη δημόσια εκτέλεση, αλλά και μια επιλογή απ' τα ωραιότερα της Λιζέτας.
Συμμερίζεστε την άποψη όσων θεωρούν ιδανικούς ερμηνευτές τους ανθρώπους που δημιουργούν τα τραγούδια; Εσείς με ποιο κριτήριο δίνετε τραγούδια σε άλλους, από τη στιγμή που λειτουργείτε και ως ερμηνευτής των έργων σας;
Ο ερμηνευτής μπορεί να κάνει ένα τραγούδι ωραιότερο, όπως μπορεί και να το χαντακώσει –είτε το 'χει γράψει ο ίδιος, είτε όχι. Ιδανικός ερμηνευτής είναι αυτός που θα αγαπήσει ένα τραγούδι και θα το κάνει δικό του.
Στις μέρες μας, τι οδηγεί τους ανθρώπους να εκδίδουν CD; Δεν είναι ξεπερασμένη η τακτική; Ή είναι ακόμα νωρίς για την εγκατάλειψή της;
Για λόγους συναισθηματικούς εκδίδουμε ακόμα CD, και λιγότερο για λόγους οικονομικούς. Είμαστε σαν τον εικαστικό που αναζητά ένα κομματάκι τοίχου για να ζωγραφίσει.
Στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, κατά πόσο μπορεί να βιοπορίζεται ένας μουσικός από αυτή καθεαυτή τη βασική του ιδιότητα;
Μπορεί κανονικά. Ίσως βγάζει λιγότερα χρήματα, πάντως βιοπορίζεται –αρκεί να αγαπάει αυτό που κάνει και να το κάνει καλά. Ωστόσο, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει αν τα έσοδα γίνουν πενιχρά στο μέλλον.
Πρόσφατα, σε μια συνέντευξή του, ο Διονύσης Σαββόπουλος –απαντώντας στην ερώτηση γιατί δεν έχει γράψει εδώ και χρόνια καινούργια τραγούδια– είπε ότι μπορεί και να μην έχει κάτι άλλο να πει ή κάτι άλλο να γράψει. Καταλαγιάζει ο δημιουργικός οίστρος με το πέρασμα των χρόνων;
Ίσως να καταλαγιάζει, αλλά ποτέ δεν σβήνει.
Η "Φωτοβολίδα" σας επιμένει να ακούγεται πολλά χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση. Πόσο ευχάριστο είναι αυτό για τον δημιουργό της και σε ποιες περιστάσεις μετατρέπεται σε «δυσάρεστο»; Πόσο «υποχρεωμένος» νιώθετε να παίζετε τη "Φωτοβολίδα" στα live σας;
Αυτό το τραγούδι ήταν το σήμα κατατεθέν για μένα: αγαπήθηκε απ' τον κόσμο, το αγάπησα κι εγώ. Το παίζω λοιπόν σε κάθε εμφάνιση. Δεν σνομπάρω τις αναμνήσεις και τις προτιμήσεις του κοινού, ούτε και τις δικές μου. Η "Φωτοβολίδα" ενθαρρύνει την επανένωση δυο ανθρώπων και υμνεί τη ζωή. Το παίζω πάντα στο τέλος κάθε προγράμματός μου και είμαι ίσως κουρασμένος, όμως δεν νιώθω ποτέ υποχρέωση όταν το τραγουδάω.
Το Ονειροπόλων Μόχθοι (2011), είναι ο αγαπημένος μου από τους δίσκους σας: ένα concept album, με εξαιρετικούς μουσικούς και εκπληκτικά παιξίματα. Παρ' όλα αυτά, αίσθησή μου είναι ότι δεν «έφτασε» στον κόσμο. Τελικά, υπάρχει συνταγή της επιτυχίας; Ή ενίοτε ο δημιουργός ακολουθεί συνειδητά πιο δύσκολα μονοπάτια;
Χαίρομαι πολύ. Είναι κι εμένα ο αγαπημένος μου δίσκος. Και πολύ σωστά είπατε ότι ο δημιουργός ακολουθεί, ενίοτε, συνειδητά πιο δύσκολα μονοπάτια. Αισθάνομαι λοιπόν πως το Ονειροπόλων Μόχθοι είναι ένας δίσκος για συλλέκτες.
Η τραγουδοποιία στη χώρα μας εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες. Παλαιότερα, ειδικά, οι γυναίκες δημιουργοί περιορίζονταν στον ρόλο του στιχουργού. Αντίθετα, οι τραγουδίστριες είναι όσες και οι τραγουδιστές. Έχετε κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός;
Λίγες είναι, λέτε, οι γυναίκες δημιουργοί; Αρλέτα, Νένα Βενετσάνου, Χάρις Αλεξίου, Βάσω Αλλαγιάννη, Δήμητρα Γαλάνη, Ελένη Καραΐνδρου, Λένα Πλάτωνος, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μαρίζα Κωχ, Αφροδίτη Μάνου είναι λίγες μόνο απ' τις Ελληνίδες δημιουργούς. Είναι σαφώς λιγότερες από τους άνδρες, αλλά τόσο σημαντικές. Πάντως κι απ' τους άντρες, λίγοι είναι οι σημαντικοί δημιουργοί.
Ακούσατε κάτι ενδιαφέρον από νέες κυκλοφορίες στο έτος που πέρασε; «Ζηλέψατε» κάτι;
Απ' ό,τι πρόλαβα να παρακολουθήσω, μου άρεσε η Καλλιθέα του Φοίβου Δεληβοριά και ορισμένα καινούργια τραγούδια από τον Επισκέπτη του Στέλιου Βαμβακάρη.
Έχετε ακόμα την πρώτη σας κιθάρα; Εξακολουθείτε να κάνετε μαθήματα; Μελετάτε ακόμα;
Το τραγούδι χρειάζεται χρόνο και αφοσίωση, δεν προλαβαίνω για τίποτα άλλο. Μελετάω τώρα πια ό,τι χρειάζεται για να το παίξω στο στούντιο ή στις παραστάσεις.
Κάποτε δώσατε μια κασέτα με τραγούδια σας στον Νίκο Παπάζογλου και εκείνος επέλεξε να πει μερικά από εκείνα. Πώς έχει χαραχτεί αυτή η ιστορία στη μνήμη σας; Σας πλησιάζουν άνθρωποι με τα δικά τους τραγούδια; Προλαβαίνετε να τα ακούσετε;
Ναι, πάντα ακούω ό,τι μου δίνουν. Και πάντα ελπίζω πως θα ακούσω ένα αριστούργημα. Ο καλός συνθέτης και σημαντικός άνθρωπος με την ωραία φωνή Νίκος Παπάζογλου, αγάπησε πολύ το τραγούδι. Η προσφορά του είναι ανυπολόγιστη. Για μένα ήταν ο καλός μου Άγγελος.
{youtube}onxN5SY4ekY{/youtube}
