Εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι, έχοντας συστηθεί δισκογραφικά προ τριετίας με το Γλυκαίνει Και Δεν Παχαίνει και έχοντας οργώσει στο μεταξύ την Ελλάδα για συναυλίες, επιστρέφουν φέτος με νέο άλμπουμ (Ο Φυγάς). Ενόψει λοιπόν των επερχόμενων εμφανίσεών τους –στην Πλατεία Ελευθερίας της Κατερίνης την Πέμπτη 11/12, στο Mediterranean Cosmos της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 12/12 κι έπειτα στην Αθήνα (στο Floral) το Σάββατο 27/12– αδράξαμε την ευκαιρία να «ανακρίνουμε» δύο από τα μέλη των ΕΚΜΕΚ, τον Αλέκο Σπανίδη (τύμπανα) και τον Άλκη Κανίδη (φωνή, κιθάρα)...
Μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ σας, Ο Φυγάς, 3 χρόνια μετά το Γλυκαίνει Και Δεν Παχαίνει. Ποιες ήταν οι εμπειρίες από τη δράση σας σε αυτό το διάστημα και πώς αντικατοπτρίζονται, κατά τη γνώμη σας, στο νέο υλικό;
Aλέκος Σπανίδης: Γενικώς αυτά τα χρόνια κάναμε πολλές εμφανίσεις –στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία– και νομίζω οτι ο κόσμος πήρε μια εικόνα περίπου του ό,τι κάνουμε. Ως πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, βέβαια, παίζαμε και πολλές διασκευές για να συμπληρώσουμε το πρόγραμμα. Οπότε ίσως τελικώς η εικόνα δεν ήταν τόσο ενδεικτική του ποιοι είμαστε καλλιτεχνικά. Νομίζω ότι με το νέο άλμπουμ φαίνεται καθαρά πως αυτό που μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι τα δικά μας τραγούδια και ό,τι αντιπροσωπεύουν για τον καθένα μας και για τον κόσμο.
Έχω την αίσθηση ότι στον νέο δίσκο κάνει πιο αισθητή την παρουσία του το λάτιν στοιχείο. Ποια ακούσματα σάς οδήγησαν σε αυτό το μονοπάτι και από πού αλλού αντλείτε επιρροές;
Α.Σ.: Ναι, πράγματι υπάρχει το λάτιν στοιχείο περισσότερο σ’ αυτόν τον δίσκο, ίσως επειδή είμαστε φαν της κλασικής κιθάρας σε συνδυασμό με την τρομπέτα. Σκεφτείτε ότι έχουμε ελάχιστες ηλεκτρικές κιθάρες στον Φυγά και καθόλου ηλεκτρικό κιθαρίστα πλέον. Νομίζω ότι μας ταιριάζει περισσότερο αυτός ο ήχος, ο πιο ακουστικός. Κρατώντας πάντα έναν αέρα αρκετά προσωπικό, αντλούμε επιρροές από παντού: και από τη λεγόμενη έντεχνη σκηνή.
Στον στιχουργικό τομέα, εμφανίζονται κάποια μηνύματα σχετικά με την ελευθερία, με διάθεση για φυγή και ανυπακοή, προφανώς επηρεασμένα από την παρούσα πραγματικότητα. Στην περίφημη συζήτηση περί της ανάγκης ύπαρξης «πολιτικοποιημένου τραγουδιού» στις μέρες μας, ποια είναι η δική σας θέση; Θα έπρεπε οι νέοι καλλιτέχνες να είναι πιο ενεργοί προς αυτήν την κατεύθυνση;
Άλκης Κανίδης: Το να σε αφήνει ασυγκίνητο η σημερινή κατάσταση γύρω μας, για μένα είναι αδιανόητο. Όποιος έχει έστω και τη στοιχειώδη ευαισθησία δεν μπορεί παρα να επηρεαστεί στην τέχνη του, στην έκφρασή του, στην καρδιά του, απο όλο αυτό. Απο την άλλη το «πολιτικό τραγούδι» μπορεί να γίνει μια παγίδα ή μια μανιέρα, όπως πράγματι συνέβη στο παρελθόν. Δεν μας αρέσουν οι υπερβολές και η ακραία έως ψεύτικη έκφραση. Θέλουμε ειλικρίνεια.
Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση, ποια είναι τα εμπόδια που καλείται να ξεπεράσει ένα νέο συγκρότημα όπως εσείς σε δισκογραφικό, συναυλιακό και επικοινωνιακό επίπεδο; Και πώς τα υπερπηδάτε;
Α.Κ.: Όλοι το ξέρουν και θα σ’ το πουν, ότι οι συναυλιακοί χώροι έχουν ελαχιστοποιηθεί, η δισκογραφία έχει συρρικνωθεί, ενώ οι ευκαιρίες για προβολή και επικοινωνία σπανίζουν. Όλα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν τελικά τίποτα. Γιατί πάντα τα πράγματα ήτανε δύσκολα. Ο στόχος είναι λοιπόν να δημιουργήσεις τη μουσική σου και να επικοινωνήσεις μέσω εκείνης με άλλους ανθρώπους. Όταν αυτή η δίψα είναι δυνατή, το πόσο δυνατά είναι τα μέσα δεν έχει και πολλή σημασία.
Η έδρα σας παραμένει στη Θεσσαλονίκη. Πώς είναι τα πράγματα στη συμπρωτεύουσα; Εξακολουθεί να υπάρχει μια ζωντανή σκηνή; Σκέφτεστε ποτέ να μεταφέρετε το κέντρο επιχειρήσεών σας στην Αθήνα;
Α.Σ.: Ε, τώρα να σου πω ότι δεν το σκεφτήκαμε για Αθήνα, θα 'ναι ψέμματα. Αλλά, καθότι επαρχιωτάκια, προτιμάμε τελικώς τη Σαλονίκη. Νομίζω ότι οι αργοί ρυθμοί βοηθούν στο να γεμίζουν οι μπαταρίες πιο συχνά. Βέβαια, όταν βρισκόμαστε Αθήνα, νιώθουμε πιο πολύ ότι αυτό που κάνουμε είναι σημαντικό και για άλλους. Κάτι που μάς δίνει ώθηση. Η Θεσσαλονίκη πάντως συνεχίζει να διαθέτει ζωντανή σκηνή και εξαιρετικούς μουσικούς. Πάντα ψάχνει και ψάχνεται...
Έχω διαβάσει πολλά θετικά έως και ενθουσιώδη σχόλια για τις ζωντανές εμφανίσεις σας. Τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτές και ποιο είναι το νυν ρεπερτόριό σας;
Α.Κ.: Νιώθουμε όντως ότι έχουμε κερδίσει την προσοχή του κοινού με τις συναυλιακές μας παρουσίες. Κι αυτό μάς τιμάει βαθιά. Υπάρχει κάτι υπερβατικό, κάτι ανεξήγητο σε πολλές στιγμές κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων. Το συναυλιακό μας ρεπερτόριο είναι πλέον πιο εσωστρεφές και βασίζεται περισσότερο στο προσωπικό μας υλικό.
Έχετε συνεργαστεί αρκετές φορές με γυναίκες ερμηνεύτριες, για παράδειγμα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο "Δε Σε Συγχώρεσα Ούτε Λίγο", ενώ και στο καινούριο άλμπουμ υπάρχει ένα ντουέτο με τη Fallom Jimenez και μια συμμετοχή των Trio Rustique. Σκεφτήκατε ποτέ την προσθήκη, σε μόνιμη βάση, μιας γυναικείες φωνής στο σχήμα;
Α.Κ.: Μάς έχουν κάνει αυτήν την ερώτηση πολλές φορές. Όμως εμείς ό,τι κάνουμε το κάνουμε από ανάγκη ή γιατί το φέρνει η μοίρα. Κανένα από τα δύο δεν προέκυψε ως τώρα. Εμείς οι πέντε είμαστε μεταξύ μας σαν αδέλφια. Αγαπιόμαστε, παρεξηγούμαστε, μαλώνουμε και ξαναμονιάζουμε ακριβώς έτσι. Η οικογένεια είναι κάτι ιερό. Δεν βάζεις λοιπόν εύκολα καινούριο μέλος στην οικογένεια, αν δεν υπάρχει λόγος.
Όπως είπατε κι εσείς πριν λίγο, ξεκινήσατε παίζοντας διασκευές τραγουδιών από διάφορα είδη –ανάμεσά τους και κάποια παλιά λαϊκά. Σήμερα στο ελληνικό τραγούδι υπάρχει μια μεγάλη τάση προς την ίδια κατεύθυνση, η οποία δέχεται όμως και αρκετή αρνητική κριτική. Εσάς τι σάς ωθεί προς τα εκεί; Υπάρχει διάθεση για δημιουργία ατμόσφαιρας γλεντιού στις συναυλίες σας ή και κάποια καλλιτεχνική ανάγκη πίσω από αυτό;
Α.Σ.: Θέλαμε να αναδείξουμε ξανά την αξία και το μεγαλείο κάποιων παλιών τραγουδιών, επειδή απλούστατα είναι πολύ καλά τραγούδια. Είναι πιο δύσκολο να βρεις πια καλά τραγούδια, αλλά σίγουρα υπάρχουν. Βρίσκονται εκεί έξω, απλά πρέπει να τα ψάξεις…
Α.Κ.: Αγαπάμε ό,τι ο χρόνος έχει αφήσει ως καλό τραγούδι από παλιές δεκαετίες. Και τιμάμε το γεγονός πως αυτή η προσέγγιση και οι διασκευές που κάναμε μάς άνοιξαν κάποιες πόρτες και μάς επέτρεψαν να συστηθούμε σε ένα μέρος του κοινού. Νιώθω, όμως –σχεδόν αγωνιωδώς πια– πως οι καλλιτέχνες και οι συνθέτες της γενιάς μας πρέπει να τολμήσουν περισσότερο, να εκτεθούν και να αφήσουν το αποκούμπι της ρετρό σκηνής.
Κλείνοντας, ποιες κινήσεις θα κάνετε στα πλαίσια προώθησης του νέου δίσκου;
ΑΣ: Θα κάνουμε μια σειρά από συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και σε άλλες πόλεις –οπουδήποτε μπορούμε να πάμε, για να μάθει και ο κόσμος τον Φυγά. Οι επόμενες εμφανίσεις μας είναι στην Κατερίνη (Πλατεία Ελευθερίας) στις 11 Δεκέμβρη, στο Mediterranean Cosmos της Θεσσαλονίκης στις 12 Δεκέμβρη, ενώ επιστρέφουμε και πάλι στην Αθήνα το Σάββατο 27 Δεκέμβρη, στο Floral, για να αποχαιρετίσουμε τη χρονιά.
{youtube}m_QgLLpoPsw{/youtube}
