Είναι νέα παρουσία, μα με πολλά πράγματα στα σκαριά. Έχει ήδη βγάλει ένα single, έπεται το πρώτο της άλμπουμ μέσα στη χρονιά, μεσολαβεί ένα ΕΡ (Telling Stories) σε λίγες μέρες. Παράλληλα, παίζει στη δεύτερη μέρα του φετινού φεστιβάλ του Εν Λευκώ –Σάββατο 21 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη– ενώ προηγουμένως (13 Ιουνίου) θα βρεθεί και στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, στο stage που θα έχει ο ραδιοσταθμός Βήμα FM στο ετήσιο φιλανθρωπικό Bazaar Βιβλίου. Αποφασίσαμε λοιπόν να μάθουμε περισσότερα για την περίπτωση Angelika Dusk, από πρώτο χέρι...
Κινείσαι χωρίς βιασύνες: έβγαλες ένα πρώτο single, έδωσες πρόσφατα την πρώτη σου συναυλία, έχει ανακοινωθεί ένας δίσκος για αργότερα μέσα στο '14. Αισθάνεσαι πιο άνετα κάνοντας μικρά βήματα, παρότι ζεις σε μια εποχή που δείχνει να τρέχει;
Είναι περίεργο γιατί κάνω και μικρά βήματα, αλλά και πολλά πράγματα ταυτόχρονα! Έχω δουλέψει πολύ πριν κυκλοφορήσω τη μουσική μου, για να είμαι πρώτα από όλα εγώ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Μου πήρε καιρό να βρω το στυλ μου, τον ήχο που θέλω, μουσικούς και τους παραγωγούς μου (είναι οι Red Triangle Productions, οι οποίοι συνεργάζονται με Pixie Lott, One Direction, Olly Murrs και ο Ross Cullum, που συνεργάζεται με Tori Amos, Rufus Wainright, Bryan Ferry, Tears For Fears). Αλλά άξιζε και αξίζει η προσπάθεια, γιατί η διαδικασία της δημιουργίας είναι πολύ όμορφο πράγμα. Νομίζω πως το σημαντικό είναι να κάνεις μικρά και σταθερά βήματα, να έχεις πρώτα πατήσει στο ένα σκαλί γερά για να πατήσεις στο επόμενο. Από την άλλη, πρέπει καμιά φορά να βουτάμε κατευθείαν στα βαθιά, αντιμετωπίζοντας τους φόβους μας για το καινούριο, για την αλλαγή.
Πώς ακριβώς μοιράζεται η ζωή σου μεταξύ Ελλάδας και Αγγλίας; Σε ποια χώρα νιώθεις να «πατάς» περισσότερο;
To σπίτι μου, η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι στην Ελλάδα. Αυτή τη χώρα αγαπώ κι εδώ νιώθω οικειότητα και ηρεμία. Παρ’ όλα αυτά, στην Αγγλία μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστώ με καταπληκτικούς παραγωγούς, οι οποίοι μου παρέχουν το ηχητικό αποτέλεσμα που θέλω στη δουλειά μου. Ταξιδεύω έτσι συχνά εκεί για να ηχογραφήσω τα τραγούδια μου. Η βροχή και η ζωή εκεί έχουν κι αυτές τη μαγεία τους, όσο και μια ηλιόλουστη βόλτα στην Πλάκα!
Έχεις σκεφτεί φαντάζομαι ότι η Αγγλία παρέχει περισσότερες ευκαιρίες για μια καριέρα, συγκριτικά με την Ελλάδα της κρίσης. Τι σε κάνει λοιπόν να επιμένεις εδώ;
Δεν θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι η Αγγλία παρέχει περισσότερες ευκαιρίες για μια μουσική καριέρα. Σίγουρα είναι μεγαλύτερη η αγορά, με πολλούς παραγωγούς, μουσικούς, στελέχη μεγάλων δισκογραφικών εταιριών. Αυτό όμως μπορεί να είναι και μειονέκτημα για έναν νέο μουσικό, ο οποίος θέλει να κάνει τη μουσική του γνωστή. Δεν λέω ότι στην Ελλάδα είναι εύκολο. Παρ' όλο που η αγορά είναι μικρότερη, θέλει πολλή επιμονή για να αρχίσει να μαθαίνει ο κόσμος τη δουλειά σου. Γιατί επιμένω εδώ; Γιατί μ’ αρέσει η χώρα μου και γιατί θεωρώ ότι, αν μπορούμε εμείς οι νέοι να κάνουμε καινούρια πράγματα και να προσφέρουμε, πρέπει πρώτα να το κάνουμε στην Ελλάδα.
Τι έμαθες από την πρώτη σου εμφάνιση στο Tin Pan Alley; Τι σου έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση και τι θα φροντίσεις να μην επαναληφθεί στο επόμενο λάιβ;
Από τα 16 μου άρεσε να τραγουδάω και να παίζω μουσική ζωντανά. Έχει μια μαγεία, μια ενέργεια που δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Η μπάντα μου και το κοινό μου δίνουν αυτοπεποίθηση. Το ότι έχω δίπλα μου καλούς μουσικούς στους οποίους έχω εμπιστοσύνη και που ταυτόχρονα είναι και καταπληκτικά παιδιά, αποτελεί ευτύχημα: μαζί θα γελάσουμε πάνω στη σκηνή, θα δημιουργήσουμε, θα περάσουμε καλά. Το ίδιο και με το κοινό, ειδικά όταν συμμετέχει και γίνεται διαδραστική η συναυλία. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς σε ένα λάιβ μου είναι να μιλήσει μαζί μου, να φωνάξει κάτι, γιατί έτσι μου δίνει ενέργεια. Τι θα φροντίσω να μην ξανακάνω; Να έχω μπουκάλι νερού με καπάκι, γιατί όταν κρατάς το μικρόφωνο στο ένα χέρι ενδιάμεσα από τα τραγούδια δεν μπορείς να ανοίξεις το μπουκάλι με το άλλο! (γέλια)
Οι μουσικοί δηλαδή που σε συνόδευσαν στο Tin Pan Alley αποτελούν κάτι σαν μόνιμη μπάντα σου; Ή θα δούμε διαφορετικά πρόσωπα στις επόμενες συναυλίες;
Τα πρόσωπα που εγώ θέλω να βλέπω στις επόμενες συναυλίες μου είναι αυτά που έβλεπα και στο Tin Pan Alley! Παίρνει χρόνο για να χτίσεις καλή χημεία και να δέσει μια μπάντα, επομένως είναι καλό να μην αλλάζουν οι μουσικοί. Και είμαι τυχερή γιατί, όπως είπα, πρόκειται για καταπληκτικά παιδιά και πολύ καλούς μουσικούς: Φώτης Βαγενάς, Πέτρος Βασιλειάδης, Μάριος Λαζ Ιωαννίδης, Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, και Δημήτρης Μποσινάκος.
Στο βιογραφικό σου περιλαμβάνεται μια πλούσια γκάμα ακουσμάτων με τα οποία μεγάλωσες: μαύρη μουσική (τζαζ, μπλουζ, ένας Stevie Wonder στο πίσω κάθισμα του οικογενειακού αυτοκινήτου), χέβι μέταλ, ηλεκτρονικά, μα και ελληνικά τραγούδια. Πώς από όλα αυτά βρέθηκες να κάνεις σπουδές κλασικής μουσικής και πώς και δεν ακολουθείς μια πορεία προς τέτοια κατεύθυνση;
Πράγματι, τι πιο ωραίο από το να ακούς τόσα είδη μουσικής; Κάθε είδος έχει την ομορφιά του και πάντα μου άρεσε να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα –και να τα μπλέκω! Οι playlist στο κινητό μου, ας πούμε, έχουν ένα τραγούδι Eva Cassidy, ακολουθεί Metallica και μετά νησιώτικα! Η κλασική είναι η βάση για όλα, ειδικά στις σπουδές, αλλά δεν με εξέφραζε για να γράφω. Θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να γράψει και να ερμηνεύσει όλα τα είδη μουσικής. Πρέπει να βρει ποιο τον εκφράζει και του ταιριάζει πιο πολύ και να δουλέψει σε αυτό. Έτσι έκανα κι εγώ μέχρι να βρω την ποπ, στην οποία νιώθω ότι μπορώ να εξωτερικεύσω τις εμπειρίες μου, βάζοντάς τις σε στίχους και μουσική.
Τα τραγούδια που γράφεις πηγάζουν επομένως από στιγμιότυπα της μέχρι τώρα ζωής σου; Ή αντλείς έμπνευση και από άλλες κατευθύνσεις;
Εμπνέομαι από προσωπικές μου εμπειρίες. Έχω γράψει τραγούδια όταν ήμουν χαρούμενη, ερωτευμένη, αλλά και όταν αισθανόμουν εντελώς χάλια ψυχολογικά. Θεωρώ ότι όλα τα συναισθήματα είναι ωραίο να τα μετατρέπεις σε μουσική. Έτσι, κάποια τραγούδια μου ηχούν πολύ up-tempo και χαρούμενα, άλλα είναι ρομαντικά, άλλα πιο σκοτεινά. Μ' αρέσει να χρησιμοποιώ και συμβολισμούς –σαν να υφαίνω ένα παραμύθι μέσα από όλα τα κομμάτια μου: μαριονέτες, πέτρινα σοκάκια, τυφώνες, καρουσέλ, γυάλινες χιονόμπαλες.
Αναφέρεις διάφορα ονόματα καλλιτεχνών που θαυμάζεις. Τι σε έχει τραβήξει στους Florence & The Machine, τι στην Alicia Keys και τι στην Katy Perry;
Η Florence έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν κόσμο δικό της, που δεν μοιάζει με κανενός άλλου: σκοτεινοί και ποιητικοί στίχοι, πλούσιες (για ποπ) ενορχηστρώσεις, η άρπα που σε ταξιδεύει στα άστρα, φωνή η οποία σε πάει σε μια διαφορετική στρατόσφαιρα... Η Alicia Keys, πάλι, είναι εντελώς γήινη, γλυκιά, καταπληκτική μουσικός και πιανίστρια με απλούς, ρομαντικούς στίχους που όμως με αγγίζουν κάθε φορά που την ακούω. Η Katy Perry έχει δίπλα της co-writers και παραγωγούς τον Dr. Luke και Max Martin, από εκείνη αυτούς θα ήθελα (γέλια)! Σοβαρά όμως, το τελευταίο της άλμπουμ (το Prism) αποτελεί για μένα την επιτομή του σημερινού ποπ ήχου.
Τι έχεις αγαπήσει περισσότερο από την ελληνική μουσική;
Μ' αρεσει ο πλούτος της και τα τόσα διαφορετικά ηχοχρώματα. Τα βιολιά στα νησιώτικα, τα κλαρίνα στα ηπειρώτικα, οι στίχοι στα ρεμπέτικα, οι μελωδίες στα λαϊκά μας. Ακούγοντάς την ταξιδεύω σε όλα αυτά τα πανέμορφα μέρη της Ελλάδας. Και φυσικά δεν θα με δείτε να λείπω από οποιονδήποτε κύκλο στον οποίον χορεύουν παραδοσιακά, ακόμα κι αν δεν ξέρω τα βήματα!
Τι περιλαμβάνεται στα άμεσα σχέδιά σου; Πώς θα είναι για σένα το φετινό καλοκαίρι;
Στα άμεσα σχέδια περιλαμβάνεται η κυκλοφορία του πρώτου μου EP, με τίτλο Telling Stories: βγαίνει τη Δευτέρα 16 Ιουνίου και είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Συνεχίζω επίσης τις συναυλίες –θα εμφανιστώ αυτήν την Παρασκευή (13 Ιουνίου) στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, στο ετήσιο καλοκαιρινό φιλανθρωπικό Bazaar Βιβλίου του Βήμα FΜ, παίζω όμως και στο φετινό φεστιβάλ του Εν Λευκώ, στην Τεχνόπολη (21 Ιουνίου). Παράλληλα θα ταξιδέψω και στην Αγγλία μέσα στο επόμενο διάστημα, για να συνεχίσω την ηχογράφηση του άλμπουμ μου. Ωραία πράγματα δηλαδή!
{youtube}Xz-V4Ww4azw{/youtube}
