Ένας τρομπετίστας που λατρεύει τον στίχο, ένας ακροατής που δεν μπορεί να διαλέξει ποια περίοδο των Pink Floyd προτιμάει περισσότερο, ένα παιδί από την επαρχία που κατάφερε να ταιριάξει απόλυτα στο χάος των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, ένας ροκάς που κατακτήθηκε εν τέλει από την τζαζ. Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος δημιουργεί μουσική μέσα από τις πολλές αντιθέσεις του και, έχοντας πια αφήσει πίσω το σχήμα των Poly Quartet με το οποίο έγινε γνωστός, καταθέτει τώρα τη νέα του δισκογραφική δουλειά, Heart Of The Sun, μια δική του προσέγγιση στο έργο των Pink Floyd. Με αυτή την αφορμή μας μίλησε για όσα χρόνια πέρασε με το αυτί του κολλημένο στο Ράδιο Κρέστενα, για τα υπέρ και τα κατά της ζωής στο εξωτερικό και, φυσικά, για το συγκρότημα χάρη στο οποίο πήρε την απόφαση να γίνει μουσικός...
Στο ένθετο του Heart Of The Sun αναφέρετε πως αυτό που έκανε οριστικά τους Pink Floyd το αγαπημένο σας συγκρότημα ήταν η μετάφραση των στίχων του "Time" από τον θείο σας. Ωστόσο στο CD ακούμε μόνον ορχηστρικές διασκευές. Τελικά τι από τα δύο θεωρείτε ότι δίνει μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα σε ένα σπουδαίο τραγούδι;
Πιστεύω πως είναι ο συνδυασμός, σίγουρα βέβαια οι στίχοι είναι πάρα πολύ σημαντικοί. Από την άλλη, πόσοι από μας δεν λάτρεψαν κομμάτια χωρίς να γνωρίζουν τους στίχους (εκείνα τα χρόνια που δεν μιλούσαμε αγγλικά); Άρα σίγουρα και η μουσική χωρίς τους στίχους έχει αξία και βαρύτητα.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο με το οποίο επιλέξατε τα τραγούδια που διασκευάσατε στο Heart Of The Sun;
Επέλεξα τα τραγούδια με τα οποία ήμουν περισσότερο συνδεδεμένος σε κάθε επίπεδο και η επιλογή ήταν δύσκολη. Για παράδειγμα, ταλαντευόμουν μεταξύ του "Echoes" και του "Shine On You Crazy Diamond", σκεφτόμουν το "Breath" και διάφορα κομμάτια από το Μore και το Obscured By Clouds. Το άλλο κριτήριο ήταν τι λειτουργούσε καλύτερα με το κουαρτέτο και ποιες μελωδίες μπορούσαν να «τραγουδηθούν» με την τρομπέτα. Για μερικά, όπως το "Set The Controls For The Heart Of The Sun", "Money", "Have A Cigar", "Hey You", "One Of My Turns" ήμουν σίγουρος από την αρχή. Πολλοί φίλοι θα προτιμούσαν περισσότερα κομμάτια από τα πρώτα χρόνια του γκρουπ και όχι τα γνωστά τους hit και το καταλαβαίνω. Ίσως, έπειτα από πολλά, πολλά χρόνια να ηχογραφήσω ένα CD με επιλογές από τους δίσκους πριν το Dark Side Of The Moon. Πάντως στις ζωντανές εμφανίσεις σαν encore παίζουμε το "Interstellar Overdrive".
Τα μέλη των Pink Floyd διάλεξαν το όνομα του συγκροτήματος από τους μπλουζίστες Pink Anderson και Floyd Council, όντας πολύ επηρεασμένοι από τα μπλουζ που άκουγαν εκείνη την περίοδο. Tζαζ επιρροές συναντάμε κατά τη γνώμη σας στη μουσική τους;
Ο Richard Wright λέει σε συνέντευξή του πως ήταν πολύ επηρεασμένος από το Kind Of Blue του Miles και λάτρευε την τζαζ, άρα σίγουρα υπήρχαν επιρροές, που ίσως να μην είναι πάντα εμφανείς. Παρ' όλα αυτά, τα σαξοφωνιστικά σόλο στο "Money", στο "Us And Them", στο "Shine On You Crazy Diamond" και σε άλλα λιγότερο γνωστά κομμάτια μαρτυρούν τζαζ επιρροές. Οι οποίες γίνονται ίσως πιο σαφείς αργότερα, στις προσωπικές τους δουλειές. Σε συνεργασίες λ.χ. του Roger Waters με τον David Sanborn, του Nick Mason με την Carla Bley και τον Steve Swallow, στο γεγονός ότι ο David Gilmour παίζει σαξόφωνο. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι, πέρα από τον Wright που το έχει δηλώσει ξεκάθαρα, και τα υπόλοιπα μέλη αγαπούν την τζαζ. Πάντως κάτι τέτοιο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το γεγονός ότι ήθελα να κάνω το συγκεκριμένο CD.
Πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός Ράδιο Κρέστενα στη διαμόρφωση ενός παιδιού που αγαπούσε πολύ τη μουσική αλλά μεγάλωνε σε ένα μικρό χωριό του νομού Ηλείας, μακριά από τα πολλά καλλιτεχνικά ερεθίσματα της πρωτεύουσας;
Ήταν πολύ σημαντικές για μένα εκείνες οι Κυριακές στο Ράδιο Κρέστενα, γιατί πράγματι δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές στην επαρχία. Οι περισσότεροι φίλοι μου άκουγαν λαϊκά και techno και θα ήταν δύσκολο να ανακαλύψω σε βάθος τα ροκ γκρουπ της δεκαετίας του 1970 αν δεν υπήρχε η δισκοθήκη του θείου μου. Μερικές φορές ένιωθα σαν να ζω μόνος, σε άλλη εποχή. Για μουσική συζητούσα σχεδόν πάντα με μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Παρ' όλα αυτά χαίρομαι πολύ που μεγάλωσα εκεί και ήρθα στην Αθήνα αργότερα.
Ποιος ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που σας έκλεψε από το ροκ και την κιθάρα και σας τοποθέτησε στην τζαζ και στην τρομπέτα;
Είναι λίγο ρομαντική ιστορία, αλλά 100% αληθινή. Πέρασα μια περίοδο στη ζωή μου –από τα 16 ως τα 19– στην οποία έψαχνα να βρω τι θέλω να κάνω. Είχα ξεκινήσει μαθήματα τζαζ κιθάρας, είχα αποφασίσει να μη δώσω πανελλήνιες (δεν υπήρχε καμία σχολή που μου άρεσε πραγματικά), ενώ μετά το σχολείο δούλεψα σ' ένα φωτογραφείο. Μου άρεσε πολύ η φωτογραφία και έκανα σκέψεις να ασχοληθώ σοβαρά. Παράλληλα, ήμουν και σε μια θεατρική ομάδα και για κάποιον καιρό έκανα και μαθήματα προετοιμασίας για την Καλών Τεχνών, μέχρι που μια μέρα άκουσα τυχαία τον Miles Davis να παίζει το "It Never Entered My Mind" με μια cup sordina και όλα άλλαξαν μέσα μου. Στην αρχή δεν είχα καταλάβει καν ότι ήταν τρομπέτα: στα αυτιά μου είχα την τρομπέτα σαν το όργανο της φιλαρμονικής και των εμβατηρίων. Την επόμενη μέρα βρισκόμουν πάντως κι εγώ σε μια φιλαρμονική με μια τρομπέτα, προσπαθώντας να βγάλω ήχο. Ξεκίνησα σαν δεύτερο όργανο, αλλά αρκετά σύντομα άφησα την κιθάρα στην άκρη.
Σας μάθαμε το 2008 μέσα από το συγκρότημα Poly Quartet. Πρόκειται να υπάρξει κάποια συνέχεια με το συγκεκριμένο σχήμα;
Δεν είναι στα σχέδιά μας, ποτέ όμως δεν ξέρεις τι θα γίνει στο μέλλον...
Στην Ελλάδα επικρατεί η αντίληψη πως στο εξωτερικό όλα λειτουργούν σωστά. Εσείς, που έχετε σπουδάσει στο Άμστερνταμ και περνάτε μεγάλο μέρος από τον χρόνο σας στο Παρίσι, πόσο ιδανικά βρίσκετε τα πράγματα έξω –τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε δισκογραφικό επίπεδο;
Δεν είναι ιδανικά, σε καμία περίπτωση. Το βρίσκω πολύ πιο δύσκολο να κλείνεις συναυλίες σε σχέση με την Ελλάδα, η βασική πάντως διαφορά είναι ότι σε μια συναυλία στο εξωτερικό μπορεί να βρίσκεται κάποιος μάνατζερ ή μουσικός μέσω του οποίου να ανοίξουν πόρτες σε φεστιβάλ κτλ. Και μόνο γι' αυτόν τον λόγο νομίζω ότι αξίζει να βρίσκεσαι στο εξωτερικό. Επίσης, ο κόσμος εκτιμά πολύ περισσότερο την τζαζ σε σχέση με την Ελλάδα: υπάρχει κοινό, χώροι και περισσότερες συναυλίες. Τώρα σε κοινωνικό επίπεδο δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω, αλλά πιστεύω ότι τα πράγματα είναι σχετικά. Μαζί με την ευγένεια, τη σωστή λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, τις επαγγελματικές δυνατότητες, υπάρχει και η ψυχρότητα και η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων, ο καιρός κτλ. Εξαρτάται λοιπόν πώς θέλει να ζήσει ο καθένας και τι θυσίες είναι διατεθειμένος να κάνει. Το τέλειο δεν υπάρχει πουθενά, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Tι δισκογραφικά ή συναυλιακά σχέδια υπάρχουν αυτή τη στιγμή για το μέλλον;
Θα κάνουμε ακόμα μία μίνι περιοδεία τον Μάη στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούνιο είμαστε καλεσμένοι να παίξουμε στη Νέα Υόρκη• έπειτα καλοκαιρινές συναυλίες και πάλι στην Ελλάδα. Το Νοέμβριο/Δεκέμβριο προσπαθούμε να οργανώνουμε συναυλίες στην Ευρώπη. Πέρα επίσης από το Heart Of The Sun, το καλοκαίρι θα ηχογραφηθεί κι ένα άλμπουμ με τον Πέτρο Κλαμπάνη και τον Σπύρο Μάνεση, ενώ έχω ήδη στον νου μου την ηχογράφηση ενός νέου CD βασισμένο σε συνθέσεις μου, τις οποίες παρουσιάσαμε τον περασμένο Δεκέμβρη στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, με καλεσμένο τον Νορβηγό σαξοφωνίστα Tore Brunborg.
{youtube}5TfBuJP3C6w{/youtube}
