Δισκογραφική επιστροφή μετά από απουσία ετών για τους Στίχοιμα, το ανεξάρτητο δηλαδή χιπ χοπ ντουέτο της Μαρίνας και του Βαλάντη (Xplicit). Με αφορμή και τη συμμετοχή τους στο Bigger Than Hip Hop Festival δίπλα σε Dead Prez, Reks και Αρτέμη/Ευθύμη (μεθαύριο Παρασκευή, 14 Δεκέμβρη, στο Gagarin) ανάψαμε τις «Μηχανές» και θέσαμε τους δύο καλλιτέχνες προ των… ευθυνών τους!
Δισκογραφική επιστροφή για τους Στίχοιμα μετά από ένα σημαντικό διάστημα απουσίας. Τι άλλαξε μετά από τόσα χρόνια και τι σηματοδοτεί η επιστροφή σας;
Xplicit: Μετά το Γεράκι Στο Χώμα πέρασαν έξι χρόνια και σε αυτό το διάστημα, εκτός απ' το ότι μεγαλώσαμε λίγο σαν άνθρωποι, έχουμε πλέον κατασταλάξει και στο τι θέλουμε ως μουσικοί. Δουλέψαμε κάμποσο όλον αυτόν τον καιρό, πειραματιστήκαμε αρκετά, ακούσαμε πάρα πολύ μουσική απ' όλο τον κόσμο και είμαστε πια σε θέση να πούμε ότι αυτή είναι η μουσική που θέλαμε πάντα να κάνουμε –χωρίς να σταματάμε βεβαία να προσπαθούμε για ό,τι καλύτερο. Αν κάτι σηματοδοτεί την επιστροφή μας, είναι λοιπόν αυτός καθ' αυτός ο δίσκος Μηχανές, που για μένα και για τη Μαρίνα είναι ο καλύτερός μας. Ως τώρα τουλάχιστον.
Με την ύπαρξη αφηγηματικών skit, οι Μηχανές βγάζουν έντονα τη διάθεση του θεματικού (concept) δίσκου. Μιλήστε μας λίγο για τη δημιουργική διαδικασία του άλμπουμ και για τις προσδοκίες σας σε σχέση με την εν λόγω δουλειά...
Χplicit: Μιλώντας για το πώς είδα εγώ το δημιουργικό μέρος, θα πω ότι μέσα σε τρία χρόνια περίπου γράψαμε 30 τραγούδια, εκ των οποίων χρησιμοποιήσαμε τα 20. Γενικά, έπεσε πολύ δουλειά κι αγάπη. Αναφορικά με το concept, ήταν γενικά κάτι παρακινδυνευμένο γιατί στο τέλος δεν ξέρεις σε τι ποσοστό έχει «κουμπώσει» το αποτέλεσμα με τόσα διαφορετικά μουσικά στοιχεία και έννοιες. Στην αρχή, σαν Βαλάντης, το φοβήθηκα. Αλλά μόλις άρχισα να ταυτίζομαι με τον ρόλο του αφηγητή μου βγήκε πιστεύω όπως το θέλαμε. Οι προσδοκίες μου έμενα προσωπικά είναι να επικοινωνήσω, αρχικά. Τώρα ό,τι άλλο έρθει –πάντα στα πλαίσια της αξιοπρέπειας¬– είναι ευπρόσδεκτο.
Μαρίνα: Ίσως είναι η πρώτη φορά που δουλέψαμε χωρίς πλάνο, η όλη διαδικασία έγινε τελείως αυθόρμητα. Σίγουρα μετά από έξι χρόνια ωριμάζεις, ακούς, μαθαίνεις και πειραματίζεσαι. Έμενα οι προσδοκίες μου εδράζονται στη μεταδοτικότητα, στην αμεσότητα και στην αφύπνιση.
Στιχουργικά, το περιεχόμενο του άλμπουμ έχει έντονο κοινωνικό και πολιτικό χρώμα, αλλά και αρκετές αναφορές στη βίαιη αντίδραση. Από πού απορρέει αυτή η διάθεση και ποια η αντίληψή σας για τη σχέση χιπ χοπ και πολιτικού ακτιβισμού;
Xplicit: Όταν ακούω έναν μουσικό ο οποίος εκφράζεται διαλεκτικά, 9 στις 10 φορές καταλαβαίνω ακριβώς ποιο είναι το περιβάλλον του. Και δεν εννοώ το φυσικό, αλλά το κοινωνικό και το πολιτισμικό. Ειδικά στο hip hop, όπου ξεγυμνώνεσαι συναισθηματικά γιατί αυτή είναι η φύση του, δύσκολα πέφτω έξω. Πιστεύω ότι αν ρωτήσεις ένα τυχαίο δείγμα ανθρώπων που δεν κάνουν μουσική για το πώς βλέπουν τα πράγματα γύρω τους σε αυτή τη χώρα, πάνω από τους μισούς θα προτείνουν βίαιες αντιδράσεις. Επίσης, σε όποιο τραπέζι κι αν κάτσεις με πέντε φίλους η συζήτηση θα αποκτήσει έντονο κοινωνικό και πολιτικό χρώμα. Δεν είμαι εγώ ο κοινωνικοπολιτικός: οι φόβοι μας είναι. Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή ζυμώσεων και μιας κοινωνίας χωρίς φρένα. Δαιμονοποιούμε τη βία, αλλά η πραγματική βία προβάλλεται και υπερψηφίζεται.
Δυο πιο προσωπικές ερωτήσεις: Xplicit, εξ’ όσων γνωρίζω, αρκετά συχνά δέχεσαι σφοδρή κριτική για το περιεχόμενο των στίχων σου συναρτήσει της κοινωνικής σου θέσης. Τι απαντάς; Τι πιστεύεις εν γένει για τη σχέση μουσικής και κοινωνικο-οικονομικής θέσης;
Δεν έχω πρόβλημα με την κριτική, έχω πρόβλημα με την ανοησία. Δεν με νοιάζει πραγματικά τι ακούγεται και τι λένε για μένα, γιατί απλά δεν είναι αλήθεια. Όσοι με ξέρουν, ακόμα κι εσύ Γιάννη, έχουν καταλάβει ποιος και τι είμαι. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης πιστεύω ότι η τέχνη δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ρατσιστικά.
Μαρίνα, τι πιστεύεις για τη θέση της γυναίκας σε μια μουσική, που, στη συντριπτική της πλειοψηφία, παραμένει «ανδροκρατούμενη» ή, ακόμη χειρότερα, συχνά γίνεται και σεξιστική;
Έμενα προσωπικά δεν με έχει επηρεάσει ποτέ αυτό. Ίσως γιατί δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να δώσω βάση. Πάντα εστίαζα σε ό,τι κάνω και όχι στη φύση μου. Σεξισμός και αμφισβήτηση υπάρχει παντού, ανεξάρτητα από το αν είσαι άντρας ή γυναίκα.
Πώς βλέπετε τη σύγχρονη ελληνική χιπ χοπ σκηνή; Τι σας ενοχλεί και τι σας χαροποιεί τα τελευταία χρόνια;
Χplicit: Όλα καλά…
Μαρίνα: Όλα ανθηρά…
Πρόσφατα παίξατε στο Ηρώδειο, σε ένα αφιερωματικό φεστιβάλ για τον Μάρκο Βαμβακάρη. Πώς ήταν η εμπειρία να εμφανίζεστε σε ένα αρχαίο θέατρο; Και ποια αλήθεια η σχέση σας με το ελληνικό τραγούδι;
Μαρίνα: Μιλάμε για έναν ιστορικό και επιβλητικό χώρο, στον οποίο έχουν παίξει απίστευτοι καλλιτέχνες. Είναι πρόκληση και μεγάλη τιμή για κάποιον να παίξει στο Ηρώδειο. Η όλη διαδικασία ήταν μαγική, έπρεπε να δέσει αυτό που κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό. Με λίγα λόγια ήταν εμπειρία ζωής…
Για ό,τι συμβαίνει γύρω μας στην Ελλάδα, τι θα αντιπροτείνατε σαν λύση –τόσο σαν μουσικοί, όσο και σαν πολίτες;
Χplicit: Πιστεύω ότι απαντήσαμε σε αυτό, με τις Μηχανές.
Μαρίνα: Θεωρώ πως ήταν αναμενόμενο αυτό που γίνεται τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Γνώμη μου είναι πως πρέπει να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας τα σχέδιά σας για το μέλλον...
Χplicit: Για μένα ωραία πράγματα και μουσικούλες... Αυτό.
Μαρίνα: Συναυλίες, δημιουργία, αγάπη στους γύρω μου και ο 5ος δίσκος των Στίχοιμα.
{youtube}6JPznI-KO1s{/youtube}
