Ως «ετερόκλητο αλλά και εκλεκτικό σύνολο αυτοσχεδιαστικής αταξίας», αυτοπροσδιορίζονται οι drog_A_tek. Τους πετύχαμε λοιπόν λίγο πριν την κυκλοφορία και παρουσίαση του νέου τους δίσκου, Too Late To Care, και επιχειρήσαμε μιαν απόπειρα μπας και βρούμε μια κάποια τάξη σε αυτήν τους την «αταξία». Τα συμπεράσματα, δικά σας...
Αν δεν κάνω λάθος, έχετε ήδη συμπληρώσει μία δεκαετία πορείας ως drog_A_tek. Θα θέλατε να κάνετε μία είδους αποτίμηση;
Δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε αυτό που κάνουμε ως κάποια εκπλήρωση στόχων. Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ. Είναι κακός σύμβουλος στα πράγματα που κάνεις να κοιτάς την αρχή και όχι το τέλος.
Εμφανίζεστε σε ποικίλες περιστάσεις. Σε «κανονικές» συναυλίες, σε μεγάλα event (λ.χ. αυτό των Future Sound Of London), σε ιδιότυπα δρώμενα –όπως ένας τριήμερος μαραθώνιος με τους Erasers τον περασμένο Ιούνιο. Σε ποια περίσταση αισθάνεστε να μεταδίδεται καλύτερα το μήνυμα των drog_A_tek;
Δεν βρισκόμαστε σε αυτήν την ευχάριστη θέση, να μπορούμε να
ανακοινώσουμε ότι ελέγχουμε την ποιότητα των μηνυμάτων που εκπέμπουμε! Όποιος λαμβάνει το μήνυμα, γνωρίζει πού αυτό μεταδίδεται καλύτερα. Εμείς γνωρίζουμε μόνο πως οτιδήποτε εκπέμπουμε αλλοιώνεται από τον τόπο, τον χρόνο και την περίσταση.
Ηχογραφείτε και συνθέτετε σε πραγματικό χρόνο. Θεωρείτε ότι, στις ηχογραφήσεις λ.χ., η μέθοδος του overdubbing ή των χωριστών sessions μειώνει την αμεσότητα της μουσικής;
Χρησιμοποιούμε ήχους, λέξεις και εικόνες. Υποβάλλουμε το υλικό μας σε ένα συνεχές copy, paste & delete. Ηχογραφούμε σε πραγματικό χρόνο τις ιδέες μας. Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποια συστατικά τα οποία μας κάνουν να ξεχωρίζουμε –τα ίδια κάνει η οποιαδήποτε μπάντα παίζει μουσική. Και αντιγράφει και διαγράφει και βάζει λέξεις και φτιάχνει ή φτιάχνεται από εικόνες, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο. Αυτό που κάνουμε είναι κατά βάθος κάτι ποπ...
Σε μία παλιότερη συνέντευξή σας στη Lifo, αρνείστε τον χαρακτηρισμό «καλλιτέχνης», υπαινισσόμενοι ότι αυτός καπηλεύτηκε από την περίφημη γενιά της Μεταπολίτευσης. Είναι μόνο αυτό ή κάτι βαθύτερο; Θέλω να πω, ότι, εάν ξεπεράσουμε την διαστρέβλωση που αναμφισβήτητα έχει υποστεί (και αυτή) η έννοια και εάν δεν εντάξουμε το έργο σας στο πλέγμα των τεχνών, πού θα πρέπει ψάξουμε;
Αρκετοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν την πολιτική ως ένα είδος μάρκετινγκ για την πραμάτειά τους. Αυτό είναι κάτι που δεν επιθυμούμε να κάνουμε. Και όχι, δεν γνωρίζουμε πού εντάσσονται οι drog_a_tek. Ίσως φθάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα, αφότου το διαλύσουμε σαν ομάδα. Τότε θα δούμε αν κάτι από όσα κάναμε δεν έχει αποσυντεθεί και δεν έχει σαπίσει στη σταθερότητα και στη βαρεμάρα του. Τότε ναι, θα μπορούμε να πούμε πως έχουμε κάνει ένα έργο τέχνης.
Αισθάνομαι ότι η δουλειά σας στη Χώρα Προέλευσης μοιράζεται με το φιλμ του Τζουμέρκα μία διάθεση σκιαγράφησης της κοινωνικής κατάστασης η οποία μας περιβάλλει. Είναι έτσι;
Όχι. Ο Σύλλας, ευτυχώς, δεν σκιαγράφησε την κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας. Έκανε μια κινηματογραφική ταινία. Αυτά που «διαβάζεις» στο κοινωνικό ή στο συλλογικό πεδίο δεν σου δίνουν ασφαλή συμπεράσματα για όσα βιώνει ο καθένας μοναχός του. Και στην αφήγηση του Homeland υπάρχει πολύ μοναξιά...
Τι σημαίνει αλήθεια για εσάς η χώρα προέλευσης; Τοπικός προσδιορισμός, δήλωση καταγωγής, κληρονομιά, φορέας ενός διακριτού πολιτισμικού στίγματος;
Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το απαντήσει με σιγουριά ούτε ο Στέλιος Ράμφος!
Η πολιτισμική μας κληρονομιά, πάντως, διεισδύει με κάποιο τρόπο στην μουσική σας;
Η μουσική κληρονομιά του τόπου μας –και κυρίως τα δημοτικά τραγούδια και τα ρεμπέτικα– είναι μία από τις επιρροές μας. Παρ' όλα αυτά δεν είναι στις πρώτες επιλογές μας, οπότε σταθερά μέσα στα χρόνια δεν επιτρέπουμε να μας επηρεάσουν.
Υπάρχει ένα έντονο κύμα φυγής προς το εξωτερικό, ελέω και του οικονομικού μαρασμού. Σας ανησυχεί; Με το επιπλέον δεδομένο ότι ποτέ τα πράγματα στην Ελλάδα δεν ήταν ευοίωνα για κάποιον που ασχολείται με τη μουσική (πόσο μάλλον τώρα), σκεφτήκατε ή σκέφτεστε να ακολουθήσετε το ρεύμα;
Οι drog_Α_tek είναι 7 άτομα. Είναι ασύμφορο να τους μετακινήσεις! Τα τελευταία 11 χρόνια έχουμε πάει μέχρι τη Σύρο και τα Γρεβενά. Αυτή τη περίοδο δεν μας βλέπω ούτε Θήβα!
Κλείνω αντιγράφοντας ως ερώτηση έναν διάλογο από τη Χώρα Προέλευσης, τον οποίο παρεμβάλλετε και στο Homeland: «...εκτός από αυτό που είπαμε πριν, ότι η ελευθερία είναι ένα σπαθί που κόβει, ένα βλέμμα που δικάζει, που ελευθερώνει, που κοιτάζει αλλά δεν το κοιτάμε, τι άλλο είναι η ελευθερία;»
Ελευθερία είναι να γράψεις το λήμμα της ελευθερίας στη Βικιπαιδεία...
