Με πρόσφατο νέο άλμπουμ (Spiriti) και με την τελευταία εγχώρια εμφάνισή τους για φέτος να έχει αναγγελθεί για τις 18 Νοεμβρίου στην Knot Gallery (η αρχικά προγραμματισμένη συναυλία της 14/10 ακυρώθηκε λόγω των απεργιών στα μέσα μεταφοράς), οι τρεις Mohammad -Coti K., ILIOS, Νίκος Βελιώτης- μας κάνουν την τιμή, εν μέσω χαμηλών συχνοτήτων, ενδοδιαμορφώσεων και αναπάντεχων εισβολών...
Το φετινό σας άλμπουμ κυκλοφόρησε σε πολύ περιορισμένες κόπιες, διακόσιες ογδόντα αν δεν κάνω λάθος. Πρόκειται περί έμπρακτης αποδοχής εκ μέρους σας πως αφορά λίγους και συγκεκριμένους (ή μήπως καλούς);
Φυσικά και δεν αφορά τους λίγους (ή τους καλούς), αφορά τους πάντες. Πλέον 300 κόπιες είναι αρκετές με τα σημερινά δεδομένα.
Παρεμπιπτόντως, σας αφορούν οι ακροατές σας; Αναρωτιέστε τι τύποι είναι, πώς και γιατί καταλήγουν στα σκαλοπάτια σας;
Οι πρώτοι ακροατές είμαστε εμείς, οπότε ναι, μας αφορά. Μας ενδιαφέρει να ακουστεί η δουλειά, γι' αυτό και την εκδίδουμε και την παρουσιάζουμε ζωντανά. Το γεγονός ότι κάποιοι απολαμβάνουν τη μουσική μας, μας ενθαρρύνει, το ποιοι είναι όμως και το πώς κατέληξαν στα σκαλοπάτια μας είναι δύσκολο να το επεξεργαστούμε.
Η μορφή του άλμπουμ σε επίπεδο μέσου έχει τις ιδιαιτερότητές της. Τριπλό βινύλιο, αν και η συνολική διάρκεια των συνθέσεων δεν δικαιολογεί το γεγονός –πρακτικά τουλάχιστον. Είναι μέρος της σύνθεσης το μέσο με το οποίο αυτή επικοινωνείται; Καλή ώρα μια φουλ ακρόαση του Spiriti απαιτεί έξι βόλτες ως το πικάπ…
Καταρχάς είχαμε θέσει σαν προτεραιότητα να βγει το Spiriti σε βινύλιο. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για σχεδόν 90 λεπτά μουσικής η οποία δεν χωράει σε ένα CD. Το Spiriti χωρίζεται σε τρεις ενότητες, το κάθε βινύλιο έχει τον δικό του τίτλο: "Malad Van", "Yap Divose Tectonica" και "Dis Koraci". Όσον αφορά στη διάρκεια του κάθε βινυλίου, τη θεωρούμε μεγάλη αν αναλογιστούμε ότι έχει επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή ποιότητα στον ήχο και παράλληλα έχουν αποδοθεί με διαύγεια οι δυναμικές και ιδιαίτερα οι χαμηλές συχνότητες.
Η μουσική σας απαιτεί «συγκεκριμένες» συνθήκες ακρόασης λόγω χαμηλής έντασης και συχνοτήτων; Προσωπικά φοράω τα ακουστικά μου αλλά και πάλι είναι στιγμές που δεν μπορώ να τη διαχωρίσω απ’ τους ήχους του εκάστοτε περιβάλλοντος.
Οι εντάσεις δεν είναι χαμηλές, κάθε άλλο. Η δουλειά μας «αναπνέει» στο χαμηλό κομμάτι του συχνοτικού φάσματος, δηλαδή κάτω από 150-200 Hz. Αυτό σημαίνει ότι για να βιωθεί συνολικά πρέπει να αναπαράγεται σε καλά ηχοσυστήματα ή ακουστικά.
Μάλιστα σ’ ένα κομμάτι υπάρχει το γάβγισμα ενός σκύλου βαθιά στη μίξη, ο οποίος προς στιγμή με μπέρδεψε: ήταν του κομματιού, ήταν του γείτονά μου; Πώς βρέθηκε εκεί λοιπόν;
Σε κομμάτια στα οποία η ενδο-διαμόρφωση πρωταγωνιστεί, ο αρχιτεκτονικός χώρος παίζει κύριο ρόλο και η ηχογράφηση εστιάζει στα ηχητικά φαινόμενα που παράγονται από αυτήν. Όλοι αυτοί οι ήχοι λοιπόν που βρίσκονται στα όρια του ελέγχου είναι ευπρόσδεκτοι, μαζί κι αυτοί που εισβάλουν αναπάντεχα.
Είναι η ένταση μέρος μιας σύνθεσης; Θυμάμαι συνάνθρωπο σε συναυλία των Moebius και Roedelius να φωνάζει με παράπονο «louder, louder» ενώ ήταν εμφανές ότι τα χαμηλό επίπεδο της έντασης αποτελούσε επιλογή των μουσικών.
Η ένταση φυσικά και είναι μέρος της σύνθεσης, τουλάχιστον στις μη ποπ μουσικές. Ο καθένας τη χρησιμοποιεί ανάλογα.
Κουβαλάνε οι δοξαριές σας ολίγη από ελληνική ύπαιθρο μεταξύ άλλων; Σας ενδιαφέρει η ένταξη τέτοιων ήχων στο αστικό περιβάλλον; Αλλά και γενικότερα, πόσο ενδιαφέρον έχει να δίνετε νέο νόημα σε ήχους τοποθετώντας τους έξω απ' τον «φυσικό» τους χώρο;
Για εμάς η ύπαιθρος και το αστικό περιβάλλον είναι το ίδιο. Το ότι οι ήχοι αποκτούν άλλα νοήματα είναι φυσικό επακόλουθο της διαδικασίας και διαφέρει από ακροατή σε ακροατή.
Κάτι ανάλογο δεν κάνετε τιτλοφορώντας τις συνθέσεις σας με μια «μεταγλώσσα» δικιά σας κοπής; Θα μας αποκαλύψετε τα μυστικά της;
Τόσο η μουσική μας όσο και η «γλώσσα» μας δεν έχουν μυστικά, είναι στοιχεία ανοικτά σε κάθε ερμηνεία.
Σας ευχαριστώ.
Εμείς ευχαριστούμε...
