Ομολογεί ότι δεν του αρέσει η χαρούμενη μουσική, εξομολογείται ότι προσπαθεί να μάθει τσαράνγκο και δηλώνει πως βρίσκει σχεδόν αδύνατο να παρακολουθήσει κανείς όλη την εκπληκτική μουσική που παράγεται στην εποχή μας. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που μας είπε ο Κώστας Κ. με αφορμή τον δεύτερο δίσκο του ως Subheim, ένα σύνολο συνθέσεων σε σύμπνοια με τα γεγονότα και την ατμόσφαιρα των τελευταίων δυο χρόνων...
Το νέο σου άλμπουμ No Land Called Home χαρακτηρίζεται από κάμποσες βασικές διαφορές σε σχέση με τον προκάτοχό του, Approach. Περισσότερα γυναικεία φωνητικά, περισσότερα ανατολίτικα στοιχεία, λιγότερη ambient προδιάθεση. Η αλλαγή αυτή ήταν κάτι το οποίο είχες αποφασίσει εξ’ αρχής ή προέκυψε στην πορεία;
Ο τρόπος που υλοποιήθηκαν οι ιδέες σίγουρα δεν ήταν προαποφασισμένος. Ένιωσα την ανάγκη να ξεφύγω λίγο από τον ηλεκτρονικό ήχο, δεδομένου ότι και τα κυριότερά μου ηχητικά ερεθίσματα προέρχονται από ακουστική μουσική: η μουσική που απολαμβάνω περισσότερο είναι εκείνη που είτε βασίζεται εξ' ολοκλήρου σε όργανα, είτε συνδυάζει ηλεκτρονικούς πειραματισμούς με πιο κλασικές ενορχηστρώσεις. Ήδη στο Approach υπήρχαν ανατολίτικες αναφορές, βιολί, τσέλο και φωνητικά, στοιχεία τα οποία πήραν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στο καινούργιο άλμπουμ. Σε συνδυασμό και με τον τίτλο αλλά και με το γενικότερο concept, η μουσική δεν θα μπορούσε να μην έχει ethnic χαρακτήρα και αναφορές. Λατρεύω τη μελαγχολία των ανατολίτικων εγχόρδων, τα μεγάλα ορχηστρικά περάσματα και τους παραδοσιακούς θρήνους από διάφορες περιοχές του κόσμου –μου δημιουργούν ένα μοναδικό συναίσθημα, το οποίο δεν μπορώ να βιώσω αποκλειστικά με synthesizers.
Τι αποτέλεσε την πηγή έμπνευσής σου για το άλμπουμ αυτό;
Ξεκίνησα να γράφω το πρώτο κομμάτι για την καινούργια δουλειά τον Ιανουάριο του 2009, μόλις έναν μήνα μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, εξ' ου και ο τίτλος του “December”. Βίωσα πολύ έντονα τα συμβάντα εκείνων των ημερών, ένιωθα την ανάγκη να χωρέσω τα συναισθήματά μου σε μουσική, κάτι που άρχισε να γίνεται αρκετό καιρό αργότερα, όταν ήμουν πιο ήρεμος πλέον, πιο συγκεντρωμένος. Πέρασε περισσότερος από ένας χρόνος από τότε, πολλά συνέβησαν, και –παρακολουθώντας τις παγκόσμιες εξελίξεις σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο– η διάθεσή μου και το ύφος που ακολούθησα σε κάθε κομμάτι είναι ανάλογο με τις σκέψεις μου τη δεδομένη περίοδο. Δεν πρόκειται για πολιτικό άλμπουμ, ωστόσο ο τίτλος No Land Called Home προάγει την ιδέα του να μην ανήκεις. Καμία πατρίδα, καμία θρησκεία, κανένας δεν ανήκει σε κανέναν θεσμό ή άνθρωπο και γι' αυτό δεν υπάρχουν λαθραίοι και νόμιμοι πολίτες. Υπάρχουν άνθρωποι με συναισθήματα και ιδέες. Οι συλλογικότητες (αλλά και καθένας σαν μονάδα) έχουν τη δύναμη να πραγματοποιήσουν βαθιές τομές στην κουλτούρα που μας θέλει άμυαλους, εγκεφαλικά νεκρούς, χωρίς επιδιώξεις και όνειρα. Πιστεύω ότι οι τέχνες και ειδικότερα η μουσική οφείλουν να εμπνέουν τα κοινωνικά κινήματα και τις φιλελεύθερες ιδέες. Πολλές από αυτές τις σκέψεις αποπειράθηκα να τις διοχετεύσω σε αυτό το άλμπουμ, περισσότερο συναισθηματικά και λιγότερο νοηματικά.
Προς ποια κατεύθυνση σκέφτεσαι να συνεχίσεις; Προς αυτή του No Land Called Home ή του Approach;
Μάλλον κάπου ενδιάμεσα, αποφεύγοντας να επαναλάβω ένα συγκεκριμένο ύφος. Θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ ηλεκτρονικά στοιχεία και ambient ήχους αλλά ταυτόχρονα θέλω να πειραματιστώ με όσο το δυνατόν περισσότερα όργανα και με τον συνδυασμό μουσικής από εντελώς διαφορετικά μέρη και κουλτούρες. Τελευταίως, προσπαθώ να μάθω τσαράνγκο, το παίξιμό μου είναι απαράδεκτο αλλά ελπίζω ότι κάτι ενδιαφέρον θα προκύψει στο τέλος! Θέλω επίσης να εξερευνήσω περαιτέρω την κινηματογραφική μουσική, σε συνδυασμό με τον ηλεκτρονικό πειραματισμό. Το «πάντρεμα» αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων είναι πάντα μεγάλη πρόκληση και πιστεύω ότι οι δημιουργοί έχουν ήδη αρχίσει να βλέπουν τη μουσική σαν ένα ενιαίο σύνολο από ετερόκλητα στοιχεία, που απλώς χρειάζεται να τα συνδυάσουν σωστά και τελικά να πλάσουν κάτι όμορφο. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, κάτι ολότελα καινούργιο.
Σε τι σημείο της ζωής σου βρίσκεσαι τώρα μουσικά; Αισθάνεσαι ολοκληρωμένος ή ακόμα εξερευνείς τις πιθανότητες που υπάρχουν για περαιτέρω εξέλιξη;
Θα ήταν αστείο να δηλώσω ολοκληρωμένος. Δεν πιστεύω στους στόχους, νιώθω ότι ποτέ δεν πρέπει κάποιος να θεωρεί ότι έφτασε σε κάποιου είδους κορύφωση. Χωρίς ανησυχία και με διαρκή επανάπαυση, δεν υπάρχει πρόκληση –και το να προκαλείς τον ίδιο σου τον εαυτό είναι αυτό που γεννά νέες ιδέες, αυτό που βοηθά στην αποκόλληση από τις φόρμες και τα όρια που θέτει καθένας στην τέχνη του. Φοβάμαι πάντως τον εγκλωβισμό στον ήχο τον οποίο εγώ ο ίδιος έμαθα να δημιουργώ. Είναι αδύνατον να ξεφύγεις ολοκληρωτικά από τον εαυτό σου, αλλά είναι απαραίτητο να εξερευνάς νέα μέρη. Είναι μια διαδικασία που συχνά γίνεται ψυχοφθόρα, κρύβει όμως ομορφιά στο τέλος. Σε κάθε περίπτωση, παρατηρώντας το πόση εκπληκτική μουσική κυκλοφορεί –σχεδόν αδύνατο να την παρακολουθήσει κανείς– νιώθω σαν έμβρυο που χρειάζεται ακόμα μεγάλη τριβή με τη μουσική και τα διαφορετικά ερεθίσματα για να προχωρήσει περαιτέρω, αφήνοντας ένα κάποιο προσωπικό στίγμα.
Με τι ακούσματα είσαι εξοικειωμένος; Τι ακούς και τι σε επηρεάζει στη δική σου διαδικασία δημιουργίας;
Γενικότερα μου αρέσει η μουσική όταν υπάρχει ποιότητα σε αυτήν, ανεξάρτητα από είδη και ρεύματα. Προσπαθώ να αντλώ επιρροές από πολλά πράγματα, από ροκ, industrial και IDM μέχρι παραδοσιακή μουσική, soundtracks και κλασικά έργα. Πραγματικά, νομίζω ότι υπάρχουν ελάχιστα ρεύματα τα οποία απορρίπτω χωρίς δεύτερη σκέψη, πιστεύω ότι σε όλα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, ένα διαφορετικό συναίσθημα με το οποίο αξίζει να έρθει κανείς σε επαφή. Ομολογώ ότι δεν μου αρέσει η χαρούμενη μουσική, κυρίως λόγω του συναισθήματος που μου δημιουργεί και ανεξάρτητα φυσικά από την ποιότητά της. Τελευταίως, λόγω και του τσαράνγκο έχω (ξανα)ερωτευτεί τους ήχους του Σανταολάγια. Επίσης, τα τελευταία άλμπουμ του Brian McBride και των Deaf Center έχουν ριζώσει στην playlist μου.
Πώς σε έχει αντιμετωπίσει ο κόσμος στο εξωτερικό ως τώρα;
Πολύ ζεστά. Είμαι χαρούμενος με την πορεία και των δύο δίσκων μέχρι στιγμής, τόσο από πλευράς πωλήσεων όσο και ζωντανών εμφανίσεων. Υπάρχουν θερμοί υποστηρικτές, οι οποίοι πραγματικά μου δίνουν μεγάλη ώθηση και δύναμη για δημιουργία. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και είμαι πραγματικά ευγνώμων για την απροσδόκητα θετική ανταπόκριση του κόσμου. Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσω ότι το ενδιαφέρον για τη μουσική αυτή στην Ελλάδα είναι μέχρι στιγμής απογοητευτικό. Εξίσου απογοητευτικές είναι και οι προσπάθειες σε επίπεδο δημιουργίας από την πληθώρα των μουσικών, με ορισμένες μεμονωμένες λαμπρές εξαιρέσεις των τελευταίων χρόνων. Το κατανοώ, ωστόσο, διότι η χώρα μας είναι δυστυχώς ιδιαίτερα αφιλόξενη σε θέματα ανεύρεσης εργασίας αλλά και υποστήριξης προς τους νέους μουσικούς που θέλουν να ξεφύγουν από το mainstream, την πεπατημένη, και να ακολουθήσουν τις δικές τους ιδέες.
Ασχολείσαι και με άλλα projects εκτός από τους Subheim;
Προς το παρόν όχι. Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω καινούργιες ιδέες, αρκετά πρόχειρες. Πρόκειται για πολύ διαφορετικό υλικό από ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής, πιθανότατα με εντονότερες διαφορές απ' ό,τι μεταξύ των δύο πρώτων δίσκων. Ίσως καταλήξω σε μία καινούργια Subheim κυκλοφορία ή ίσως χρησιμοποιήσω ένα εντελώς διαφορετικό όνομα –είναι πολύ νωρίς για να αποφασίσω. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι απολαμβάνω τη διαδικασία και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν καθόλου προθεσμίες, περιορισμοί ή άλλοι εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι να επηρεάζουν την ενασχόλησή μου με τη μουσική αυτή.
Έχεις κάποια συνεργασία με άλλο καλλιτέχνη στα σχέδιά σου;
Ναι, υπάρχουν κάποιες ιδέες. Συζητάμε με τον Άγγλο Dave Dando-Moore (Detritus) να γράψουμε μουσική μαζί όπως και με το Γερμανό Ben Lukas Boysen (Hecq). Την παρούσα στιγμή έχω αρκετές συζητήσεις με μουσικούς από διάφορες χώρες, με τους οποίους ήρθαμε κοντά μέσω της κοινής μας ζωής στο Λονδίνο, και οι οποίοι θα συνεισφέρουν στις ηχογραφήσεις για το καινούργιο υλικό. Αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις, όπου σκέφτομαι να ενσωματώσω περισσότερα live στοιχεία. Στόχος μου είναι να μπορέσω να αναπαράγω το συναίσθημα του δίσκου και στις ζωντανές εμφανίσεις, χρησιμοποιώντας κιθάρες, κρουστά και έγχορδα. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο προς το παρόν και θα εξαρτηθεί από την πορεία των συνεργασιών που προκύπτουν.
