Ο León, ένα από τα νέα ονόματα της Archangel, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο Futrue πριν περίπου τρεις μήνες, γενόμενος θέμα συζήτησης στους εναλλακτικούς κύκλους της Αθήνας. Με αφορμή αυτόν τον δίσκο και την επικείμενη εμφάνισή του την Τετάρτη, 16 Μαρτίου, στο Koo Koo, ο νεαρός δημιουργός απαντά σε δώδεκα ερωτήσεις, ξεδιπλώνοντας το καλλιτεχνικό του προφίλ μέσω των εμπειριών του από την ελληνική μουσική σκηνή, από τις ηχογραφήσεις του Futrue, αλλά και από τη μουσική του παιδεία –με την ευρεία έννοια...
Ποιο είναι το καλύτερο ταξίδι το οποίο έχεις κάνει και πού;
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω, αλλά νομίζω πως το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει ήταν μια πολύωρη πεζοπορία κάτω από το φως του φεγγαριού, προς την κορυφή του όρους Σινά για να δω το ξημέρωμα. Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά η φύση έχει θεϊκή δύναμη.
Πες μας μερικές λεπτομέρειες για το τραγούδι σου “Letters To My Father”...
Δεν θέλω να πω πολλά. Είναι ένα τραγούδι για τον πατέρα μου και την πορεία του ανθρώπου προς το τέλος.
Πώς ήταν η εμπειρία ηχογράφησης του Futrue για σένα;
Ήταν μοναδική! Παρόλα τα άγχη και την κούραση ήταν ένα ταξίδι, όπως είναι και ο ίδιος ο δίσκος. Ξεκίνησα να γράφω στο Γκάζι τον Ιανουάριο του 2010 και κατέληξα να τελειώνω τις μίξεις στο Μπρούκλιν τον Αύγουστο. Είχα πολύ καλούς συνεργάτες, τον Νίκο Αγγλούπα (Ottomo) και τον Josh Clark. Δίπλα τους έμαθα αρκετά πράγματα για αυτήν τη διαδικασία.
Υπάρχουν στοιχεία που δεν σου αρέσουν στο τελικό αποτέλεσμα του άλμπουμ;
Φυσικά! Θα το έκανα πιο λιτό και ίσως άλλαζα κάποιες δομές. Συνολικά πάντως είναι ένας δίσκος που θα μου άρεσε να ακούω. Όλη η χάρη ενός πρώτου δίσκου πηγάζει από την αγωνία, την ατέλεια και την ένταση. Φαντάζομαι πως σε κάθε επόμενο δίσκο θα υπάρχουν πράγματα να διορθώσεις. Δεν υπάρχει τέλος, είναι μόνο δρόμος.
Με το προηγούμενο σχήμα σου, τους Mimosa’s Dream, θα σε ξαναδούμε;
Κάποια στιγμή θα γίνει. Γιατί είμαστε αδερφικοί φίλοι, αγαπάμε τη μουσική και όταν βρεθούμε ξανά στον ίδιο χώρο (είναι διασκορπισμένοι σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης) είμαι σίγουρος πως θα έχουμε πολλά να πούμε μεταξύ μας και να δημιουργήσουμε.
Θεωρείς πως έχεις κάτι φρέσκο/νέο να δώσεις στη μουσική σκηνή της Ελλάδας;
Δεν έχει σημασία τι νομίζω εγώ. Σημασία έχει τι νομίζουν οι άνθρωποι που ακούν τη μουσική μου. Αν είναι για αυτούς κάτι φρέσκο και κάτι νέο, τότε χαίρομαι πολύ. Το πιο σημαντικό είναι να τους αφορά και να τους αγγίζει και ας λέγεται όπως να ’ναι.
Ποιους σύγχρονους μουσικούς/δημιουργούς θαυμάζεις (Έλληνες και μη) και γιατί;
Αγαπώ τον Nick Drake, τον Lou Reed, τον Παύλο Παυλίδη, τον John Frusciante και τους Peppers, τον Billy Corgan, τον Brian Eno και τους Talking Heads, Fugazi, Daft Punk, Waterboys, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Arcade Fire, Radiohead, MGMT, Sonic Youth ενδεικτικά. Δεν γνωρίζω ακριβώς τι μας αγγίζει και γιατί επιλέγουμε συγκεκριμένα ακούσματα, εγώ πάντως αγαπώ τις ωραίες μελωδίες, τα ωραία riff και τους απλούς αλλά σημαντικούς στίχους. Επίσης, θεωρώ ότι οι παραπάνω δημιουργοί έχουν συνέπεια και ατμόσφαιρα στην συνολική αισθητική τους πρόταση.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το 2011, συναυλιακά και μη;
Συναυλιακά, υπάρχει ένα πλάνο για συναυλίες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας μέχρι το τέλος αυτού του χρόνου. Από εκεί και πέρα, με ενδιαφέρει να εξελίσσω το live, να δημιουργώ νέα πράγματα και να εμπλουτίζω αυτό που κάνω με ενδιαφέροντα project –όπως μια σειρά από βίντεο τα οποία ετοιμάζω.
Και όσον αφορά στο επόμενο άλμπουμ σου; Υπάρχει κάτι στα σκαριά ή είναι νωρίς;
Είναι λίγο νωρίς ακόμα, αλλά υπάρχει αρκετό υλικό και βγαίνει νέο και στη πορεία. Αυτό που θέλει τον χρόνο του είναι να δω, μέσα από τις νέες εμπειρίες, ποιος θα ήθελα να είναι ο επόμενος σταθμός.
Σχολίασέ μου τους:
Israel Kamakawiwo 'ole: Γιγάντιο σώμα, μεγάλη ψυχή. Στο τραγούδισμά του έχεις την αίσθηση πως τοποθετεί τη φωνή πλάι στη καρδιά του.
Nικήτα Κακλαμάνη: Δεν τον γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο, αλλά τα αποτελέσματα και η στάση του δείχνουν πως είναι ένας ακόμη πολιτικός που δεν σεβάστηκε τον ρόλο του. Άνθρωποι χωρίς όραμα, χωρίς αίσθημα ευθύνης και προσφοράς για το κοινωνικό σύνολο.
Archangel Music: Είναι μια ωραία ομάδα ανθρώπων που κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, χτίζουν μια μικρή ιστορία και, όσο δουλεύω μαζί τους, έχω νιώσει ότι με σέβονται και μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Ποια είναι η γνώμη σου για την σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή;
Βρίσκεται σε άνθιση. Τουλάχιστον αυτό λένε άνθρωποι που παρακολουθούν τη σκηνή εδώ και δεκαετίες. Αυτή την αίσθηση έχω κι εγώ στα λίγα χρόνια στα οποία είμαι εδώ. Το στοίχημα πιστεύω πως είναι να βγαίνουν πράγματα ειλικρινή και αυθεντικά και να μην «μασάμε».
Ποιο θα έβλεπες ως το ιδανικό μέλλον για σένα;
Ένα ιδανικό μέλλον, το οποίο όμως δεν σημαίνει πως είναι και εφικτό, θα ήταν να μπορώ να ταξιδεύω με τη μουσική μου και να παίζω συναυλίες σε διάφορα μέρη του κόσμου, έχοντας σαν βάση την Ελλάδα.
