Άρχισε να χτίζει μια καριέρα στα ποπ/ροκ πράγματα των αρχών της δεκαετίας του 1970, μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα ξαφνικά, τα Χριστούγεννα του 1973. Από εκεί και πέρα, σποραδικά τα νέα του –για τη στενή του σχέση με τον Robert Wyatt, για τη φήμη ότι έπαιξε με τους Wailers στην Τζαμάικα, για την πρόσκαιρη επανεμφάνισή του στα 1990s ως Steve Gemos. Ψήγματα λοιπόν του βίου και της πολιτείας του Σωτήρη Κοματσιούλη σε μορφή συνέντευξης, λίγο πριν την επανεμφάνισή του επί Αθηναϊκού εδάφους υπό τη σκέπη του Bios, αύριο Σάββατο, 11 του Δεκέμβρη…
Πώς βιώνετε αυτή την εγχώρια αναθέρμανση γύρω απ' το όνομά σας, τόσα χρόνια μετά; Απ' όσο ξέρω ζείτε εκτός Ελλάδας εδώ και κάμποσες δεκαετίες… Ως θαύμα! Τριάντα έξι χρόνια έλειπα απ' την Ελλάδα (με την ιδιότητα του κάτοικου, τουλάχιστον). Ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα επέστρεφα και θα μου επιφυλασσόταν μια τέτοια υποδοχή. Βασικά την είχα σκοτώσει μέσα μου εκείνη την περίοδο τη ζωής μου. Έφυγα μια νύχτα κάπου εκεί γύρω στα Χριστούγεννα του 1973, μαζί με τη σύντροφό μου Μαρία Βασιλείου (σ.σ.: η πρωταγωνίστρια στην Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού) και δεν ξανακοίταξα πίσω. Να φανταστείς, αναγκάστηκα ν' αλλάξω διαβατήριο. Αλήθεια γιατί φύγατε τότε, ενώ είχατε αρχίσει να χτίζετε μια παρουσία στα μουσικά πράγματα; Έφυγα γιατί με κυνηγούσε η χούντα. Για πολιτικούς λόγους δηλαδή. Τα τραγούδια μου προφανώς και δεν άρεσαν στο καθεστώς. Μάλιστα, θεωρώ τον εαυτό μου απ' τους λίγους που μιλούσαν για τέτοια πράγματα. Άλλο που οι περισσότεροι τη βγήκαν αντιχουντικοί κατόπιν εορτής… Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι μουσικοί συνεργάστηκαν με τη χούντα, για τους αξιωματικούς και τους στρατηγούς τραγουδούσαν. Στη Λάρισα, όπου ζούσα, δεν είχα εικόνα για το τι συνέβαινε εκείνη την εποχή. Έπρεπε να κατέβω στην Αθήνα για να καταλάβω. Αναρωτιέμαι πώς και δεν λογοκρίθηκε το “Επιδρομή Απ' Τον Άρη”. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο παράδειγμα ποπ τραγουδιού της εποχής με αναφορές στο διάστημα, αλλά και στο θρησκευτικό αίσθημα. Οι στίχοι νομίζω πως απαντάνε και στην προηγούμενη ερώτησή σου. Αρχικά το τραγούδι θεωρήθηκε φιλοχριστιανικό απ' την επιτροπή, γι' αυτό και τελικά κυκλοφόρησε. Ωστόσο, στην πορεία –και λόγω του χαμού κατά τις εμφανίσεις μου στο ABC– μπήκα στη μαύρη λίστα. Όσο για τις αναφορές που λες, απλά προσπαθούσα να καταδείξω την τάση μας να καταφεύγουμε στη θρησκεία όταν αισθανόμαστε πως απειλούμαστε. Οι Αρειανοί κι όλο αυτό το διαστημικό χρησιμοποιήθηκε απλά λόγω καλπάζουσας φαντασίας. Και φτάνουμε φέτος στην επανέκδοση εκείνων των τραγουδιών, παρέα με κάποια που ποτέ δεν είχαν δει το φως... Δυο χρόνια πριν βρίσκω ένα ηλεκτρονικό μήνυμα απ' τον Δημήτρη Βασιλειάδη, ιδιοκτήτη της B Other Side Records, ο οποίος μου λέει «σας ψάχνουμε». Εγώ νομίζω πως μου κάνουν πλάκα οι πιτσιρικάδες που παίζουμε μαζί στην Αγγλία και εξαγριώνομαι. Αν και απ' την άλλη σκέφτομαι ότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το παρελθόν μου. Ο Βασιλειάδης, λοιπόν, είναι που κάνει τη σύνδεση μεταξύ των ονομάτων Σωτήρης Κοματσιούλης και Steve Gemos, οπότε από 'κει ξεκινάει η ιστορία που με ξαναφέρνει στην Ελλάδα (σ.σ.: Steve Gemos είναι το όνομα που υιοθέτησε ο Κοματσιούλης όταν εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Μ' αυτό επέστρεψε πρόσκαιρα, το 1993, στα μέρη μας για να ηχογραφήσει ως Steve Gemos & Οι Απειλές). 
Να το πιάσουμε, λοιπόν, το κουβάρι απ' τις πρώτες μέρες σας επί αγγλικού εδάφους; Με τον Robert Wyatt πώς γνωρίζεστε; Όπως σου είπα, φύγαμε σαν κλέφτες με τη Μαρία Βασιλείου για να εγκατασταθούμε στο Λονδίνο. Μετά, βέβαια, την ατελείωτη οδύσσεια του ταξιδιού. Εκεί παντρευόμαστε άμεσα με τη Μαρία για να πάρω την άδεια παραμονής. Μας παντρεύει ο Robert Wyatt, όντας παιδικός φίλος της Μαρίας, οπότε σιγά-σιγά χτίζουμε φιλική σχέση. Αυτός ήταν που με βοήθησε με τη γλώσσα και επέμενε να μάθω γρήγορα τα αγγλικά. Την εποχή εκείνη, μάλιστα, τον ενδιέφερε πολύ η μίξη rock και μπουζουκιού, με αποτέλεσμα να παίξουμε μαζί κάποια κομμάτια μου. Αργότερα, βέβαια, φτάσατε μέχρι και την Τζαμάικα… Μερικά χρόνια αργότερα παίζω δικά μου τραγούδια αλλά και διάφορα soul, funk σε ελληνικά μαγαζιά της Αγγλίας. Κάποια στιγμή γνωρίζω έναν Τζαμαϊκανό, ο οποίος μου παίζει Bob Marley και παθαίνω πλάκα. Λίγο αργότερα κάνω παρέα με τους CBS, μετέπειτα Third World, οι οποίοι με καλούν στη Τζαμάικα για να παίξουμε μαζί (αν θυμάμαι καλά τέλη 1976 ή 1977). Όχι με τους Wailers που είδα να γράφεται κάπου –θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Τ' αφήνω όλα και μαζί με τον Πασχάλη φεύγω μαζί τους. Ο Πασχάλης τότε έπαιζε μαζί μου κιθάρα και μπουζούκι –τους τρέλαινε τους Τζαμαϊκανούς με το μπουζούκι του! Μένουμε λίγο έξω απ' το Kingstown και μάλιστα γνωρίζω τον Bob Marley μέσω της ανιψιάς του, η οποία είναι μέλος των CBS. Αν και εδώ που τα λέμε οι περισσότεροι εκεί μακρινοί συγγενείς είναι… Και με τους 10cc; Πώς προκύπτει η συνεργασία; Κάποια στιγμή στην πορεία ανοίγω ένα μαγαζί στο Μάντσεστερ, ονόματι “Bouzouki By Night”, στο οποίο οι 10cc γίνονται θαμώνες. Γνωριζόμαστε, κάνουμε παρέα και κάποια στιγμή τους ζητάω να ηχογραφήσω στο στούντιό τους. Πολλά λεφτά δεν υπάρχουν, οπότε συμφωνούμε να τα βρούμε κάπως ανταλλακτικά. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία μου μαζί τους και φτάνουμε να συνεργαστούμε για τις παγκόσμιες περιοδείες τους. Την επερχόμενη συναυλία στο Bios πώς την έχετε στο μυαλό σας; Τι πρόκειται να δούμε και ν' ακούσουμε; Άλλα σχέδια βρίσκονται στα σκαριά; Τα κομμάτια είναι αρκετά δύσκολα. Τον τελευταίο καιρό δοκίμασα κάμποσους μουσικούς και έχω καταλήξει σε μια μπάντα πιτσιρικάδων, οι οποίοι είναι όλοι τους από είκοσι μέχρι τριάντα χρονών. Κι εγώ νέος αισθάνομαι άλλωστε! Θα παίξουμε όλα τα παλιά κομμάτια της επανέκδοσης, συμπεριλαμβανομένων των reggae απ' την περίοδο που ήμουν στην Τζαμάικα. Επίσης, επειδή επίκειται άλλη μια επανέκδοση με αρχειακό υλικό, θα παίξουμε και κάποια αυτά. Όλα σε πιο σύγχρονη έκδοση, αλλά και με τον αέρα της εποχής που δημιουργήθηκαν. Σκοπεύω, επίσης, να κυκλοφορήσω άλμπουμ με νέο υλικό, ωστόσο δεν ξέρω ακόμα εάν θα γίνει μέσω κάποιας εταιρείας. Ίσως να το ανεβάσω ελεύθερα στο διαδίκτυο. 
