Σταθερή η ποιοτική του ρότα και το πώς αξιοποιεί διεθνείς επιρροές και αναφορές ώστε να χτίσει έναν προσωπικό ηλεκτρονικό ήχο, με συναισθηματικό εκτόπισμα και καλλιτεχνική αξία. Το Back Home επαναφέρει τον Γιώργο Μπρατάνη –με την Cayetano ιδιότητά του – στην επικαιρότητα και το Avopolis Greek έσπευσε να τα πει λίγο μαζί του...
Με μια πρώτη ακρόαση στο καινούργιο σου άλμπουμ, Back Home, ένα πεπειραμένο αυτί διακρίνει μια έντονη κινηματογραφική χροιά. Αποτελούσε κάτι τέτοιο ζητούμενο για σένα ή προέκυψε φυσικά, μέσα από τη διαδικασία του γραψίματος των συνθέσεων;
Νομίζω ότι το κινηματογραφικό στοιχείο είναι παρών σε ό,τι έχω κάνει. Ίσως να οφείλεται στο ότι δεν γράφω «τραγούδια», αλλά κυρίως μουσική. Θέλω όμως να δημιουργώ εικόνες με τις μουσικές μου, καθώς από τις εικόνες εμπνέομαι.
Θα υπάρξει υποστήριξη του δίσκου μέσω συναυλιακών εμφανίσεων στους επερχόμενους μήνες, ειδικά μετά και τις πολύ καλές εμφανίσεις σου με τον DJ Booker στα φετινά Synch και Reworks φεστιβάλ; Με αυτόν τον δίσκο θέλω να ξαναγυρίσω στα live με πλήρη μπάντα. Οπότε σιγά-σιγά οργανώνεται το θέμα. Λογικά από τον Ιανουάριο θα είμαστε έτοιμοι και φυσικά θα συμμετέχει και πάλι ο DJ Booker! Όχι πια ως μέλος του soundsystem, αλλά ως μέλος μιας 7μελούς μπάντας. Ένα από τα χαρακτηριστικά του ήχου σου είναι η ποικιλομορφία του, καθώς και η εμφανής ύπαρξη μουσικών επιρροών. Ποιοι δίσκοι ή έστω μουσικά είδη είναι αυτά που εσύ θα έλεγες ότι σε επηρέασαν περισσότερο στο να αναπτυχθεί ο Cayetano ήχος;
Η απάντηση μου θα ήταν τόσο γενική και αόριστη, όσο κι αν σου έλεγα «από τα πάντα». Πάντα μου άρεσε λ.χ. η μουσική προσέγγιση του Pascal Comelade, ο οποίος έγραφε «σοβαρή» μουσική με παιδικά όργανα. Επίσης η τεχνική και οι συνθέσεις των King Crimson και των Pink Floyd, καθώς και το πάθος των Mornas και της λατινο-αμερικάνικης μουσικής, που πάντα με συγκινούσε. Και φυσικά η dub από τη μία και η σχολή της Ninja Tune από την άλλη... Ο ήχος μου, με λίγα λόγια, είναι καθαρά θέμα του προσωπικού μου γούστου, αφού βέβαια έχω φιλτράρει όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα. Και στο κάτω-κάτω, ποιος μπορεί να αντισταθεί στον ήχο ενός hammond;
Με τους προηγούμενους σου δίσκους έχεις καταφέρει να ακουστείς σε χώρες που οι περισσότεροι Έλληνες μουσικοί να φαντάζονται μπορούν μόνο ότι θα βρεθούν οι μουσικές τους –όπως για παράδειγμα στις Η.Π.Α. ή στην Αυστραλία. Υπάρχει λοιπόν η σκέψη μιας παγκόσμιας προώθησης του Back Home, στον βαθμό βέβαια που κάτι τέτοιο είναι δυνατόν;
Ποτέ δεν έγινε κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια ή κάποια οργανωμένη προώθηση, απλά συνέβη. Σ' αυτό βοήθησε πολύ η προσωπική μου σχέση με κάποιους «παγκόσμιους» καλλιτέχνες, οι οποίοι τύχαινε να προτείνουν τους δίσκους μου σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς –και πάει λέγοντας. Φυσικά και η υπογραφή της Etage Noir έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αν και όταν μπήκα στο roster της, ήδη μετρούσα μια πανευρωπαϊκή περιοδεία. Τώρα με την Klik θεωρώ πως τα πράγματα θα πάνε ακόμη καλύτερα. Εκτός του ότι είναι αξιοσέβαστη στο εξωτερικό, αγαπάει τη δουλειά μου και επικοινωνούμε καθημερινά. Δεν μπορεί παρά να δουλέψει θετικά αυτός ο συνδυασμός.
Η συνεργασία με την Klik πώς προέκυψε αλήθεια; Και τι προσδοκίες σου δημιουργεί, με το δεδομένο ότι όντως πρόκειται για ένα από τα πιο δραστήρια labels της χώρας μας; Ετοίμασα τον δίσκο χωρίς να είμαι σίγουρος αν ήθελα να συνεχίσω στην Etage Noir. Μιλούσα με 3-4 εταιρείες απο το εξωτερικό τότε, αλλά και πάλι έλειπε κάτι πολύ βασικό για μένα: η άμεση επικοινωνία. Όταν λοιπόν, σε ανύποπτο χρόνο, έγινε μια κουβέντα με την Klik, έγινε αυτό το... «κλικ»! Οι προσδοκίες μου είναι αυτές που ήταν πάντα: να μπορέσει το Back Home να φτάσει σε ανθρώπους οι οποίοι θα το καταλάβουν. Και η Klik αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο τους έχει, μα και τους κερδίζει με κάθε της κυκλοφορία. Θα έλεγες ότι η στάση σου ως προς τη ζωή γενικότερα είχε μέχρι σήμερα έναν τυχοδιωκτικό τόνο;Απόλυτα. Μέσα στην τελευταία δεκαετία άλλαξα έδρα μία φορά κάθε δύο χρόνια (κατά μέσο όρο). Και είναι κάτι που επιδιώκω, αν και κάποιες φορές με κάνει να νιώθω κουρασμένος. Το να παραμένω κάπου για πολύ, έστω και σε ένα σπίτι, με κάνει να νιώθω ότι σαπίζω. Έτσι κι αλλιώς, το ρίσκο είναι ζωτικής σημασίας για έναν άνθρωπο.
Με τα χρόνια έχεις μετανιώσει για κάποιες από τις αποφάσεις που έχεις πάρει στο παρελθόν; Ή πιστεύεις πως όλα γίνονται για κάποιον σκοπό; Ίσως στιγμιαία. Δεν κάθομαι να φιλοσοφήσω τα λάθη μου για αρκετή ώρα. Απλά φροντίζω να τα διορθώσω. Και, μέχρι στιγμής, τίποτα δεν μου βγήκε σε κακό. Ίσως να είναι και θέμα τύχης. Και την τύχη μας –ως γνωστόν– την καθορίζουμε μόνοι μας.
Και ποιες εντυπώσεις έχεις αποκομίσει από το διάστημα που έμεινες στην Ισπανία; Τι παραπάνω, από άποψη ευκαιριών, προσφέρει σε σχέση με την Ελλάδα και σε τι βαθμό πιστεύεις ότι καθόρισε αυτό που θα γινόσουν ως μουσικός; Η Ισπανία είναι μια υπέροχη χώρα και, για έναν περίεργο λόγο, είμαστε ακριβώς ίδιοι. Κάτι που δεν συμβαίνει με τους γείτονες μας, τους Ιταλούς, λόγου χάριν. Εκεί ένιωσα την πραγματική έννοια του κοσμοπολίτικου, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Οι ευκαιρίες τις οποίες προσφέρει, κυρίως για έναν καλλιτέχνη, δεν διαφέρουν από όσες προσφέρει οποιαδήποτε άλλη χώρα, ειδικά σήμερα που –λόγω ίντερνετ– τα σύνορα στην τέχνη έπεσαν. Για μένα λειτούργησε ως καταλύτης όσον αφορά στις λάτιν επιρροές μου. Εκεί ήταν που τις ενσωμάτωσα στις μουσικές μου. Ποια είναι η πιο βαθιά χαραγμένη στιγμή στη μνήμη σου από τη διαδρομή των Στρογγυλό Κίτρινο; Ούτε οι συναυλίες, ούτε οι ηχογραφήσεις. Αυτό που μου έμεινε ήταν οι πρόβες. Ακόμη τις θυμάμαι όλες, από την πρώτη ως την τελευταία! Ήταν εξαιρετικό όλο εκείνο το brainstorming τη στιγμή που γράφαμε και δουλεύαμε πάνω στα κομμάτια. Η πειθαρχία, αλλά πολλές φορές και τα «διονυσιακά» τζαμαρίσματά μας, κάθε φορά που ένα κομμάτι μας ζόριζε.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα μόνο κομμάτι από όλη τη δισκογραφία σου για να δώσεις σε κάποιον ο οποίος δεν έχει ιδέα περί της μουσικής σου, ποιο θα ήταν και γιατί;Μάλλον το "Left My Girl For A Bizarre Sextet", από το Back Home. Εκεί μέσα είναι έντονη η παρουσία όλης της διαδρομής μου, ξεκινώντας από το Στρογγυλό Κίτρινο.
Μιας και είσαι άνθρωπος με άποψη περί των κοινωνικοπολιτικών πεπραγμένων, ποια η γνώμη σου για την κατάσταση στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο; Ποιες πιστεύεις ότι θα πρέπει να είναι οι αντιδράσεις μιας κοινωνίας απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση; Η κατάσταση στην Ελλάδα για όλους εμάς που ποτέ δεν είχαμε τα πολλά, δεν άλλαξε. Αυτοί θέλουν να μας πείσουν ότι άλλαξε, με μοναδικό σκοπό να μας τρομοκρατήσουν. Η κρίση επηρεάζει τους έχοντες. Όχι όσους, έτσι κι αλλιώς, μια ζωή απλά επιβιώνουν. Όσο για τις αντιδράσεις... Σε παραπέμπω στον "Κεμάλ" του Χατζιδάκι: «...με φωτιά και με μαχαίρι μόνο ο κόσμος προχωρεί...».
Η ιδέα της δημιουργίας ενός δίσκου ως αποτέλεσμα συνεργασίας με μουσικούς από εντελώς διαφορετικούς χώρους σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό;
Ποτέ δεν μου βγήκε από το μυαλό! Θα είχε πολύ ενδιαφέρον...
