Οι Θεσσαλονικείς Sleepin Pillow σχηματίστηκαν το 2004. Η ιδιομορφία του group είναι ο συνδυασμός ακουσμάτων Ανατολής και Δύσης, υπό το πρίσμα όμως του ψυχεδελικού rock. Οι διαφορετικές επιρροές του κάθε μέλους έχουν ως αποτέλεσμα έναν πολύ χαρακτηριστικό ήχο. Με αφορμή το ντεμπούτο album τους Apples On An Orange Tree, ο Nomik - πρώην μέλος των Universal Trilogy - μας μιλάει για το group, τις επιρροές τους και την αγγλόφωνη ελληνική σκηνή, που τόσο μας απασχολεί τον τελευταίο καιρό…
Μετά από μια αρκετά επιτυχημένη πορεία με τους Universal Trilogy, πώς οδηγήθηκες στην δημιουργία ενός group με τόσο διαφορετικό ήχο και διαφορετικές επιρροές;
«Με τους Universal Trilogy παίζαμε 10 χρόνια. Ήταν λοιπόν λογικό κάποια στιγμή να θέλω να εκφραστώ διαφορετικα, να πάω αλλου, να δω άλλα πραγματα. Kαι οι Sleepin Pillow υπήρχαν μέσα μου ως ιδέα πολύ πριν γνωρίσω τους Aisha Sama, Rispa και Nick Jacqueline. Kαθώς και το Apples On An Orange Tree ως concept, μα και ως τίτλος album».
Στη μουσική σας τα ηλεκτρονικά και rock στοιχεία μπερδεύονται με παραδοσιακούς ήχους και όργανα που σπάνια πλέον ακούμε. Πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος για την παράδοση στην όλο και αυξανόμενη επιρροή των indie groups του εξωτερικού;
«Φυσικά! Και αυτό το album είναι ζωντανή απόδειξη. Το στοίχημα τα προηγούμενα χρονιά ήταν το πώς θα γινόταν αυτό το πάντρεμα γιατί οι επιρροές μας ποικίλουν και αγκαλιάζουν ανατολή και δύση, φτάνουν από το χθες στο σήμερα και προσπαθούν να κοιτάξουν λίγο στο αύριο. Κι όλο αυτό με αγγλικό στίχο φαινόταν επικίνδυνο στην αρχή, όμως πιστεύω ότι τηρήσαμε τις ισορροπίες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν ανάλογα projects και μπάντες, τα περισσότερα κινούνται καθαρά είτε σε βρετανικό ή αμερικανικό αμιγώς ήχο».
To θεατρικό στοιχείο τι ρόλο παίζει στα live; Γιατί υπάρχουν οι περίεργες στολές;
«Είμαστε επηρεασμένοι από τους αρχαίους τραγικούς, καθώς και από συγχρόνους μας του κινηματογράφου και του θεάτρου. Είναι τόσοι πολλοί. Αυτές οι στολές δεν είναι απλά τα ρούχα που φόρεσαν πέντε-έξι τύποι μόνο και μόνο για να πουλήσουν τρέλα. Με το θεατρικό στοιχείο φωτογραφίζουμε στα live μας τον σύγχρονο ανθρωπο, αυτόν με μοναδικό του σκοπό το χρήμα, τον εκμηδενισμένο πνευματικά και ψυχικά».
Ως πρώην μέλος ενός από τα πιο παλιά αγγλόφωνα ελληνικά group, πώς βλέπεις τη σημερινή κατάσταση;
«Υπάρχουν πολλές μπάντες σε πολύ καλό επίπεδο πλέον σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δυστυχώς αυτό που δεν έχει αλλάξει ακόμα είναι ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθηκες - όπως σωστά live stages. Και οι άνθρωποι που θα στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση είναι λίγοι, άρα και το κοινό περιορισμένο».
Αυτό που σε κάνει να θέλεις να γράψεις ένα τραγούδι είναι ένα βίωμα μέσα στην καθημερινότητα το οποίο θα εκφράζει μόνο εσένα, ίσως και μερικούς ακόμα ακροατές; Ή θες να γράφεις τραγούδια με νόημα και δημιουργικά μεν, αλλά προορισμένα για airplay και ευρεία αποδοχή;
«Βιωματικά γράφω. Τώρα αν αυτό αγγίζει έστω κι έναν εκεί έξω, πραγματικά χαίρομαι. Δεν μ’ αφορά το να γράφω για το airplay».
Τί ακούς αυτό τον καιρό;
«Πολύ ηλεκτρονική μουσική…».
Το artwork του album είναι αρκετά πρωτότυπο. Γιατί βάλατε φωτογραφίες από το οικογενειακό σας περιβάλλον στο booklet;
«Επιλέξαμε φωτογραφίες δικών μας ανθρώπων γιατί υπήρχαν και συνεχίζουν να είναι - με έναν πολύ ιδιαίτερο και σχεδόν υπόγειο τρόπο - η κύρια επιρροή για εμάς. Και το πρώτο μας αυτό album είναι πάνω από όλα αφιερωμένο σε αυτούς».
Η μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης έχει να επιδείξει τον τελευταίο καιρό πολύ αξιόλογες νέες μπάντες και μουσικούς. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από δισκογραφικές και τον τύπο. Τι νομίζεις ότι φταίει για αυτό;
«Όσο δεν υπάρχουν κέρδη, κυρίως οικονομικής φύσης, τόσο δεν θα υπάρχει και ανταπόκριση από τις δισκογραφικές και τον τύπο».
Και τι θα μπορούσε να γίνει;
«Αυτό δεν θα αλλάξει. Έτσι και αλλιώς τα πολλά λεφτά παίζονται σε άλλα επίπεδα, σε άλλους χώρους - τα παίρνουν άλλοι άνθρωποι. Η ανεξάρτητη σκηνή στην Ελλάδα, ακόμα και στην Αθήνα δηλαδή, βρίσκεται σε εμβρυικό στάδιο. Ίσως το τοπίο να άλλαζε αν μια-δυο μπάντες κατάφερναν να κάνουν το breakthrough στην αγορά του εξωτερικού».
Οι βασικές σου επιρροές για το Apples On An Orange Tree ποιες ήταν;
«Κάποιες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια και την εφηβεία, κάποιοι άνθρωποι στην πορεία, μουσικές από την παραδοσιακή Ελλάδα αλλά και από αυτό που παραδοσιακά εννοούμε μιλώντας για rock, pop ή electronica. Επίσης φιλοσοφίες και διδάγματα από την ανατολή, όπως και αρκετοί ποιητές».
