Μια από τις δυναμικότερες μπάντες της αθηναϊκής αγγλόφωνης σκηνής. Στο live δύσκολα κρατάς το κεφάλι σταθερό, ο ρυθμός σε καταλαμβάνει. Ενέργεια και funk rock στα όργανα, Sugahspank στο μικρόφωνο και από το 2006 ο Ντίνος Βαλλιανάτος (Swoki) στα keyboards, ο οποίος ανέλαβε και να απαντήσει στις ερωτήσεις της συνέντευξης, ενόψει του Music Day Festival. Οι Sugah Galore θα εμφανιστούν την Παρασκευή 20 Ιουνίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος (σκηνή της Athens Voice). Επίσης, θα ανοίξουν τη Sharon Jones στις 2 Ιουλίου, στο θέατρο Βράχων…
Πότε και πώς δημιουργήθηκε το συγκρότημα;
«Οι πρώτες πρόβες έγιναν το καλοκαίρι του 2004. Πολύ λίγο μετά από αυτό η Γεωργία τραγουδούσε, ο Σωτήρης έπαιζε τύμπανα, ο Μιχάλης και ο Τόλης έπαιζαν κιθάρες και ο Θοδωρής μπάσο, και αυτό ήταν οι Sugah Galore. Γύρω στα δυο χρόνια αργότερα προέκυψα κι εγώ (keyboards, samples), και από τότε είμαστε έξι».
Από όσο ξέρω, ετοιμάζετε το πρώτο σας album, πότε θα κυκλοφορήσει; Είστε σε κάποια δισκογραφική εταιρία;
«Ναι, είναι σχεδόν έτοιμο, επιτέλους! Και ό,τι άλλο κι αν συμβεί, θα φροντίσουμε να έχει κυκλοφορήσει μες στο Σεπτέμβρη. Αργήσαμε ένα–δυο χρόνια, αλλά το σημαντικό είναι ότι είναι έτοιμο. Θα βγει με το label της Feedback Music. Είναι καλό. Και θα είναι και όμορφο».
Τί πιστεύετε για την κατάσταση στην Αθήνα, όσον αφορά στα μουσικά δρώμενα γενικά, και ειδικότερα στο κοινό;
«Η κατάσταση στην Αθήνα δεν είναι και πολύ καλή. Και αν ήμασταν στο Λονδίνο, το NYC, το L.A. ή το Βερολίνο (για τους πιο εναλλακτικούς) θα μας είχε ανακαλύψει ο σούπερ A&R τύπος της σούπερ εταιρίας και θα ζούσαμε σε σούπερ λοφτ και θα είχαμε λύσει το πρόβλημα της ζωής μας, αλλά μας έλαχε να γεννηθούμε στην Αθήνα. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Και περισσότερο απ' όλους το κοινό. Ναι, ναι!».
Η μουσική σας έχει κυρίως στοιχεία funk, τα οποία παραπέμπουν ευκολότερα στη rock παρά στη jazz. Ποιές είναι οι επιρροές σας και πως τις συνδυάζετε;
«Όλοι έχουμε ακούσει αρκετά ακραία πράγματα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Όλοι μας ακούμε και πιο χορευτικά πράγματα, είτε μιλάμε για hip hop είτε για funk είτε για electro. Γενικά, ό,τι ιδέα φέρει ο καθένας στο στούντιο τη δοκιμάζουμε και αν επιζήσει (η ιδέα), πάει κάπου. Και προσπαθούμε να μην το περιορίζουμε όλο αυτό. Δεν έχουμε κάτσει, δηλαδή, ποτέ, να πούμε πως τώρα θα γράψουμε το πιο βαρύ, ή το πιο χορευτικό, ή το πιο αλλοπρόσαλλο κομμάτι που έχουμε γράψει ποτέ. Απλά, κάθε φορά, ξεκινάμε από κάπου και καταλήγουμε κάπου (αλλού;)».
Σε όσες συναυλίες σας έχω παρευρεθεί, ο κόσμος ανταποκρίνεται στον ρυθμό της μουσικής σας. Εσάς πώς σας φαίνεται πάνω απ’ τη σκηνή;
«Όσοι από εμάς δεν ακούμε black metal και δεν θα προτιμούσαμε να παίζουμε μόνοι μας σε κάποιο χιονισμένο δάσος της Νορβηγίας, νιώθουμε όπως κάθε υγιής άνθρωπος που η μουσική του βρίσκει ανταπόκριση. Νιώθουμε. Ναι».
Το όνομα σημαίνει άφθονη ζάχαρη, πώς το εξηγείτε;
«Τι δεν καταλαβαίνεις; (γέλια!)».
