Λίγο πριν το live party του SONIK στο Gagarin 205, οι Pop Eye μιλούν στο Μάκη Καλαμάρη για τους Interpol, το λεγόμενο «εναλλακτικό» κοινό και για το τί πρέπει να αναμένουμε από αυτούς.
Σε ποια μουσικά είδη ή και συγκεκριμένους καλλιτέχνες, θα εντοπίζατε τις βασικές επιρροές σας;
Αυτό που εύκολα διακρίνεται στα τραγούδια μας είναι η αισθητική της δεκατίας του 80. Πέρα από αυτό όμως, έχουμε μεγαλώσει με τη σκηνή του Μάντσεστερ, του Μπρίστολ, «έντεχνη» ελληνική μουσική, soul, jazz και πολύ electronica. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε Depeche Mode, U2, Pet Shop Boys, Στέρεο Νόβα, Moby, Inspiral Carpets, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Orbital, Future Sound Of London, Xaxakes, Χατζιδάκις και πολλά-πολλά ακόμη. Κι αν θα έπρεπε να αναφέρουμε ένα σχετικά νέο όνομα, τότε αυτοί θα ήταν οι Interpol, που με έναν πολύ περίεργο τρόπο έχουν συντελέσει στη δημιουργία των POP EYE.
Μιας και βρίσκεστε στο ξεκίνημα, πώς βιώνετε την κατάσταση όσον αφορά τα αγγλόφωνα group στην Ελλάδα, τόσο σε σχέση με τη στάση των εταιριών όσο και με το ρόλο των ΜΜΕ;
Η αλήθεια είναι πως γενικότερα έχουν πάει αρκετά καλά τα πράγματα για εμάς και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε καταφέρει πολλά περισσότερα από αυτά που περιμέναμε όταν ξεκινούσαμε. Και η ανταπόκριση από τα μέσα ήταν άμεση και τις περισσότερες φορές ουσιαστική. Όσο όμως περνάει ο καιρός συνειδητοποιούμε πως δεν υπάρχει δυναμική για κάτι πραγματικά μεγάλο, και συνήθως αυτό που συμβαίνει, είναι αποτέλεσμα κόπου, χρόνου και χρήματος από τα ίδια τα συγκροτήματα και μόνο. Ουσιαστικά κανένας δεν επενδύει στα αγγλόφωνα συγκροτήματα. Είναι όμως μια κατάσταση που φαίνεται πως αλλάζει και ίσως να οδηγήσει κάπου στο μέλλον. Είναι όμως και κάτι που πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ, γιατί το υλικό που υπάρχει είναι πραγματικά εξαιρετικό. Είναι κρίμα να χαθεί κι αυτή η ευκαιρία κι επιτέλους να μπορούμε να μιλάμε για αγγλόφωνη ελληνική σκηνή, κάτι που ακόμα είναι ουτοπικό.
Πιστεύετε ότι αν δε χρησιμοποιηθεί ένας κράχτης (πχ μουσική επένδυση σε κάποια διαφήμιση ή συμμετοχή ενός αναγνωρισμένου καλλιτέχνη) είναι δύσκολο, όσο καλό και αν είναι ένα αγγλόφωνο κομμάτι από ελληνικό group, να περάσει σε ένα πιο ευρύ κοινό;
Δε θα έπρεπε να υπάρχει καν ο διαχωρισμός, ελληνικό ή διεθνές group, στην ερώτηση αυτή, η τακτική αυτή θέτει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση για όλα όσα είπαμε πριν. Το πρόβλημα δεν είναι το ευρύ κοινό, το πρόβλημα προέρχεται ουσιαστικά από το λεγόμενο «εναλλακτικό» κοινό, που πολύ εύκολα κατηγόρησε τους Matisse (τυχαίο, αλλά ρεαλιστικό παράδειγμα), πως ξεπουλήθηκαν όταν υπέγραψαν στην πολυεθνική ή τώρα που έκαναν το διαφημιστικό για γνωστή εταιρεία ρούχων. Είναι πολύ άδικο. Και ναι μια διαφημιστική καμπάνια, θα μπορούσε να βοηθήσει, όπως και μια συμμετοχή σε λιγότερο «ελιτίστικα» events. Μπορεί να κάνουμε και λάθος.
Γυρνώντας σε πιο προσωπικά στοιχεία της μουσικής σας, η έμπνευση για εσάς προέρχεται περισσότερο από απλά, καθημερινά πράγματα, από πιο σπάνιες, αλλά έντονες βιωματικές καταστάσεις ή από σημαντικά γεγονότα πέρα από την προσωπική σας αφαίρα;
Από όλα αυτά μαζί...δεν υπάρχουν κανόνες...κι ούτε μπορούμε να το εξηγήσουμε πάντα. Υπάρχουν φορές που κάποια συγκεκριμένα γεγονότα μας οδηγούν κάπου, άλλες που μέσω της μουσικής οδηγούμαστε σε συγκεκριμένες καταστάσεις ή μάλλον βλέπουμε καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Είναι φορές που τα τραγούδια μας απελευθερώνουν ή κάποιες άλλες μας οδηγούν σε αδιέξοδα.
Τι αναμένετε από τη βραδιά του Sonik στο Gagarin;
Βασικά να γίνει αυτό που λέει κι η ίδια η βραδιά, PARTY. Ο κόσμος να μας αγκαλιάσει (μιλάμε και για τα 3 συγκροτήματα) ώστε να μπορέσουμε κι εμείς από τη μεριά μας να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε. Η σχέση κοινού-καλλιτέχνη είναι αμφίδρομη και μόνο έτσι μπορεί να γίνει κάτι καλό.
