 |
Μερικοί τη χαρακτηρίζουν "επικίνδυνη". Άλλοι κατατάσσουν βιαστικά και μάλλον πρόχειρα το λόγο της ανάμεσα σ' αυτούς του συνωμοτικο-θεωρητικού trend. Μόνη εναντίον πολλών. Μόνη εναντίον του ιού του AIDS. Με τη βοήθεια και άλλων εναντίον πολλών. Με τη βοήθεια του σύντρόφου της εναντίον του ιου του AIDS. Συγγραφέας του βιβλίου «Πώς νίκησα το AIDS». Γυναίκα της χρονιάς 2006.
Η Μαρία Παπαγιαννίδου - Σεν Πιερ "μολύνθηκε" το 1985 και τα συμπτώματα εμφανίστηκαν σε μία δεκαετία. Για δέκα χρόνια έκανε έρωτα με διαφορετικούς συντρόφους, από τους οποίους κανείς δεν μολύνθηκε. Η ίδια δηλώνει με πάθος ότι δεν υπάρχουν μολυσμένοι από τον ιό που να ειναι ετεροφυλόφιλοι και μη τοξικομανείς. Ο λόγος της σοκάρει, προκαλεί απορίες, σε κάνει να ψάξεις ξανά και ξανά αυτά που θεωρείς αυτονόητα. Η σελίδα της, www.hivwave.gr, είναι ο αρχικός μπούσουλας. Διψάς για περισσότερα, τσεκάρεις video στο YouTube, θέλεις να αφιερώσεις όλο και περισσότερο χρόνο για να βάλεις σε τάξη καταρχάς τις σκέψεις της ώστε να συντονιστούν με το παρθένο μυαλό σου.
 |
Ας ξεκινήσουμε από το τέλος: «Πώς νίκησες το AIDS»;
Μου φάνηκε ξαφνικά ότι μου μάλλον μου λένε ψέματα οι άνθρωποι που εμπιστευόμουν περισσότερο. Δεν το έκαναν επίτηδες, ήμουν σίγουρη. Αλλά υπήρχε κάτι που ήθελα πια να εξιχνιάσω. Από τη στιγμή που έγινε συγκεκριμένη μια βασική ερώτηση στο μυαλό μου, «Πού πήγαν οι άντρες ετεροφυλόφιλοι οροθετικοί;», το να βρω την απάντηση ήταν παιχνίδι: «Δεν υπήρχαν». Όταν ξέρεις τι ζητάς, το αποκαλύπτεις παντού γύρω σου. Μέσα σε δύο μήνες είχα βρει τις απαντήσεις που ήθελα στο Ιντερνετ, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στις εφημερίδες, στο περιβάλλον μου. Αυτή είναι η εξιστόρηση του βιβλίου «Πώς νίκησα το AIDS». Δύο μήνες αποκαλύψεων, που είχαν ως αποτέλεσμα στο τέλος να αισθάνομαι περδίκι.
Το μήνυμά σου από μόνο του είναι ελπιδοφόρο... Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Μόνη εναντίον του αγνώστου, του τρομακτικού. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά είχες παραδώσει ψυχή;
Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, είναι αλήθεια. Από την άλλη, θυμάμαι αυτό που είπε η Margaret Mead, Αμερικανίδα ανθρωπολόγος: ένας μικρός αριθμός στοχαστικών ανθρώπων μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο - και είναι ο μόνος τρόπος. Ακόμη και όταν έχεις παραδώσει ψυχή και πνεύμα για πολλά χρόνια, κάπου μέσα σου παραμένεις ένα στοχαστικός άνθρωπος. Κι εγώ ξαφνικά θυμήθηκα ότι μπορώ να κάνω πολύ περισσότερα από το να περιμένω να πεθάνω.
 |
Ποιος ήταν ο ρόλος του ανθρώπου που ήρθε στη ζωή σου και πως γνωριστήκατε;
Ο Gilles εμφανίστηκε στα μάτια μου ως φιγούρα από το παρελθόν. Μου θύμισε σχολικά πάρτι, χαριεντισμούς αγοριών προς τα κορίτσια, και ήταν όλα αυτά τόσο παράταιρα με τη φιλολογία του AIDS, που έκανα προσπάθεια για να μη χαρώ υπερβολικά μαζί του. Αλλά σύντομα κατάλαβα ότι δεν αστειεύεται. Εμφανίστηκε ήδη στο τρίτο κεφάλαιο του «Πώς νίκησα το AIDS» και έκλεισε λίγο πριν το τέλος την αυλαία. Είχα πολύ θετικά συναισθήματα πια. Δεν ξέρω για το AIDS, αλλά αυτά είναι σίγουρα μεταδοτικά. Ημασταν και οι δύο ενθουσιασμένοι. Ηρθε στην Ελλάδα για να γιορτάσουμε την έκδοση του βιβλίου. Και νιώσαμε από την πρώτη στιγμή ότι θα μέναμε μαζί. Είχαμε ξεκινήσει μια δουλειά, μια ιστορία, κάτι υπερβολικά ωραίο για να το αφήσουμε στη μέση.
Και πάμε στην αρχή, πότε μολύνθηκες από τον ιό και ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Αυτή την ιστορία την έχω φέρει αρκετές φορές στο μυαλό μου αφότου άρχισα να εμφανίζομαι σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια. Ολο και πιο πολύ αισθάνομαι ότι επαναλαμβάνω τα ψέματα που άθελά μας λέμε όλοι σε αυτή την υπόθεση. Με βάση τη συμβατική ορολογία του AIDS - με την οποία συνεννοούμαστε πια - πρέπει να μολύνθηκα το 1985 από τον πρώτο μεγάλο μου έρωτα, έναν πρώην ναρκομανή. Ο ίδιος πέθανε λίγα χρόνια αργότερα από AIDS. Εγώ συνέχισα σπουδές, μεταπτυχιακό, δουλειά στο Βήμα, ώσπου κατέρρευσα το 1995. Δεν θυμάμαι να τον σκέφτηκα ποτέ με θυμό ή πίκρα. Το 1985 ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Και τώρα, αισθάνομαι ότι ξεχρεώνω και για λογαριασμό του. Η «επίσημη θεωρία» του AIDS λέει ότι μολύνθηκα από τον HIV. Εγώ λέω ότι μολύνθηκα από ψέματα.
 |
Μάταια αναζητάς να γνωρίσεις ετεροφυλόφιλο και μη τοξικομανή... Η ίδια όμως κόλλησες τον ιό από άνδρα κι έτσι φαντάζομαι αποδέχεσαι ότι μπορεί να μεταδοθεί από άνδρα σε γυναίκα. Αρνείσαι λοιπόν ότι μια μολυσμένη γυναίκα μπορεί να μεταδώσει τον ιό;
Η ουσία είναι ότι η υπόθεση AIDS παραμένει αυτό που ήταν στην αρχή. Κάτι που αφορούσε τις ομάδες υψηλού κινδύνου, δηλαδή ομοφυλόφιλους και ναρκομανείς - και ακολούθως όποιον «πηγαίνει» μαζί τους. Μάλιστα, αναφερόταν ρητώς κάποτε «Ο ιός μεταδίδεται μόνο με το αίμα και το σπέρμα». Το τι έγινε μετά, και πώς φούσκωσαν το παραμύθι χρόνο με τον χρόνο, αφού αποδείχθηκε μηχανή παραγωγής χρήματος, είναι κάτι που έχει πια περιγραφεί. Η τελευταία εκδοχή του είναι στην ταινία «AIDS Inc.» του Gary Null, που προβλήθηκε στις 6 Μαίου 2007 στην Αθήνα. Στην ταινία αυτή προκύπτει ότι το AIDS προέκυψε από ένα «λάθος» των επιστημόνων. Η αποτυχία της επιστήμης από κει και πέρα ήταν ότι δεν μπόρεσαν να διορθώσουν το «λάθος». Αντιθέτως άρχισαν να προσθέτουν και άλλα από πάνω, με πολλαπλά οφέλη. Μπορεί κανείς πια να βρει μόνο το τι δεν είναι αλήθεια. Κατά τα άλλα, αδύνατον να ξεμπλέξεις το κουβάρι μετά από 25 χρόνια. Η τεκμηρίωση για το ότι δεν μεταδίδεται ο «ιός» από γυναίκα σε άντρα, είναι το θέμα του «Πώς νίκησα το AIDS». Δεν είναι λίγο να διαπιστώνεις ξαφνικά ότι δεν απειλείς κανέναν.
Υπάρχουν επίσημα στοιχεία περί αυτού; Για μετάδοση, δηλαδή, από γυναίκα σε άνδρα;
«Επίσημα» στοιχεία για την υπόθεση του AIDS σημαίνει «ύποπτα» στοιχεία. Η σχετική φιλολογία αποτελεί μια πληρωμένη ομοφωνία. Οποιος συμφωνεί με την ¨επίσημη άποψη΄ κερδίζει χρήματα, αναγνώριση, προβολή, κοινωνικό κύρος. Οποιος διαφωνεί, δυσφημίζεται, καταδιώκεται, χάνει τη θέση του. Εχει περιγραφεί από πολλούς αυτό, το αναπαράγω στην ιστοσελίδα μου και στη Συνέντευξη Τύπου που έδωσα πέρυσι, στη Στοά του Βιβλίου. Μπορείτε να το βρείτε συμπυκνωμένο στην αρχική σελίδα του www.hivwave.gr.
 |
Στην ιστοσελίδα σου θεωρείς ότι οι περισσότερες πληροφορίες που μας παρέχονται εκεί έξω αποτελούν μορφή πλύσης εγκεφάλου και ότι όλο αυτό είναι ένα καλά στημένο κόλπο των φαρμακοβιομηχανιών. Υπάρχει η άλλη πλευρά, η αλήθεια που έχεις αναζητήσει και αν, ναι, πως στηρίζεται;
Δεν είναι μόνες τους οι φαρμακοβιομηχανίες. Πολλές ομάδες «ειδικών» διεκδικούν ένα κομμάτι στην πίτα του AIDS. Εχει γίνει θρησκεία ακόμη και για μερίδες ατόμων που θα περίμενε κανείς να ζητήσουν τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Δεν μιλάμε πια για στημένο κόλπο ή συνωμοσία, αλλά για ταμπού. Αν κάνεις ερώτηση σχετικά με την ύπαρξη του ιού HIV, σε κοιτάζουν σαν ανισόρροπο. Τόσο σίγουροι είναι όλοι, νέοι, γέροι και παιδιά. Στο σχολείο, είναι μέρος της διδακτέας ύλης. Η άλλη πλευρά, η αλήθεια που υποστηρίζω, είναι η παλιά παραδοσιακή μέθοδος: μη σταματάτε να χρησιμοποιείτε τη λογική σας, το κριτικό σας πνεύμα. Μην αφήνετε τους άλλους να αποφασίζουν για εσάς, κυρίως όχι τους ιερείς της εποχής μας, που είναι οι «επιστήμονες» και το «ιατρικό κατεστημένο». Το κύριο θέμα στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» έγραφε τις προάλλες ότι κάποιοι πλέον διακρίνουν στο μικροσκόπιο δολάρια. Μπορεί να μην είναι οι επιστήμονες αυτοπροσώπως, αλλά οι εταιρείες που χρηματοδοτούν την έρευνα. Αυτή η αλήθεια μπορεί να αποβεί σωτήρια.
Γιατί το αφρικανικό AIDS είναι μύθος; Δεν ισχύουν τα νούμερα που δημοσιεύονται;
Πρώτον, τα νούμερα που δημοσιεύονται προκύπτουν από εκτιμήσεις μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Και οι εικόνες αληθινής ζωής τα επιβεβαιώνουν ως εξής: όλη η εξαθλίωση της Αφρικής από τον καιρό της αποικιοκρατίας, βαφτίζεται τώρα AIDS. Οι άνθρωποι ήταν ήδη σκελετωμένοι από την πείνα, τους εμφυλίους, το μολυσμένο νερό, την έλλειψη αποχέτευσης, τους στέλνουν και τα φάρμακα του AIDS για φιλανθρωπία και τους ξεπαστρεύουν. Ούτως ή άλλως δεν είχαν μακρύ ορίζοντα επιβίωσης. Βλέπουν τις δυτικές εταιρείες κολοσσούς σαν σωτήρες, και αυτές οι τελευταίες αντί να ενισχύσουν προγράμματα διατροφής και επιβίωσης στα αποδυναμωμένα κράτη, πουλάνε φάρμακα και προφυλακτικά.
 |
Δηλώνεις ότι τα φάρμακα απλώς χειροτερεύουν την κατάσταση, πώς λοιπόν νίκησες το AIDS; Συνεχίζεις να παίρνεις φάρμακα;
To AIDS κυριεύει κυρίως το μυαλό. Από την ώρα που καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί, όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνου. Παίρνω φάρμακα δέκα χρόνια τώρα. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί στον οργανισμό μου, για να τα σταματήσω απότομα. Αλλά έχω τον τρόπο πια να αναζητήσω τις πληροφορίες που χρειάζομαι.
Θεωρείς ότι μετά και τη δημοσιοποίηση του ονόματός σου, αλλά και τις βραβεύσεις, παράλληλα, η ζωή σου έχει αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Πως σε αντιμετωπίζουν οι γύρω σου;
Δεν είχα μάθει να είμαι ανώνυμη. Δεν μου άρεσε ποτέ να κρύβομαι. Και ναι, η ζωή μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ξέρω ότι δεν απειλώ κανέναν: το οικοδόμημα του AIDS φαντάζει και είναι αήττητο. Γι’ αυτό και δεν ενδιαφέρονται για αντιδράσεις σαν τις δικές μου, που είναι όλο και περισσότερες σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι βέβαια αισθάνονται πληγωμένοι. Δεν ήξεραν. Το ίδιο κι εγώ. Ο συναισθηματισμός είναι η αχίλλειος πτέρνα όλων μας στην περίπτωση του AIDS. Μπορεί να ακούσεις: «Δεν ντρέπεσαι;». Όχι, δεν ντρέπομαι να χρησιμοποιώ τη λογική μου. Αυτό αισθάνομαι, αυτό εισπράττω.
