Δεν συμπεριελήφθησαν επανεκδόσεις. Χωρίς αυστηρή, αξιολογική σειρά:
Jacques Moulins, Ιταλικές απειλές
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς
σελ: 344
Οι Ιταλικές απειλές (Menaces italiennes) είναι το τρίτο βιβλίο του Jacques Moulins στη σειρά μυθιστορημάτων του με βασικό άξονα την άνοδο της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς∙ έχουν προηγηθεί Το ξύπνημα του κτήνους (2023) και η Επιστροφή στο Βερολίνο (2024), επίσης από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου. Σε πρώτο πλάνο και εδώ η ειδική ομάδα της Γιουροπόλ (Europol), υπό τον μυστηριώδη Ντενίζ Σαλβέρ, που είναι υπεύθυνη για την καταπολέμηση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Οι Ιταλικές απειλές, όπως τα άλλα δύο βιβλία του Jacques Moulins, είναι εξαιρετικά αστυνομικά μυθιστορήματα, με δυνατή πλοκή και ολοζώντανους χαρακτήρες. Το μυθιστόρημα που γράφτηκε πριν έρθει στην εξουσία η Τζόρτζια Μελόνι, τοποθετείται σε ένα ζοφερό παρόν και προδιαγράφει ένα ακόμα πιο επικίνδυνο μέλλον, σε μια Ευρώπη που καλείται για άλλη μια φορά να αντιπαλέψει τους δαίμονες των υπερεθνικιστικών και ακροδεξιών κινημάτων, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Hugues Pagan, Οι ανώνυμοι
Εκδόσεις Πόλις
Μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς
σελ: 480
Γνωρίσαμε στα ελληνικά τον αρχιεπιθεωρητή Σνεντέρ με το μυθιστόρημα Χαμένο προφίλ του Hugues Pagan (Εκδόσεις Πόλις, 2019). Ο Σνεντέρ είναι ένας ήρωας μοναχικός, που καπνίζει πολύ, κοιμάται ελάχιστα και περιπλανιέται τις νύχτες πολεμώντας τα φαντάσματά του, ανίκανος να αντιμετωπίσει τη διαφθορά που κυριαρχεί στην πόλη του. Στις περιπλανήσεις του, τον συνοδεύουν νοερά στίχοι από blues τραγούδια και «μελαγχολικές νότες» (blue note) της jazz. Στους Ανώνυμους, ο Σνεντέρ αναλαμβάνει αρχικά την υπόθεση της εξαφάνισης της δεκαπεντάχρονης Μπετύ, κόρης ενός χαμηλόβαθμου σιδηροδρομικού υπαλλήλου. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι το κορίτσι έχει δολοφονηθεί. Δεν θα είναι η μόνη. Θα ακολουθήσουνε και άλλες δολοφονίες ή κακοποιήσεις γυναικών. Την ίδια ώρα ακροδεξιοί τραμπούκοι κυνηγούν στους δρόμους τους Άραβες και τους άστεγους. Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο νουάρ, με συναρπαστική πλοκή, πολυσύνθετους χαρακτήρες και πολύ τονισμένη πολιτικοκοινωνική διάσταση. Μιλάει για το τραύμα του πολέμου της Αλγερίας και της αποικιοκρατίας, για την άνοδο της ακροδεξιάς, για τον ρατσισμό κατά των Αράβων, για τον μισογυνισμό, για την κοινωνική περιθωριοποίηση. Ο Hugues Pagan στέκεται αλληλέγγυος στους αδύναμους, στους αγνοημένους, στους παρίες, στους «αόρατους» των σύγχρονων κοινωνιών.
Éric Fouassier, Γραφείο αποκρυφιστικών υποθέσεων
Εκδόσεις Gutenberg
Μετάφραση: Σέργιος Τρεχλής
σελ: 472
Παρίσι, 1830. Ο θάνατος του γιου ενός υπουργού αναστατώνει τα παρισινά σαλόνια και την κυβέρνηση του βασιλιά Λουδοβίκου-Φίλιππου. Ήταν πράγματι αυτοκτονία; Ο νεαρός επιθεωρητής Βαλεντίν Βερν, παθιασμένος με την ιατρική αλλά και τον αποκρυφισμό, ακολουθεί τις δικές του μεθόδους για να λύσει το μυστήριο. Νέοι θάνατοι περιπλέκουν την υπόθεση. Συνδέονται όλοι μεταξύ τους; Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας με το ψευδώνυμο «Εφημέριος»; Τι κρύβει και ο ίδιος ο νεαρός επιθεωρητής με το αγγελικό πρόσωπο και τη σκληρότητα στο βλέμμα;
Διδάκτωρ χημείας και νομικής και λάτρης της Ιστορίας, ο Ερίκ Φουασιέ μοιάζει με σύγχρονο αλχημιστή, ο οποίος βρήκε την τέλεια φόρμουλα για αστυνομικό ιστορικό μυθιστόρημα. Τα Μυστήρια των Παρισίων συναντούν τον Κόμη Μοντεκρίστο και τις πρωτοποριακές αστυνομικές ιστορίες που έγραφε ο Edgar Alan Poe τον 19ο αιώνα, με ήρωα τον ντετέκτιβ Ωγκίστ Ντιπέν (Εγκλήματα της Οδού Μοργκ, κλπ.)
Caryl Férey, Οκαβάνγκο
Εκδόσεις Άγρα
Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ
σελ: 512
Το Δέλτα του Οκαβάνγκο στη Ναμίμπια, στα σύνορα με τη Μποτσουάνα, είναι μια περιοχή άγριας, αρχέγονης ομορφιάς. Σε αυτόν τον σχεδόν ανέγγιχτο κόσμο, που συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, μας μεταφέρει με το τελευταίο του βιβλίο ο πολυταξιδεμένος Γάλλος συγγραφέας Καρύλ Φερέ. Το Οκαβάνγκο είναι ένας ύμνος στην ομορφιά της άγριας φύσης και στην επείγουσα ανάγκη να την προστατεύσουμε. Μια ανακριτική έρευνα σε εξέλιξη στη Ναμίμπια, στην καρδιά του άγριου κόσμου. Η ηρωίδα, η ρέηντζερ Σολάνα Μπετγουέηζ, στρατευμένη με πάθος στον αγώνα κατά των λαθροκυνηγών αναλαμβάνει δράση όταν ένας λαθροθήρας βρίσκεται δολοφονημένος, μαζί και αποδεκατισμένα ζώα στο κέντρο του Wild Bunch, ένα προστατευόμενο φυσικό πάρκο ζώων στα σύνορα της Ναμίμπιας. Ιδιοκτήτης του πάρκου, ο Τζων Λέηθαμ, ένα μυστηριώδες πρόσωπο. Η υπόθεση περιπλέκεται με μια νέα δυσάρεστη είδηση: Ο Σκορπιός, ο χειρότερος λαθροκυνηγός της ηπείρου, έχει επιστρέψει στα εδάφη της…
Ο Καρύλ Φερέ συνεχίζει να μας ταξιδεύει με τα βιβλία του. Από τη Νέα Ζηλανδία με τη Σάγκα Μαορί (Χάκα 2015, Ούτου 2004), στη Νότια Αφρική (Ζουλού, 2008), στην Αργεντινή (Μαπούτσε, 2015) και στη Χιλή (Κόνδωρ, 2017) στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, στην Κολομβία (Πας – Ειρήνη, 2020) του ατελείωτου πολέμου των ναρκέμπορων, και από εκεί στις μολυσμένες πόλεις της Αρκτικής Σιβηρίας με το Lëd – Πάγος, (2022) και το Νορίλσκ (2023)
Colson Whitehead, Μανιφέστο απατεώνων
Εκδόσεις Ίκαρος
Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά
Το αφροαμερικανικό noir μυθιστόρημα δεν είναι ιδιαίτερα προβεβλημένο, όμως η παράδοσή του είναι υπέρ το δέον αξιοπρόσεκτη. Πρώτος διδάξας ο στιλίστας Chester Himes (“Χαμός στο Χάρλεμ”, “Μπαμπάκι στο Χάρλεμ”, όλα από τις εκδόσεις Άγρα) και άξιοι συνεχιστές ο Walter Mosley (“Devil In A Blue Dress”, γυρίστηκε και σε ταινία, με τον Denzel Washington) και ο Richard Wright, που με το μυθιστόρημά του “Γέννημα Θρέμα” καυτηρίασε τις φυλετικές διακρίσεις μέσα από τη φόρμα του αστυνομικού – και μάλιστα επιλέγοντας την οπτική του «κακού». Καμβάς των παραπάνω μυθιστορημάτων είναι συνήθως το Χάρλεμ, στο οποίο εκτυλίσσεται και το τελευταίο βιβλίο του Colson Whitehead.
Ο Colson Whitehead, φυσικά, δεν γράφει μόνο αστυνομικά και δεν γράφει κυρίως αστυνομικά. Γεννημένος το 1969, είναι ένας κατεξοχήν στρατευμένος συγγραφέας στους αγώνες για τα πολιτικοκοινωνικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών. Δύο φορές βραβευμένος με Πούλιτζερ, στο μυθιστόρημά του “Υπόγειος σιδηρόδρομος” (2018) εξερεύνησε τα underground δίκτυα που φυγάδευαν τους σκλάβους από τον Νότο στον Βορρά την εποχή της δουλείας. Στο μυθιστόρημά του “Τα αγόρια του Νίκελ” (2020) καταπιάστηκε με τα σωφρονιστήρια-κολαστήρια στα οποία κλείνονταν διά ασήμαντης αφορμής κυρίως οι νεαροί Αφροαμερικανοί στα χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του 1960 (ή και πολύ αργότερα).
Το “Μανιφέστο απατεώνων” αποτελεί το δεύτερο μέρος της “Τριλογίας του Χάρλεμ”, η οποία εγκανιάστηκε με το “Μπέρδεμα στο Χάρλεμ” (2022). Μυθιστόρημα που είναι συγχρόνως οικογενειακή σάγκα, κωμωδία, κοινωνικό σχόλιο, με όχημα την αστυνομική πλοκή, σουλατσάρει στο πολυθρύλητο Χάρλεμ των 60’ς, για το οποίο ο συγγραφέας αισθάνεται νοσταλγία. Πόσω μάλλον στη σημερινή εποχή, όπου το παλιό Χάρλεμ τείνει να εξατμιστεί κάτω από την ασφυκτική πίεση του gentrification. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Ρέι Κάρνεϊ, ένας έντιμος μαγαζάτορας, που τα βγάζει δύσκολα πέρα και κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει την οικογένειά του. Φευ! Ο εξάδελφός του, ο μικροαπατεώνας Φρεντ, τον εμπλέκει στη ληστεία ενός φτηνού ξενοδοχείου. Ο Ρέι ανακαλύπτει ένα «υπόγειο» Χάρλεμ, που μέχρι τότε φαινομενικά αγνοούσε∙ ένα Χάρλεμ διαρθρωμένο σύμφωνα με τις επιταγές του υπόκοσμου, αποτελούμενο από διεφθαρμένους αστυνομικούς, βίαιους κακοποιούς, πορνογράφους της πεντάρας και λοιπά αποβράσματα.
Thomas Cantaloube, Φούγκα για ένα προτεκτοράτο
Εκδόσεις Πόλις
Μετάφραση: Δημήτρης Δημακόπουλος
σελ: 424
1960. Η Γαλλία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Καμερούν, αλλά συνεχίζει να ελέγχει τη χώρα μέσω μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων. Την ίδια χρονιά δολοφονείται στη Γενεύη ο Φελίξ Μουμιέ, από τις πιο χαρισματικές μορφές του αντιαποικιακού αγώνα.
Παρίσι 1962. Ο Λυκ Μπλανσάρ (που τον πρωτογνωρίσαμε ως αστυνομικό στο "Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία" (Εκδόσεις Πόλις, 2021), αλλά που τώρα έχει παραιτηθεί από το Σώμα και εργάζεται ως δημοσιογράφος) αναζητά στοιχεία για την εμπλοκή των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία του Φελίξ Μουμιέ. Η έρευνά του τον οδηγεί στη Γιαουντέ, την πρωτεύουσα του Καμερούν. Εκεί θα μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης και των Γάλλων συμβούλων της, καθώς προσπαθεί να φέρει στο φως μία από τις πιο μαύρες σελίδες της γαλλικής αποικιοκρατίας: τον πόλεμο του Καμερούν, κατά τον οποίο το καθεστώς, υπό την καθοδήγηση της πρώην αποικιοκρατικής δύναμης, έπνιξε στο αίμα, με ιδιαίτερη βιαιότητα, με μαζικές σφαγές, με τη λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, με τη χρήση ναπάλμ, και μέσα σε κλίμα γενικής αδιαφορίας και αποσιώπησης, το κίνημα εξέγερσης των πολιτών που ζητούσαν πλήρη και πραγματική ανεξαρτησία.
Santiago Gamboa, Colombian Psycho
Εκδόσεις Διόπτρα
Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου
Σε ένα από τα πιο πλούσια και καλύτερα φυλασσόμενα προάστια της Μπογκοτά, στη διάρκεια μιας γαμήλιας δεξίωσης, δύο πλούσιοι και ανέμελοι νεαροί εραστές ανακαλύπτουν τυχαία σ’ ένα χωράφι ένα κομμένο ανθρώπινο άκρο και σε κατάσταση σοκ ειδοποιούν την αστυνομία. Στο ίδιο χωράφι ανευρίσκονται και άλλα ανθρώπινα μέλη, χέρια και πόδια, κομμένα με χειρουργική ακρίβεια, τα οποία σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση, ανήκουν στον ίδιο άνθρωπο. Μόνο που αυτός ο άνθρωπος δεν είναι νεκρός. Πρόκειται για τον παραστρατιωτικό Μάρλον Χάιρο Μοντίγια, εκτελεστή των Ενωμένων Δυνάμεων Αυτοάμυνας του ακροδεξιού προέδρου Άλβαρο Ουρίμπε, έναν γυναικοκτόνο ο οποίος εκτίει ποινή κάθειρξης σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Το μυθιστόρημα του Γκαμπόα περιγράφει με έντονο και σχολαστικό τρόπο μια αλυσίδα δολοφονιών τόσο φρικιαστικών, που μπορούν να είναι αξιόπιστες μόνο σε μια χώρα με το ιστορικό βίας της Κολομβίας. Στην περίπτωσή του δεν πρόκειται για μαγικό ρεαλισμό, παρά τη μνημόνευση ηρώων από τα Εκατό χρόνια μοναξιάς του Μάρκες. Η βία που μαστίζει τη ζωή της χώρας έχει συσσωρεύσει σε λιγότερο από έναν αιώνα έναν κατάλογο κτηνωδιών που κυμαίνονται από μεμονωμένες δολοφονίες με αποτρόπαιους συμβολισμούς μέχρι μαζικές σφαγές αθώων και εξαναγκαστικές εξαφανίσεις. Αυτοί που έχουν υποστηρίξει, χρηματοδοτήσει και προστατεύσει τους εγκληματίες -άλλοι ένστολοι και άλλοι με έδρες στο κολομβιανό Καπιτώλιο- μετέτρεψαν τη χώρα σε μια απέραντη σκηνή μίσους και αιματηρής εκδίκησης, όπου όλα υπακούν στην αχαλίνωτη φιλοδοξία της εξουσίας και του χρήματος. Ο Γκαμπόα στέκεται για άλλη μια φορά στην πιο βαθιά πληγή -που θα έλεγε και ο Εδουάργο Γκαλεάνο- της ιστορίας της Κολομβίας, η οποία δεν έκλεισε ποτέ: την αχαλίνωτη, αιματοβαμμένη δράση των ναρκέμπορων, των ακροαριστερών ανταρτών και των παραστρατιωτικών οργανώσεων σαν τους Καστάνιος (που σε συνεργασία με τις κολομβιανές αρχές και την αμερικανική DEA κατέστρεψαν την αυτοκρατορία του Εσκομπάρ) ή την ομάδα του Σαλβατόρε Μακούσο (με τους ρόλους συχνά να αλληλοκαλύπτονται). Τον ατελείωτο κολομβιανό εμφύλιο.
Chris Lloyd, Οι ανεπιθύμητοι νεκροί
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Μετάφραση: Βασίλης Κοντόπουλος
σελ: 696
Παρίσι, Παρασκευή, 14 Ιουνίου 1940. Η μέρα που οι Ναζί μπαίνουν στο Παρίσι, και γίνονται πρωτοσέλιδη είδηση ανά την υφήλιο. Ο αστυνομικός Εντί Ζιράλ, επιζήσας του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, παρακολουθεί τον κόσμο του να αλλάζει για πάντα, ανήμπορος να ελέγξει τη φρικιαστική τροχιά που έχει αρχίσει να διαγράφει η νέα πραγματικότητα. Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να κάνει: να βρει τον υπεύθυνο για τη δολοφονία τεσσάρων προσφύγων - των ανεπιθύμητων νεκρών, για τους οποίους κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν προβάλλει αξιώσεις. Βλέποντας αβοήθητος καθώς ο κόσμος του αλλάζει για πάντα, ο Έντι επικεντρώνεται στο ένα πράγμα που έχει απομείνει υπό τον έλεγχό του: να βρει όποιον είναι υπεύθυνος για τις δολοφονίες των νεκρών που κανείς δεν θέλει να διεκδικήσει. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να πατήσει την κόψη του ξυραφιού ανάμεσα στην Κατοχή και την Αντίσταση, την αλήθεια και το ψέμα. Για να καταφέρει να βρει τον ένοχο, πρέπει να κινηθεί προσεκτικά μεταξύ των δυνάμεων της Κατοχής και Αντίστασης. Ταυτόχρονα, αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να γίνει κάποιος άλλος από την αρχή. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο αστυνόμος-ντετέκτιβ Έντι Ζιράλ, είναι ένας συναισθηματικά σημαδεμένος βετεράνος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που έχει κάνει πολλά λάθη στη ζωή του. Όμως προσπαθεί να διατηρήσει κάποια ανθρωπιά υπό τη νέα τάξη πραγμάτων. Η κατάσταση είναι η ευκαιρία του για λύτρωση για τα λάθη του παρελθόντος, αλλά είναι επίσης μια πιθανή κάθοδος στους αυτοκαταστροφικούς τρόπους της προηγούμενης ζωής του. Ο Εντί Ζιράλ δεν εμφανίζεται ούτε ως ένας τυπικός ήρωας δράσης ούτε ως αντιήρωας∙ είναι ένας χαρακτήρας με αδυναμίες σαν κι αυτές που όλοι μοιραζόμαστε, και αγωνίζεται να επιβιώσει σε αντίξοες συνθήκες.
Mick Herron, Κουτσά άλογα
Εκδόσεις Αίολος
Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
σελ: 392
Ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών είναι αμείλικτος. Λονδίνο, Αγγλία. H Oικία Σλάου είναι το μέρος όπου αποτυχημένοι κατάσκοποι της MI5 πηγαίνουν να υπηρετήσουν το υπόλοιπο της καριέρας τους. Τα «κουτσά άλογα», όπως τους αποκαλούν, έχουν πέσει σε διάφορα παραπτώματα με αποτέλεσμα να εξοστρακιστούν στην εν λόγω Οικία. Ίσως να τα έκαναν θάλασσα σε μια αποστολή και να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των ανωτέρων τους. Ίσως να μπήκαν εμπόδιο στον δρόμο κάποιου φιλόδοξου συναδέλφου τους και τελικά να τους τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Ίσως, πάλι, απλά να έχουν πρόβλημα με το αλκοόλ, κάτι όχι ασυνήθιστο στη δουλειά τους. Κάτι, όμως, που έχουν όλοι κοινό, είναι ότι θέλουν να επιστρέψουν στη δράση. Και τα περισσότερα «κουτσά άλογα» θα έκαναν τα πάντα για να το πετύχουν – ακόμη και αν πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους. Ο Ρίβερ Κάρταραϊτ, «κουτσό άλογο» κι αυτός, είναι απογοητευμένος τόσο για την αποτυχία του, όσο και για το ανιαρό καθήκον να μεταγράφει συνομιλίες κινητών τηλεφώνων. Όταν, λοιπόν, ένας νεαρός άνδρας εξαφανίζεται και οι απαγωγείς του απειλούν να μεταδώσουν τον αποκεφαλισμό του ζωντανά στο διαδίκτυο, ο Ρίβερ βλέπει μια ευκαιρία για επανάκαμψη σε δράση. Είναι όμως το πραγματικό θύμα αυτό που εμφανίζεται; Και ποια είναι η σχέση των απαγωγέων με έναν ξεπεσμένο και ανυπόληπτο δημοσιογράφο; Καθώς τα χρονικά περιθώρια για την εκτέλεση του ομήρου στενεύουν, ο Ρίβερ ανακαλύπτει ότι ο καθένας σ’ αυτή την υπόθεση ενεργεί για τους δικούς του σκοπούς. Ένα πολύ δυνατό κατασκοπικό θρίλερ στην παράδοση του θρυλικού “Τρεις Μέρες του Κόνδωρα” και των μυθιστορημάτων του John le Carré
Jim Feast, Ο Σέρλοκ Χολμς και το μυστικό του Καρλ Μαρξ
Εκδόσεις Έρμα
Μετάφραση: Όλγα Καρυώτη
σελ: 248
Κι όμως, ιστορικά αυτή η «συνάντηση» θα μπορούσε να έχει συμβεί, την εποχή που ο ηλικιωμένος Μαρξ περνούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Λονδίνο και ο Σέρλοκ ήταν ακόμα ένας τετραπέρατος, αυθάδης νεαρός. Η συνάντησή τους όμως στο μυθιστόρημα του Jim Feast λαμβάνει χώρα στην Κεντρική Ευρώπη.
Βοημία 1875. Ο διαβόητος φιλόσοφος και επαναστάτης Καρλ Μαρξ καταλύει υπό άκρα μυστικότητα σε ένα θέρετρο ιαματικών λουτρών στο Κάρλσμπαντ, συνοδευόμενος από την εικοσάχρονη κόρη του Έλενορ. Λίγες ημέρες μετά την άφιξή τους, μια υπηρέτρια και ένας πάμπλουτος μεγαλέμπορος όπλων βρίσκονται άγρια δολοφονημένοι. Τα γεγονότα αναστατώνουν τη μικρή πόλη και προσελκύουν την προσοχή του νεαρού εφήβου Σέρλοκ Χολμς, ο οποίος βρίσκεται εκεί για διακοπές με την οικογένειά του. Οι φόνοι συνεχίζονται και τελικά οι τρεις τους βρίσκονται μπλεγμένοι στην εξιχνίαση του μυστηρίου. Ποιος ήθελε να βγάλει από τη μέση τον έμπορο που προμήθευε με όπλα τον πρωσικό στρατό εναντίον της σερβικής ανεξαρτησίας; Ποιος κρύβεται πίσω από τη λυκόμορφη μάσκα που σκορπά τον τρόμο στην πόλη; Τι συμβαίνει με το κλεμμένο χειρόγραφο έργο του Σαίξπηρ και πώς σχετίζεται με τους φόνους; Τι σχεδιάζει η ομάδα των Σέρβων εθνικιστών και τι προσπαθούν να κάνουν οι εξόριστοι Κομμουνάροι; Ο Jim Feast συνθέτει ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, μια ανατρεπτική και σαρκαστική παρωδία στα πρότυπα του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, δημιουργού του μυθικού Σέρλοκ Χολμς. Στο φόντο βρίσκεται η Παρισινή Κομμούνα και η ήττα των εξεγερμένων Κομμουνάρων του 1871, καθώς και μια πλειάδα ευφάνταστων χαρακτήρων που αγαπούν την ποίηση του Μπωντλαίρ και του Μπάιρον, τη διαλεκτική σκέψη του Χέγκελ και το λογοτεχνικό μεγαλείο του Σαίξπηρ και του Γκαίτε.
Gillian McAllister, Μια αγνοούμενη ακόμα
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Μετάφραση: Μαρία-Νεφέλη Ταμία
σελ: 440
Η Gillian McAllister μιλάει σ’ αυτό το μυθιστόρημά της για τη βία, σωματική, λεκτική ή ψυχολογική, που υφίστανται οι γυναίκες στις σύγχρονες κοινωνίες. Η Ολίβια, είκοσι δύο χρονών, αγνοείται. Το τελευταίο πράγμα που ξέρουμε για κείνη είναι ότι μπήκε σε ένα αδιέξοδο σοκάκι. Από το οποίο δεν ξαναβγήκε ποτέ. Η Τζούλια, η αρχιεπιθεωρήτρια που αναλαμβάνει τη σχετική έρευνα, νομίζει ότι ξέρει τι να περιμένει: Μια απελπισμένη οικογένεια, τον χρόνο να μετράει αντίστροφα και ατέλειωτες ώρες μακριά από τον σύζυγο και την κόρη της. Όμως δεν έχει ιδέα πόσο προσωπική θα γίνει η υπόθεση. Επειδή εκεί έξω υπάρχει κάποιος. Είναι οπλισμένος – όχι με πιστόλι ή μαχαίρι, αλλά με ένα μυστικό. Το χειρότερό της μυστικό. Και η ασφάλεια της οικογένειάς της εξαρτάται από ένα και μόνο πράγμα: Η Τζούλια δεν πρέπει να ανακαλύψει τι συνέβη στην Ολίβια. Και πρέπει να φορτώσει την εξαφάνισή της σε κάποιον άλλον. Ένα ευφυές θρίλερ, γεμάτο εκπλήξεις, που διακρίνεται για την έξυπνη ματιά του γύρω από την οικογένεια και τη μητρότητα, και το οποίο εδραιώνει την Gillian McAllister ως ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα στον κόσμο του σασπένς.
Jorge Ibargüengoitia, Οι Νεκρές
Εκδόσεις Carnίvora
Μετάφραση: Ασπασία Καμπύλη
σελ: 208
«Κάποια από τα γεγονότα που εξιστορούνται εδώ είναι πραγματικά. Όλα τα πρόσωπα είναι φανταστικά», γράφει ο Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια. Προειδοποίηση ειρωνικά αινιγματική, που ορίζει το αφηγηματικό πλαίσιο του έργου. Το μυθιστόρημα πραγματεύεται την εγκληματική δράση των αδερφών Γκονζάλες Βαλενζουέλα (Ντελφίνα, Μαρία ντελ Χεσούς, Μαρία ντελ Κάρμεν, Μαρία ντε Χεσούς), των επονομαζόμενων Las Poquianchis, οι οποίες στο βιβλίο αποκαλούνται αδερφές Μπαλάδρο. Η πραγματική ιστορία των τεσσάρων ματρόνων (που στο μυθιστόρημα γίνονται δύο), οι οποίες κατηγορήθηκαν για την απαγωγή, τον φόνο και τη συγκάλυψη του φόνου πάνω από είκοσι κοριτσιών, αποτελεί τη βάση της αφήγησης. Η αποστασιοποιημένη ματιά του Ιμπαργκουενγκόιτια, το διαβρωτικό μαύρο χιούμορ και η προβοκατόρικα ειρωνική αποτίμηση θεσμών και αξιών, κατατάσσουν το έργο στα σημαντικότερα δείγματα της λατινοαμερικάνικης καλτ λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας από το Γκουαναχουάτο αφηγείται με χιούμορ ένα πολύ μεξικάνικο δράμα. Η μελετητήρια του έργου του, Σάρα Καλντερόν, καθηγήτρια λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας, σημειώνει ότι πρόκειται για μια «μια μεταμοντέρνα μίξη των λογοτεχνικών ειδών, από τον γκροτέσκο ρεαλισμό μέχρι το μαύρο μυθιστόρημα και την κοινωνική σάτιρα, που συνδυάζονται για να δημιουργήσουν έναν φαντασμαγορικό και παιχνιδιάρικο κόσμο».
