Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη η πρώτη ποιητική συλλογή του Παύλου Παυλίδη με τίτλο «Αυτή είναι η γειτονιά μου σκύλε». Όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, την εποχή που τα Ξύλινα Σπαθιά ήταν ακόμη εν ενεργεία, ο δημοσιογράφος Μάκης Μηλάτος τον είχε παροτρύνει να κυκλοφορήσει τους στίχους των τραγουδιών σε βιβλίο, διότι ήταν προφανές πως μπορούσαν να σταθούν αυτούσιοι.
Ο ίδιος έχει αναφερθεί επανειλημμένα στις επιρροές που έκτισαν τον καλλιτεχνικό του κόσμο όπως το classic rock, το punk, το new wave, οι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες, η έκρηξη της γαλλικής σκηνής στην αρχή των 90s, την οποία έζησε από κοντά, με συγκροτήματα όπως οι Rita Mitsouko, οι Negresses Vertes και οι Mano Negra, ο κινηματογράφος και ειδικά οι μεγάλοι Ευρωπαίοι σκηνοθέτες αλλά και ο κόσμος των λογοτεχνών και ειδικά των ποιητών, όπως ο Έλιοτ, ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Εμπειρίκος, ο Εγγονόπουλος, ο Κακναβάτος κ.α. Μάλιστα, έχει τονίσει ότι η βιβλιοθήκη της Βέροιας, του μέρους όπου έζησε πολλά παιδικά και εφηβικά χρόνια, είχε για εκείνον σημαντικό αντίκτυπο στην ιδιοσυγκρασία του. Άλλωστε, η ποιητικότητα διακρίνει τόσο το έργο όσο και την προσωπικότητά του. Επιπλέον, έχει δηλώσει ότι τραγούδια όπως «Ο κηπουρός» και το «Μόχα» είχαν λογοτεχνική αφετήρια. To πρώτο προήλθε από μια στιγμιαία έμπνευση διαβάζοντας ένα ποίημα του Σικελιανού και το δεύτερο γεννήθηκε αντικρίζοντας τον τίτλο του βιβλίου "Μόχα ο τρέλος, Μόχα ο σοφός" του Tahar Ben Jelloun. Πέραν τούτων, είναι γνωστό ότι το όνομα «Ξύλινα Σπαθιά» ήταν δανεικό από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Παντελή Καλιότσου. Όπως γράφει στο βιβλίο και είναι πιθανό το συγκεκριμένο χωρίο να σχετίζεται άμεσα με τη συντροφική ιδιότητα που έχει για εκείνον ο γραπτός λόγος : «Απέναντί μου στέκεται όρθιος ο κύριος Σαραμάγκου. Πριν λίγες ώρες μου γιάτρεψε το στήθος. Πήρε την πέτρα απ’ την καρδιά μου και την ακούμπησε δίπλα στις άλλες».
Οι ιστορίες μοιάζουν να είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια του τη ζωή, τουλάχιστον κάποιες εξ αυτών φαίνονται σαν «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί», όπως λέγεται και το άλμπουμ που έβγαλε με τους B-Movies το 2013. Είναι τα δυνητικά κομμάτια του παζλ του προσωπικού του μύθου και αυτό είναι εν μέρει ευδιάκριτο αν κάποιος γνωρίζει τους σταθμούς της ζωής του, όπως η Βέροια, η Θεσσαλονίκη, το Παρίσι, η Αμοργός και η Αθήνα.
Για παράδειγμα, υπάρχει ένα ποίημα που μοιάζει σχεδόν σίγουρο να αφιερώνεται στην Κατερίνα Γώγου και τον Νίκο Καντάρη, καθώς όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, οι διαδρομές τους διασταυρώθηκαν την περίοδο που ο τραγουδοποιός βρέθηκε στη Γαλλία για σχεδόν 4 χρόνια, μετά την αποχώρησή του από τα Μωρά στη Φωτιά και πριν από τη δημιουργία των Ξύλινων Σπαθιών. Εκεί συνέθεσε και σχεδόν όλα τα κομμάτια από τους πρώτους δύο δίσκους των Ξύλινων Σπαθιών αλλά και κάποια που κυκλοφόρησε πολλά χρόνια μετά όπως το "Δεν είμαι από δω". Η Κατερίνα είναι η γνωστή σε όλους ποιήτρια και ο Νίκος είναι ο άνθρωπος που τον βοήθησε να στήσει το προσωπικό του στούντιο στη Γαλλία και να εξελίξει το όνειρό του στη μουσική. Σε εκείνον αφιέρωσε το τελευταίο άλμπουμ του Μπρανκαλεόνε, καθώς ήταν το παρατσούκλι που του είχε προσδώσει εκείνον τον καιρό ενώ λιγότερο γνωστό είναι ότι "Μπανκαλεόνε" ήταν και το όνομα των Ξύλινων Σπαθιών στις πρώτες τους συναυλίες.
Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία με τη στιχουργική παρακαταθήκη των τραγουδιών του. Είναι διάχυτη η φυσιολατρία, ο ερωτισμός, ο θαυμασμός προς τη γυναίκα, η παιδικότητα, οι αναφορές σε θρησκευτικά κείμενα, η ειρωνεία, η αλυσιτέλεια, ο χώρος, ο χρόνος, τα ταξίδια… «Βραδιάζει, πρέπει να προλάβω να επιστρέψω επάνω, στη χώρα όλο και κάποιο γιασεμί θα ξενυχτάει». Ταυτόχρονα, υπάρχουν λέξεις που επαναλαμβάνονται και είναι εξίσου συχνές στα τραγούδια του (θάλασσα, κύματα, άνεμος, βράχια, δέντρα, καΐκια, νύχτα κτλ). Ο ποιητικός αυτός κόσμος βρίθει αναμνήσεων, εικόνων και χρωμάτων. Είναι «τα φευγαλέα θρύψαλα κάποιας παράλογα μεγάλης ευτυχίας», όπως καταγράφει κάπου ο ίδιος.
Παύλος Παυλίδης, Αυτή Είναι η Γετονιά μου Σκύλε
Εκδόσεις Καστανιώτη
Σελίδες: 96
