Με τον παλμό της εξέγερσης του Μάη του '68 να παραμονεύει στην πόλη του φωτός, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Τεό και η Ιζαμπέλ, δύο δίδυμα γαλλάκια 17 ετών που τα ενώνει μια αρρωστημένη σχέση και ο γεμάτος με συστολή 18χρονος Μάθιου, ένας Αμερικανός ομογενής, ανακαλύπτουν το δικό τους καταφύγιο στον χώρο της Ταινιοθήκης της Γαλλίας όπου βυθίζονται ξανά και ξανά στη μαγεία της σκοτεινής αίθουσας.
Το σκοτάδι όμως δεν απλώνεται μόνο στις κλειστές αίθουσες του κινηματογράφου, μα και στις ψυχές τους. Όταν η γαλλική κυβέρνηση, λοιπόν, προστάζει το κλείσιμο του κινηματογράφου, εκείνοι δημιουργούν ένα καινούριο καταφύγιο εντός των τειχών τους, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Συμπωματικά, ένα άνετο διαμέρισμα τους ανήκει δικαιωματικά και μεταφέρονται από κοινού εκεί, ελεύθεροι από την επίβλεψη ενηλίκων, ώστε να καταπολεμήσουν την κοινωνική απόρριψη και τη μοναξιά σμίγοντας και μπλέκοντας τα ενδότερα μυστικά τους.
Έτσι, σιγά σιγά κτίζεται ένα διαστροφικά πλασμένο ερωτικό τρίγωνο που οδηγεί τόσο στη σεξουαλική απελευθέρωση των τριών όσο και στη σεξουαλική ταπείνωση. Η ηδονή κατευθύνει τα πνεύματα και τα κορμιά τους σε ένα ταξίδι σχεδιασμένο με φαντασιώσεις και εφιάλτες. Πέρα από την αβυσσαλέα ανακάλυψη του σώματος τους όμως, η παρέα έρχεται αντιμέτωπη και με αντίξοες συνθήκες πείνας και πενίας, διότι αυτά συμβαίνουν όταν κάποιος βρίσκεται στην καρδιά των γεγονότων χωρίς την κατάλληλη περίθαλψη και αντιμετωπίζει τις περιπέτειες της νιότης!
Ζαλισμένοι από την ανάγκη για φαγητό και σεξ, ξυπνούν από τον λήθαργο και βγαίνουν από το αλλόκοτο φρούριο τους μόνο όταν ένα τούβλο σπάει το παράθυρο. Ο θόρυβος αυτός είναι το ξυπνητήρι για μια νέα εποχή. Το νερό στο ποτήρι έχει πλέον ξεχειλίσει και οι Παριζιάνοι ξεχύνονται στους δρόμους σαν καζάνια που βράζουν και σαν έτοιμοι από καιρό να μη λυγίσουν σε οποιοδήποτε εμπόδιο της πολιτείας. Τα τρία παιδιά εισχωρούν στο πλήθος που διαμαρτύρεται και αποζητά ριζικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές και πια η ένωσή τους αποκτά άλλη μία διάσταση πέραν της ερωτικής και της καλλιτεχνικής, αυτήν της εξέγερσης.
Το τώρα είναι εδώ και είναι δύσκολο να το τιθασεύσει κανείς, γιατί όπως και να έχει, το παρόν θα παίξει τον δικό του ρόλο στη ροή του σύμπαντος και κανείς δεν μπορεί να το αψηφήσει, πόσο μάλλον τρία νέα παιδιά που σφύζουν από σεξουαλική ορμή, ενθουσιασμό και ένταση. Το συλλογικό ασυνείδητο συναντά το ατομικό και δεν υπάρχει γυρισμός.
Η νεοφερμένη καλαίσθητη έκδοση των Ονειροπόλων του Γκίλμπερτ Ανταίρ από τις εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση του Γιώργου Ικάρου Μπαμπασάκη και συνοδευόμενη από επίμετρο του ιδίου, αφορά μια αγωνιώδη ιστορία ενηλικίωσης μέσα σε ταραχώδεις συνθήκες όπου συνυπάρχουν η τρυφερότητα και η σκληρότητα. Οι συνθήκες αυτές είναι κατασκευασμένες από έρωτα, θάνατο, συντροφικότητα, μοναξιά, τέχνη, πολιτική και πολύ σεξ. Οι χαρακτήρες του βιβλίου δεν καλούνται να αντιμετωπίσουν μόνο τις αναταράξεις του ψυχισμού τους αλλά και τις σεισμικές δονήσεις που προκαλούν οι απαιτήσεις ενός λαού που παλεύει για το δίκιο του. Όλες αυτές οι εσωτερικές και εξωτερικές αναταράξεις τους φανερώνουν έναν κόσμο αλλιώτικο, αβέβαιο και μέχρι πρότινος ξένο! Τι θα απομείνει τελικά; Μια ανάμνηση που θα τους κυνηγάει…
Adair Gilbert, Οι Ονειροπόλοι
Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Εκδόσεις Οξύ
σελ. 160
