Το συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ δυνατά, με το μδμνι που προκάλεσε η πρώτη μέρα του Release Festival να προκαλεί πονοκέφαλο. Μια μικρή βόλτα από τα social media θα σας δώσει μια γεύση: «Άνευρο κοινό», «Κακός ήχος», «Πολλά κινητά», «απουσία merch», «ανύπαρκτο show» περιλαμβάνουν κάποια από τα παράπονα που ακούστηκαν σε μεγάλη αναλογία και εγώ στην προεδρική καρέκλα, με την γάτα στα γόνατα, έτριβα τα χέρια μου από ευχαρίστηση, όπως ο Ευαγγελάτος όταν γίνεται κάποια χοντρή μλκια και πρέπει να του φτιάξουν θρι ντι γραφικά για να περάσει το μήνυμα της καταστροφής στο μεγαλείο του. Και δεν είμαι χαιρέκακος, ούτε σατανικός απλά γνωρίζω εκ των προτέρων πως όλες αυτές οι αντανακλάσεις του echo chamber των μεταλλάδων έχουν άπειρο γέλιο και απολύτως κανένα αποτέλεσμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως έχουν άδικο όσοι φωνασκούν απλά όλη αυτή η απώλεια ενέργειας έχει ελάχιστη σημασία για την πραγματική μουσική, η οποία ενδιαφέρει εμένα. Μια ακόμα μέτρια συναυλία στην Ελλάδα, συμβαίνουν αυτά. Πάμε παρακάτω.
Επόμενος σταθμός: Κολοκύθια με Τζίντζερ και δεν αναφέρομαι στον τελικό του Μάστερ Σεφ αλλά στην δεύτερη μέρα του Release Festival, η οποία δημιούργησε αντιδράσεις με το που ανακοινώθηκε γιατί (βαθιά ανάσα): «Που κολλάνε το power metal με το djent;», «Πάλι Τζίντζερ; Πέρσι ήρθαν», «Δεν μπορούσαν να βάλουν άλλα 3 power metal σχήματα από κάτω να γίνει του τυριού το πανηγύρι;», «Θα περιμένω τόσες ώρες για να δω Helloween;» και άλλες τέτοιες ομορφιές που προφανώς και συμφωνώ με όλες αλλά και πάλι θα πάω να καταναλώσω ό,τι προσφέρει το μαγαζί, αφού δεν ξέρω να μαγειρεύω ούτε έχω χρήμα να τρώω απόξω. Κολοκύθια με τζίντζερ νοστιμότατα. Κλείνω μύτη και καταπίνω, αυτός είμαι, δεν ενοχλώ κανέναν.
Ένα από τα πράγματα που μου έκανε εντύπωση στην συναυλία των In Flames είναι το πόσο χλιαρά υποδέχτηκε το κοινό τα παλιότερα τραγούδια. Μετά το ξανασκέφτηκα και το θεώρησα απόλυτα λογικό αφού έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε, κάτι που σημαίνει ότι οι ήδη 50ρηδες fans τους κάθονταν λίγο πιο πίσω μαζί με εμένα και έτρωγαν μπέργκερ με το ένα χέρι και με το άλλο έκαναν air drumming. Τι πιο όμορφο; Εάν θέλεις να ακούσεις μια μπάντα που προσπαθεί να ξυπνήσει αυτόν τον απίστευτο ήχο του The Jester Race, τότε τσέκαρε άμεσα το φετινό δισκάκι που έβγαλαν οι Σουηδοί Majesties, με τίτλο Vast Reaches Unclaimed. Το μελωδικό σουηδικό death metal έτσι όπως έπρεπε να μείνει απολιθωμένο χωρίς τις core προσμίξεις, θα μπορούσε να πει κάποιος, όχι εγώ.
Πάμε μια βόλτα μέχρι το Βέλγιο, όπου οι Plague Thirteen παίζουν crust/d-beat χαρντκορίλα και αυτό θα ήταν αρκετά έως πολύ βαρετό, εάν δεν είχαν διάφορα ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ διαλείμματα με μελωδικές metal κιθάρες φάση maiden ξερωγω, κάτι atmospheric/emo χαλαρά περάσματα, κάτι ντουμοθρασο χορευτικές ριφάρες και γενικά σε κάθε κομμάτι ξεπηδάει και ένα λεπτό μαγείας ανάμεσα στο άπειρο ξύλο που κερνάνε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το healing ground είναι ένας χαζοχαρούμενος δίσκος, αποκλειστικά για live κατανάλωση. Μαύρη μαυρίλα εκπέμπεται καθόλη την διάρκεια που απλά σου δίνονται σε μικρές δόσεις κάποιες ανάσες να τον αντέξεις. Πολύ μεγάλη έκπληξη που όσο περνάει ο χρόνος, ερωτεύομαι.
Ερχόμαστε στο εσωτερικό και ελέγχουμε το παρθενικό EP ενός νεοσύστατου σχήματος με όνομα The No Futures. Ελπίζουμε να έχουν λαμπρό μέλλον και να μην αποδειχθεί προφητική η ονοματοδοσία της μπάντας. Και αν το υπόλοιπο υλικό του έξυπνου post punk/alt ροκ’εν’ρολ είναι στο επίπεδο αυτού του τρικόμματου αριστουργήματος με τίτλο New Old Era, τότε όλα θα πάνε καλά στο μέλλον. Καιρό είχα να ενθουσιαστώ με μια τόσο καλοδουλεμένη straight forward rock δουλειά της ημεδαπής. Δεν χρειάζεται να γραφτούν πολλά, είναι μόλις 10 λεπτά δουλειά για εσάς να τσεκάρετε την μουσική αυτή. Εάν δεν πάθετε πλάκα, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για εσάς.
Μια ακόμα προσπαθειούλα από την ημεδαπή είναι η ηλεκτρονική, φουλ μπιμπλικο κόσμικ ποπ συλλογή τραγουδιών Cosmos Gemini του Cathedral Echo (στην εφορία είναι δηλωμένος ως Ελευθέριος Τσουράπης). Home made προσπάθεια που περιλαμβάνει αρκετή ερασιτεχνίλα ως προς την ηχογράφηση του πράγματος αλλά την ίδια στιγμή, ακούω μέσα στην μουσική τόνους από προσπάθεια και ειλικρίνεια και αυτό με κράτησε. Θα μπορούσα άνετα να απολαύσω το υλικό σε μια live σκηνή και όλα να πάνε τέλεια και να πω ότι παραβρέθηκα σε ένα εξαιρετικό electro psych δρώμενο. Ελπίζω να λειτουργήσει το ίδιο θετικά και για εσάς, εάν βέβαια δεν κολλήσετε στις επιμέρους λεπτομέρειες. Τα λέμε επόμενη εβδομάδα με νέα και μουσική.
