Γλυκός Ιούνιος. Ο μήνας των Πανελληνίων, των Εξεταστικών και των Καλοκαιρινών Φεστιβάλ. Και στα τρία για να περάσεις καλά πρέπει να έχεις κάνει μια σχετική προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα αλλιώς είτε δεν κατεβαίνεις γιατί θα γμθείς ή κατεβαίνεις ως τουρίστας και χαβαλεδιάζεις all the way long. Για φέτος η κατάσταση είναι σουπερ πηγμένη και εμείς θα κάνουμε μια μικρή ανάλυση για την μεγάλη εικόνα. Οι πάρα πολλές διοργανώσεις στην Αθήνα, σημαίνουν πως σχεδόν κάθε μέρα έχεις κάπου να πας να ακούσεις ζωντανή μουσικούλα και αυτό είναι καλό για όσους επιθυμούν να διαθέσουν το χρήμα και τον χρόνο για να ψυχαγωγηθούν. Πέρα από τις hip-hop πάβλα trap συναυλίες που θα ξεπουλήσουν, ο χώρος του rock και metal θα κινηθεί στα συνήθη επίπεδα, αφού το κοινό είναι σχετικά δεδομένο. Και αυτό δεν το υποδεικνύει κάποια επίσημη έρευνα ή μια γενική αίσθηση αλλά τα ονόματα που οι διοργανωτές ποντάρουν τα λεφτά τους.
Στην συντριπτική πλειοψηφία τους, θα μας τιμήσουν σχήματα που άκμασαν πριν 20 χρόνια και βάλε, τα οποία όμως διατηρούν μέχρι σήμερα το κοινό τους με την συνέπεια τους ως επαγγελματίες μουσικοί. Το αν θα στηριχθούν οι επιλογές αυτές είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό που έχει σχέση με πολλούς παράγοντες και όχι μόνο μουσικούς. Αναλυτικές προβλέψεις δεν θα κάνω και θα πω μόνο πως είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος για τις φετινές προσελεύσεις. Ελπίζω να διαψευσθώ. Πέρσι είχαμε κάνει διάφορα αφιερώματα για σχεδόν κάθε διοργάνωση. Φέτος βαριόμαστε να το κάνουμε και θα αρκεστούμε σε ένα Παρατηρητήριο με γενικές διαπιστώσεις.
Ας ξεκινήσουμε τον σχολιασμό από το Release Festival που ξεκινάει 7 Ιουνίου και τελειώνει 27 Ιουλίου, με τα πρώτα έσοδα να έρχονται από το βιβλίο των Ρεκόρ Guinness που τους απένειμαν τρία βραβεία για την μεγαλύτερη σε διάρκεια μουσική διοργάνωση, για την μεγαλύτερη μουσική διοργάνωση που εξελίσσεται σε εργάσιμες μέρες και φυσικά για την πιο απλωμένη χωροχρονικά διοργάνωση στην ιστορία του σύμπαντος, μετά την προσθήκη του Σταύρος Νιάρχος πάβλα Nostos στην φασούλα. Είμαι σίγουρος πως πολλοί θα μπλέξουν τα μπούτια τους, με το πού ακριβώς παίζει ποιος. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Πέρσι υπήρχαν αρκετά προβληματάκια/χοντρά θέματα στον ήχο που σε αρκετές περιπτώσεις ήταν full αδύναμος, ααααα και επίσης στους Slipknot είχαν τελειώσει τα νερά ήδη από τους Σεπουλτούρα. Εχθρός του καλό είναι το καλύτερο. Σας σταυρώνω.
Οι metal μέρες του Release δεν έχουν τις περσινές κορυφές των Priest και Slipknot, όμως έχουν καλλιτέχνες που το κοινό έχει καιρό να δει και σίγουρα θα τιμήσει (Nightwish, In Flames, Helloween). Το στοίχημα των Parkway Drive είναι μεγάλο, γιατί δεν ξέρω αν η Ελλάδα έχει το κοινό να στηρίξει τόσες metalcore συναυλίες φέτος. Η μπάντα είναι στα πάνω της πάντως, έχει από καιρό το εκτόπισμα να έχει headlining θέση σε οποιοδήποτε φεστιβάλ.
Από τα μικρά και συνήθως πιο ενδιαφέροντα σχήματα, θα ξεχωρίσω τους Triptykon που θα παίξουν set αφιερωμένο στους Celtic Frost, προφανώς τους θέουλες Heaven Shall Burn που συνεχίζουν να κυκλοφορούν δισκάρες, τις πυραυλοκίνητες Nova Twins που ίσως είναι ό,τι πιο φρέσκο στο φετινό Release και φυσικά τις 2 ελληνικές μπάντες που έχουν ανακοινωθεί (για τις υπόλοιπες μέρες λογικά θα παίξουν προσθήκες) Elysion και Silent Winter, οι οποίες επίσης έχουν πρόσφατο υλικό που αξίζει να ακουστεί σε φεστιβαλικό περιβάλλον.
https://www.youtube.com/watch?v=NQn6MzrCrcc
Στο δικό μου μυαλό, όλα τα υπόλοιπα acts του ριλιζ συνοψίζονται σε ένα και μόνο όνομα, Rosalia. Δεν θα κάτσουμε να συζητήσουμε για αρκτικές μαϊμούδες, πρόντιτζις, μαντρουγάδες, ιντερπολς, στερεονόβες και εκο κουνελάνθρωπους όταν έρχεται ένα top massive pop όνομα στην χώρα μας, πριν γεμίσει ρυτίδες. Όχι πως οι ρυτίδες είναι κάτι κακό, αλλά πιάνετε τι εννοώ. Υπάρχουν συναυλίες, υπάρχουν και στοιχήματα. Εάν δεν μαζευτούν αρκετ@ σλατιν@ στην Πλατεία Νερού, δύσκολα θα ξαναπαρθεί το ρίσκο από τον οποιοδήποτε να έρθει έγκαιρα hot όνομα στην ψαροκώσταινα και ελπίζω να πάνε όλα καλά γιατί θέλω να δω τώρα στα κοντά και Little Simz, Weeknd, Kendrick Lamar, χωρίς να ξενιτευτώ.
Στο rock/metal πλαίσιο, όπως και πέρσι με τους Μέηντεν, έτσι και φέτος η High Priority κατεβάζει μεγάλα ονόματα. Guns’n’Roses και Ghost είναι σίγουρα μεγάλες επενδύσεις. Προβλέπω πως και οι δύο μαζί δεν θα πιάσουν το περσινό νούμερο των Μονομεηντενάδων. Τι να κάνουμε;;; Τα παιδιά είναι πολλά και είναι άρρωστα και γεμίζουν στάδια. Οι Ghost φέρνουν τρομερό show και τρελό setlist, προφανώς είμαι αρρωστάκι και μην περιμένετε από μένα να πω κακό λόγο. Για GNR, θα πω μόνο πως δεύτερη χρονιά σερί, μια πριμαντόνα στο ΟΑΚΑ παίζει να τα κάνει όλα πουτάνα και ελπίζω να διαψευσθώ. Αν ο παράγοντας Axl είναι θετικός, το live παίζει να γίνει ιστορικό. Εάν ο παράγοντας Axl είναι μέτριος, το live θα είναι μια ακόμα μεγάλη συναυλία για να φλεξάρετε πως πήγατε. Εάν ο παράγοντας Axl είναι αρνητικός, θα κλαίτε τα αρκετά έως πολλά λεφτά σας. Άλλο ενδεχόμενο δεν παίζει. Διαλέχτε.
Πάμε προς Μαλακάσα μεριά και το φετινό Rockwave Festival, που μετά τον περσινό θρίαμβο των Social Distortion, επιστρέφει με πιο πολλά ονόματα. Η χαρντροκο παβλα χαρντκορ πάβλα μέταλ μέρα έχει billing για πολλά νρκτκά, με το δίπολο γεροντολαγνεία Deep Purple-Saxon βέρσους middle-aged μεταλκορο σύναξη Asking Alexandria-As I Lay Dying να είναι από τα πιο fucked-up πράγματα που θα έχουμε δει σε επιλογές στον εγχώριο συναυλιακό χάρτη. Εάν με ρωτάτε για ποιον γμμνο λόγο να ανηφόριζα στο Rockwave, θα έλεγα με σιγουριά: «για να δω ίσως και τελευταία φορά στην ζωή μου Σαξονάρα». Στο μυαλό μου, παρέα με Τζούντας Πριστ είναι το απόλυτο ειλικρινές μεταλλικό όναρ και όσο ζουν αυτοί, θα είμαστε σαν σχεδόν υποχρεωμένοι να τους βλέπουμε να το ζουν.
Από τις άλλες τρεις μέρες, αν και ο Robbie Williams με ελκύει τρελά γιατί showman και τραγουδάρες και κοσμοσυρροή και χέρια ψηλά και όλα τα φτάνω και προφανώς milfάρες, ψιλοκόβομαι μην κολλήσω στην κίνηση αποχωρώντας. Το αμάξι μου είναι μικρό και βρώμικο και δεν με ψήνει να κοιμηθώ εκεί όλο το βράδυ. Κάτι τέτοιο δύσκολο να συμβεί με The Black Keys/Puscifer/Ville Valo οπότε είναι με διαφορά η άχαστη μέρα από τις τέσσερις για το προσωπικό μου αισθητήριο. Έχει και τον τρελούλη τον Kishi Bashi, που τον λατρεύω. Βικ, Χιλιομόδια και λοιπές δυνάμεις της εγχώριας σκηνής ενώνονται την τελευταία μέρα για να καληνυχτίσουν τον Κεμάλ. Αυτή η φάση δεν θα αλλάξει ποτέ.
Το Ejekt φέτος το πήγε safe και θεωρώ πως θα ξεπουλήσει αργά ή γρήγορα γιατί η Φλόρενς είναι κάτι σαν Μέηντεν για τις μπαχαλοσατανίστριες aged 25-45. Ο περσινός δίσκος της, ήταν πιο βαρετός και από το να βλέπεις να τρέχει το ρετσίνι από το πεύκο αλλά όπως καταλαβαίνετε, αυτό το γεγονός δεν έχει απολύτως καμία σημασία γιατί "Dog Days Are Over". Πέρα από Editors, που ΟΚ έχουμε ξαναδει και ξαναδεί, οι Warpaint και οι Goat Girl προσθέτουν μια αίσθηση φρέσκου αέρα και χαιρετίζω την κίνηση.
Εάν υπάρχει ένα live που πρέπει να βγάλω τα σωθικά μου για να σας πείσω να πάτε να δείτε, τότε αυτό είναι με διαφορά αυτό των Melvins. Η σημαντικότερη underground μπάντα της rock μουσικής, λένε οι ειδικοί, εγώ λέω πως είναι η μπάντα - σημείο που τέμνονται οι μεταλλάδες, με τους ροκάδες, τους χαρντκοράδες, τους χεβιροκάδες και σχεδόν τους πάντες. Ελπίζω η Τεχνόπολη να είναι αντάξια ηχητικά για το μεγαλείο τους και να μην ξενερώσουμε με ημίμετρα και λάσπη ήχο. Μαζί τους, μια άλλη μεγάλη μου αγάπη. Οι Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs είναι ο ορισμός της μπάντας που ανοίγει για τους Melvins και από μένα έχει τεράστιο high 5 όποιος το σκέφτηκε. Αυτά είχα να πω για τα live που βρίσκονται στην παλέτα αυτή την στιγμή. Λογικά θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες, το billing του New Long και για εκεί θα τα πούμε πιο αναλυτικά γιατί έχω μάθει πως έχει πολλές και καλές περιπτωσούλες.
