Το λογικό και αναμενόμενο θα ήταν, μετά την «μεγαλειώδη» επιστροφή των Metallica στην δισκογραφία, αυτό το Παρατηρητήριο να ήταν αφιερωμένο σώμα και ψυχή στο 72 Seasons. Αυτό δεν υπήρχε απολύτως καμία πιθανότητα να συμβεί εάν μας διαβάζετε με συνέπεια τα τελευταία 3 χρόνια. Πιστεύουμε βαθιά πως το παρόν και μέλλον του metal δεν εδράζει στην νοσταλγία και πως το ενδιαφέρον μας πρέπει να αφορά ακριβώς εκείνες τις κυκλοφορίες που αξίζουν να κερδίζουν το hype. Ακόμα περισσότερο, όταν αυτό συμβαίνει δίπλα στο σπίτι σου, είσαι υποχρεωμένος να ασχοληθείς. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα περιθώριο και καμία δικαιολογία. Σε κάθε άλλη περίπτωση είσαι ένα ακόμα κλγδ που θα πρέπει με τον έναν ή άλλο τρόπο να πεισθείς για την αναγκαιότητα της διαδικασίας της Σωτηρίας. Για όλους αυτούς τους λόγους καλέσαμε τον Mars Triumph, ώστε να μιλήσουμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς, το εκπληκτικό Storming The Walls των Triumpher.
Καλωσορίζουμε με μεγάλη χαρά τους Triumpher στον Θάλαμο Επικοινωνίας και ευχόμαστε για την καλύτερη δυνατή διαμονή. Όσο γίνεται δηλαδή γιατί έχω ετοιμάσει εξαιρετικές ερωτήσεις που θα λιώσουν και το πιο σκληρό ατσάλι; Ξεκινάμε;;;
Καλώς σας βρήκα!!! Ιδιαίτερη η χαρά να βρίσκομαι στον Θάλαμο!!! Είμαι έτοιμος για όλα και για τίποτα. Ξεκινάμε!!!
Σαν μια πρώτη απόπειρα γνωριμίας, να σας εκφράσω την πρωτόλεια σκέψη που έκανα πριν καν ακούσω νότα από το άλμπουμ σας, Storming the Walls. Όταν τσέκαρα το όνομα του σχήματος, αναλογίστηκα: κρίμα, χάθηκε μια ευκαιρία να πει κάποιος την μπάντα του “Στρούμφερ" και λίγο πιο μετά που άκουσα την μουσική, απογοητεύτηκα πλήρως που δεν παίζατε έστω στρουμφοπάουερ, για να κάνω κανένα καλό meme. Υπάρχει περίπτωση να κάνετε κάτι για να μου ικανοποιήσετε την φαντασίωση;
Φαντάζομαι η απογοήτευση θα ήταν μεγάλη, δηλαδή πιθανόν και εγώ να ένιωθα το ίδιο, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό, διότι ο δίσκος γράφτηκε. Θα βάλω τα δυνατά μου να σε πιάσω στο δεύτερο album. Όσο για το όνομα του group, πες μου τι μας δίνεις για να δω τι μπορώ να κάνω για εσένα!!!
Θα σου έταζα συμβόλαιο με την Napalm Records για να συνάδει με το στρουμφοπάουερ αλλά δυστυχώς δεν έχω πολύ δυνατό κονέ. Μέχρι No Remorse Records φτάνω και πολύ μου είναι.
Μέχρι εκεί φτάνω και εγώ, Επίτροπε, δεν σε έχω ανάγκη. Θα ήθελα να επιστρέψεις με μια πιο πικάντικη πρόταση.
Θα σε κεράσω σε ένα μεξικάνικο, που έχουμε εδώ στην περιοχή (γέλια). Ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Περίμενες ότι θα είχατε αυτήν την τόσο θετική ανταπόκριση;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα, βασικά δεν είχα καν σκεφτεί τα ενδεχόμενα γιατί ήμουν αφοσιωμένος στο να βγάλω κάτι που θα μου αρέσει εμένα πρώτα και να εκπληρώσω το όραμα που είχα για τους Triumpher. Δεν στο κρύβω, πως μόλις άρχισε το νταβαντούρι, χάρηκα πολύ και μου έδωσε μεγάλη ώθηση στο να οργανώσω ακόμα περισσότερο τα επόμενα βήματα. Όπως και να το κάνουμε είναι πολύ κολακευτικό να ακούς όλα αυτά τα διθυραμβικά σχόλια και τον ενθουσιασμό των ακροατών! Εκτός όμως από όλα αυτά, θέλω να στέκομαι σαν συνθέτης και στην κριτική που γίνεται για να μπορέσω να την εκμεταλλευτώ θετικά στην επόμενη δουλειά μας.
Σε κάποιους από αυτούς τους παιάνες που γράφτηκαν για το Storming the Walls, παρατήρησα πως υπήρχε έντονη αναφορά σε μια λέξη που ξεκινά από Μάνο και τελειώνει σε Γουόρ. Δεν απόρησα προφανώς αφού αρκετά γυρίσματα και ψιλές νότες και χροιές σου ακουμπάνε στον κύριο Adams, όχι της γνωστής οικογένειας. Η προφανής ερώτηση για όλα αυτά είναι, αν σ’ άρεσε η σειρά Wednesday στο Netflix;
(γέλια) Σαφώς και ΔΕΝ μου άρεσε η Wednesday, αφού είμαι old-school Adam's family φαν όμως εξαιτίας της κόρης μου, της Αριάδνης, την είδα υποχρεωτικά, ήθελα δεν ήθελα! Για την επιρροή που αναφέρεις προφανώς και παραδέχομαι πως είναι αλήθεια όπως και πολλά άλλα που θα αντιληφθούν εν καιρώ οι ακροατές λαμβάνοντας ως δεδομένο πως δεν υπάρχει ΠΟΤΕ παρθενογένεση στην μουσική. Πως είναι δυνατόν να ξεφύγεις από τα ιερά τέρατα του είδους; Οι επιρροές μας δεν είναι επιτηδευμένα στημένες ώστε να εντυπωσιάσουμε το κοινό. Προκύπτουν αβίαστα σε ένα ξεκάθαρα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ που έχει ως αφετηρία το Epic metal και με αυτόν τον τρόπο θεωρώ πως αποκτούμε την πολυπόθητη ταυτότητα! Το ζήτημα είναι ότι δεν είμαστε tribute μπάντα.
Απολύτως και καθόλου ΔΕΝ είστε tribute μπάντα. Ενώ έχετε κάποιες χτυπητές αναφορές, ταυτόχρονα κάποιες πιο extreme επιρροές που διακρίνονται, το πάνε το πράγμα εντελώς αλλού.
Το πιο σημαντικό ήταν να μη μας κοροϊδεύει ο κόσμος χαχαχαχαχαχα.
Μην φοβάστε καθόλου για τον κόσμο, είμαι εγώ εδώ για αυτό..χαχαχα..Οι ταχύτητες και το death metal πως προέκυψε;; Από ανάγκη διαφοροποίησης; Από ανάγκη να κάνετε πιο extreme τον epic ήχο σας;
Θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις καταχθόνιες δυνάμεις που επικαλέστηκα κατά την σύνθεση και κάπου ο Δίας μου έβαλε χέρι και φρέναρε λίγο η φάση, μπήκε ένα μέτρο αν θες.
Παν μέτρο άριστο, που έλεγαν και οι αρχαίοι που τόσο σ’αρέσουν…
Χαχαχα…πέρα από την πλάκα ο σκοπός από την αρχή ήταν να φτιάξουμε μια ακλόνητη Επική Βάση και πάνω να κουμπώνουν οι οποίες επιρροές και ταχύτητες. Δεν υπήρξε όριο σε αυτό. Προέκυψε σχεδόν αυτόματα. Το μόνο που μελετήθηκε σοβαρά είναι πως αυτές οι ετερόκλητες επιρροές θα μπορούσαν να δέσουν αρμονικά μεταξύ τους.
Πάμε λίγο να δούμε λίγο το Info για ένα κομμάτι που μου άρεσε πολύ. Άμα το τελευταίο track του δίσκου σκίζει, η προσωπική μου αποτίμηση παίρνει+2-3 ποντάκια. Θεωρώ πως θέλει @@ να βάλεις καλό κομμάτι στο τέλος. Ελάχιστοι το ακούνε, ακόμα πιο λίγοι του δίνουν την δέουσα σημασία. The Blazing Circle, λοιπόν. Spill the Tea.
Ισχύει πως παραδοσιακά τα τελευταία κομμάτια είναι τα πλέον αδικημένα. Δεν επιθυμούσα με τίποτα να βγάλω ένα album χωρίς ωραία ροή. Ήθελα να μπορώ να ακούω όλο το υλικό από την αρχή μέχρι το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον και ξεκούραστα. Όταν έχω ένα δομημένο δίσκο ο οποίος ξεκινάει με επική ατμόσφαιρα, περνάει σε σκοτεινή ατμόσφαιρα στην δεύτερη πλευρά του, τότε νομίζω πως το ιδανικότερο θα ήταν ο δίσκος αυτός να κλείνει με έναν φωτεινό και αισιόδοξο τρόπο. Ήταν από τα κομμάτια που βγήκαν πιο εύκολα από όλα τα υπόλοιπα. Ήταν σαν τα προηγούμενα να μου υπαγόρευαν τι πρέπει ακριβώς να κάνω.
Σε στιχουργικό επίπεδο, αρχικά νόμιζα ότι μιλάει για κάποια σύναξη φασαίων, που κάνουν μπάφους καθισμένοι σε κύκλο αλλά δεν μου κόλλαγε η μουσική και κάποιες λέξεις στο σκηνικό που έφτιαξα πρόωρα στο κεφάλι μου. Δώσε μου λίγη βοήθεια.
(γέλια) …κοίτα, είμαι φασαίος αλλά προσπαθώ να το κρύβω και από ό,τι φαίνεται το καταφέρνω. Στα σοβαρά τώρα, το Blazing Circle είναι ένας ύμνος στο ανθρώπινο ψυχικό και κατ’ επέκταση σωματικό σθένος. Περιγράφει έναν οποιοδήποτε άνθρωπο, οποιασδήποτε εποχής, μπορεί ο/η καθένας/μια να ταυτιστεί με αυτόν. Η ανάγκη ή ο φόβος σε ώθησε να ταπεινωθείς σε ένα ιερατείο, σε έναν τύραννο, σε μια τοξική κατάσταση. Σύρθηκες, έπεσες χαμηλά, έχασες την ελευθερία σου. Έρχεται η μέρα όμως που κατανοείς πως πάνω από όλα τα υλικά αγαθά και τις δήθεν τιμές και τους επαίνους είναι η ελεύθερη βούληση, οι αξίες ,η Αρετή, το ωραίο, το δύσκολο, η ατομική πορεία στο άνω θρώσκω στο γνώθι εαυτό. Σηκώνεις το βλέμμα και κοιτάς τον ήλιο, όλα πλέον γύρω σου είναι καμένη γη και οι τύραννοι τρέχουν να κρυφτούν ,καθώς ανοίγεις τις πύλες της ατελείωτης χαοτικής σου πορείας. Αυτός είναι ο φλεγόμενος κύκλος της ζωής, η περιφρόνηση του θανάτου και η πορεία από την ταπείνωση στην θέωση.
Από ό,τι καταλαβαίνω, πρέπει να είχα δίκιο για τους μπάφους.
(πνίξιμο από γέλια) Που και που κάνω δε λέω όχι...!! Αλλά ο Πυθαγόρας είναι η μεγαλύτερη «μαστούρα».
Όπως λέει και η γνωστή ρήση «Πυθαγόρα, Μαστούρα, Σεπουλτούρα». Και μιας που ανέφερα την γνωστή thrash metal μπάντα, είναι σημαντικό να ζητήσω την γνώμη σου για το νέο άλμπουμ των Metallica.
Χωρίς πολλές ακροάσεις (αν και κάπου άκουσα πως πρέπει να το ακούσω πάνω από 1.000 για να μου αρέσει) το βρίσκω ΟΚ για τα νυν δεδομένα τους. Ακούω σίγουρα καλές ιδέες και την κλασική πλέον συρραφή riff. Το κακό με τις μεγάλες αυτές μπάντες είναι ότι τους κρίνουμε πολύ αυστηρά σε σχέση με αυτό που ήταν όταν βρίσκονταν στο peak τους. Θεωρώ ότι αυτό είναι λάθος. Έχω σταματήσει να έχω ενθουσιασμό για τέτοια άλμπουμ εδώ και κάμποσα χρόνια.
Επειδή ήσουν διπλωμάτης στην απάντηση σου και εμένα μου αρέσουν τα metaverse σκηνικά, πάμε σε μια ενναλακτική πραγματικότητα όπου έρχεται μια μέρα ο Λαρς και σου λέει: Θέλω να έρθουν οι Τρίουμφερ στην Αμερική και να ανοίγουν για Μετάλλικα όμως θα πρέπει όλοι σας να κάνετε τεράστια tattoo στο στερνό σας με το κείμενο: Metallica you are the kings of metal, Not Manowar!!! Θα το κάνατε ή όχι;
Νόμιζες πως θα με στριμώξεις; Περίμενα τον Θάλαμο πιο σκληρό!!! Λοιπόν, ας το πάρουμε λογικά και ψύχραιμα. Πρώτον, τα τατουάζ από μπάντες δεν μου αρέσουν. Δεύτερον, αν έριχνα πακέτο στους Metallica για αυτό τον λόγο και το κοινοποιούσα, την επόμενη μέρα θα ήμουν 100% το βασικό support σε μια περιοδεία Manowar. Άρα πάλι διάσημοι θα γινόμασταν, οπότε δεν θα το έκανα, Επίτροπε.
(γέλια) Επειδή στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, μπορούμε από Δευτέρα να ανακοινώσουμε ότι ρίξατε άκυρο στους Μετάλλικα και έρχομαι μάρτυρας. Ποιος δεν θα πιστέψει ένα έγκυρο τρολ του ίντερνετ σαν και εμένα, άλλωστε;;; Σκεφτείτε το και πείτε μου να το βάλουμε μπρος!
Πανούργο σχέδιο.... εννοείται πως είμαι μεσα! Βέβαια, είσαι ό,τι δηλώσεις μέχρι να αποδειχθεί έμπρακτα ότι δεν είσαι αυτό που δήλωσες. Σε περίπτωση που αποκαλυφθεί η απάτη, πρέπει κάπως να υπολογίσεις πως θα το κάνουμε να λειτουργήσει υπέρ μας.
Απλό. Θα τους πούμε Λεφτάλικα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έχει ξαναγίνει. Μιας και ολοκληρώσαμε τον Επιτροπικό σχεδιασμό για παγκόσμια κυριαρχία των Τρίουμφερ, για πες τι έχετε ετοιμάσει εσείς από μόνοι σας, σε άμεσα σχέδια;
Απλά, πεζά σχέδια, που περιλαμβάνουν το πρώτο μας live στις 19 Μαΐου στο UP THE HAMMERS Festival. Μετά θα υπάρξει μια μικρή παύση και από τέλη Αυγούστου μέχρι Δεκέμβριο θα παίξουμε 4 παρουσιάσεις για το Storming the Walls σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε άλλες δύο πόλεις. Ήδη είναι σε φάση οργάνωσης ένα μεγάλο η δύο μικρά tour εντός Ευρώπης για τον χειμώνα του 24.
Τα live είναι απαραίτητα για μια νέα μπάντα και πολύ καλά κάνετε που το κυνηγάτε. Κλείνοντας τον Θάλαμο εκ μέρους μου, θέλω να σου πω συγχαρητήρια και για το εξώφυλλο αλλά και για την ζωγραφική σου γενικότερα. Τσέκαρα κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στον λογαριασμό σου και όταν με το καλό θα αποκαλυφθώ θα σου έρθω να μου κάνεις ένα abstract πορτραίτο και θα το ονομάσουμε The Ugly Face of Salvation.
Θέλω και εγώ να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία και για τα λόγια σου. Περνάμε πολύ καλά με τις Επιτροπές του Επιτρόπου και σού εύχομαι να συνεχίσεις δυνατά και πιο δυναμικά ακόμη! Θα σου φτιάξω το πορτραίτο όταν εμφανιστείς, αλλά λόγω της λυτρωτικής αυτής κίνησης να βγεις από τα σκοτάδια που κρύβεσαι, προτείνω να το πούμε Salvation of the Ugly Face. Αν και το να εμφανιστείς δεν το βλέπω καλή ιδέα (γέλια)
Σιγά μην εμφανιστώ, δεν τρελάθηκα.
