Ήρθε αυτή η ωραία περίοδος μέσα στις 365 μέρες ύπαρξης μας για το 2023, που προετοιμαζόμαστε ώστε να επισκεφτούμε αρματωμένοι το Πάνω τα Σφυριά με σκοπό να μεταλάβουμε την υπερβάλλουσα δόση heavy metal. 3 μέρες που παραδοσιακά θα μας κάνουν να σιχαθούμε το μέταλ, όπως τότε που ήμουν μικρός Επίτροπος και είχε πάρει ο πατέρας μου 2 κιλά κάστανα (βρασμένα) και έκατσα και τα έφαγα όλα σε ένα απόγευμα και εννοείται δεν πήγε καλά αυτό. Δεν ξέρω αν έγινε ορθή χρήση της παρομοίωσης γιατί τα κάστανα ακόμα και τώρα δεν μπορώ να τα μυρίσω αλλά το μέταλ παραμένει σταθερό στις προτιμήσεις μου. Ίσως γιατί όταν αυτή η μουσική παίζεται με καρδιά και τιμιότητα, δεν χαρίζει κάστανα. Συγνώμη για αυτό, έπρεπε να συμβεί, για να κλείσει ο αχρείαστος πρόλογος. Πάμε να δούμε πως θα επιβιώσουμε του τριημέρου, με αυτό να σημαίνει πως το από κάτω θα είναι ένα απόλυτα προσωπικό κείμενο, για το πως θα επιβιώσω εγώ. Εσείς, κάντε μόνοι σας το πρόγραμμα σας.
Ζέσταμα – Πέμπτη 18 Μαΐου
Εάν είσαι τακτικός χρήστης Πάνω τα Σφυριά, ξέρεις πολύ καλά ότι μόνο ζέσταμα δεν παίζει εδώ. Ο προπονητής σε πιάνει από τον σβέρκο και σου λέει “μπες μέσα μαλακισμένο και βάλε γκολ”. Τεράστια υπόθεση να βλέπουμε την περίοδο που σκάει το hype, την πιο hypeρισμένη heavy metal μπάντα του σήμερα. Και αν στο άκουσμα των Sonja, ίσως στραβώνει λίγο το στόμα των παραδοσιακών χεβιμεταλλάδων, λόγω των gothic rock επιρροών, εγώ θα πω ότι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος ύπαρξης της Επιτροπής Σωτηρίας. Να επιστρέψει το σαγόνι στην θέση του. Είμαστε κάτι σαν ορθοδοντικοί, σιδεράκια βάζουμε ουσιαστικά. “Μέταλ”, “σιδεράκια”, ενώστε μόνοι σας τις γραμμές. Τα έχω γράψει αρκετές φορές για την μπάντα της Melissa Moore και το υπέροχο ντεμπούτο που κυκλοφόρησαν πέρσι. Το Loud Arriver είναι δίσκος που βιώνεται, δεν ακούγεται μόνο και ελπίζω στο σανίδι να βγάλει την δυναμική του.
Φίλε χατζημεταλά, μην έρθεις για να δεις μόνο Sonja. Στην ίδια τιμή εισιτηρίου, μπορείς να δεις άλλες 3 μπάντες. Απίστευτα πράγματα. Για τους τσίπριους αδελφούς/ες Receiver δεν γνωρίζω πολλά πράγματα, δεν έχουν κυκλοφορήσει και δίσκο, είναι κάτι σαν αυγό κίντερ έκπληξη της μέρας. Αντίθετα οι όρθοντοξ μπράδερς/σιστερς από Σερβία, Claymorean είναι πιο γνωστή φασούλα, με την Dejana στο μικρόφωνο να κερδίζει τις εντυπώσεις. Ευθυτενές μέταλ, άλλοτε πιο επικό άλλωτε ροκενρολάτο (φάση accept ασούμε, είναι από τα πράγματα που θα ήθελα να έχουν καλό ήχο για να απολαύσω. Επίσης την διασκευή στο "70.000" Sorrows των Warlord την θεωρώ δεδομένο πως θα την ακούσουμε. Αν όχι, θα στεναχωρηθώ.
Κλείνουμε το section - ζέσταμα με τους Wotan. Οι Ιταλοί είναι ακραίο τυρί, κάνε χάρη στον εαυτό σου να τους δεις έστω και μια φορά, μιλάμε για Έπος. Epos λέγεται και ο τελευταίος δίσκος που άκουσα από αυτούς, αν και είμαι fan μόνο του Carmina Barbarica album, που κυκλοφόρησαν πίσω στο 2004, τότε που ακούγαμε φανατικά nu metal. Καλά πήγε αυτό.
Πρώτη Μέρα – 19 Μαΐου
Η πρώτη μέρα, μάγκες μου, είναι ένα απέραντο μακελειό που θα χρειαστώ 3 Παρατηρητήρια για να αναλύσω. Δεν θυμάμαι άλλο τόσο γεμάτο από περιπτωσάρες billing του Πάνω τα Σφυριά και εξηγούμαι. Ας ξεμπερδέψουμε με τους headliners για να πάμε στο κυρίως πιάτο που είναι πιο κάτω. Οι γλυκοί veterans Exciter θα παίξουν λογικά set βασισμένο στο Heavy Metal Maniac (σβήνει 40 κεράκια), οπότε μιλάμε για πυραυλοκίνητη καταστασιόν, που θα πρέπει να κάνουμε συντήρηση δυνάμεων ώστε να έχουμε γόνατα και μέσες για να ανταπεξέλθουμε. Και το λέω αυτό γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε στον χώρο του Gagarin από πολύ νωρίς. Οι Triumpher θα ανέβουν για πρώτη φορά ως σχήμα πάνω στο σανίδι (this is history) και οι Darklon θα παίξουν κομμάτια από το The Redeemer album που μόλις θα έχει σκάσει στα κεφάλια μας. Και οι δύο εκπροσωπούν τις καλύτερες εκφάνσεις του US metal και αν ζητάτε την ταπεινή προφητεία του Πατέρα Επιτροπίσιου, στο τέλος της χρονιάς θα δείτε τις κυκλοφορίες τους, πολύ ψηλά σε λίστες.
Μια ακόμη μπάντα που θα δω οπωδήποτε είναι οι νεαροί Seven Sisters από την Μεγάλη Βρετανία, που δεν είναι ούτε 7, ούτε αδερφές (μπορεί και όχι) και παίζουν πολύ όμορφο heavy metal, με τρόπο που δεν κεντράρει στην νοσταλγία, έχουν πολύ έξυπνα ρεφραίν και όμορφες μελωδίες στις κιθάρες και γενικά θεωρώ πως έχουν λαμπρότατο μέλλον αν συνεχίσουν με αυτόν τον ρυθμό. Το Shadow of a Fallen Star Pt.1 album του 2021 είναι must hear για τους μεταλλάδες και πιθανότατα θα ακούσουμε πολλά κομμάτια από αυτό. Επόμενοι είναι οι Dark Quarterer, που θα παίξουν κομμάτια από τα παλιά και εγώ λογικά μετά από 2-3 τραγουδάκια θα πάω να ξεκουραστώ σε κάποια ταβέρνα στα πέριξ, ώστε να επανέλθω γεμάτος από σουβλάκι και μπύρα για να δω σερί τα υπόλοιπα υπέροχα σχήματα.
Άχαστη περίπτωση οι Riot City. Αν θεωρείς τον εαυτό σου έναν συνεπή metal ακροατή, καλό θα ήταν να τσεκάρεις την περιπτωσάρα αυτή. Μέσα σε 4 χρόνια και δύο 10στα10 κυκλοφορίες, έχουν καταφέρει να ηγούνται μιας underground σκηνής που προσπαθεί να φτιάξει το δικό της κοινό. Σπινταριστό χέβι/πάουερ μέταλ από τον Καναδά που η μόνη μπάντα που αξίζει να μπει δίπλα της, είναι οι δικοί μας Sacral Rage. Και για να καταλάβετε τι ακριβώς ξεστόμισα, στην περσινή εκδοχή του Πάνω τα Σφυριά, οι συντοπίτες μας ήταν με διαφορά το σχήμα που έπαιξε καλύτερα σε όλα τα επίπεδα. Κάτι αντίστοιχο περιμένω και από τους Riot City. Όσοι τους είδαν στo Keep It True, μάζεψαν τα σαγόνια τους. Αν τους χάσετε, μετά θα κλαίτε.
Κλείνουμε την πρώτη μέρα, με την αναφορά στους Enforcer, ίσως για μένα το act που αξίζει λόγω απόδοσης να ηγείται της μέρας. Θα οργώσουν την σκηνή, θα ιδρώσουν μέχρι και τα αυτιά τους, θα πετσοκόψουν ψυχούλες με το κέφι και τις τραγουδάρες τους και στο τέλος άντε να βρούμε αναπνοές να δούμε και Exciter. Οι Enforcer ήταν από τις μπάντες που άξιζε όλη η φάση με το traditional heavy metal revival και μέχρι σήμερα δικαιολογούν πλήρως την ύπαρξη τους, πατώντας όχι πάνω στην νοσταλγία (εντελώς τυχαία έτσι ονομάζεται ο φετινός δίσκος τους, μπορεί και όχι) αλλά στην αγάπη. Αλλάζουν από δίσκο σε δίσκο, χάνουν και κερδίζουν νέους οπαδούς, δίνουν ό,τι έχουν πάνω στην σκηνή, έχουν το respect από την Επιτροπή. Διαλύστε μας.
Δεύτερη Μέρα – 20 Μαΐου
Σε αυτή την μέρα κανονικά θα κάναμε αναφορά στους Toxik και το ξύλο που θα έπεφτε στο Gagarin, σε περίπτωση που δεν ακύρωναν για δεύτερη σερί διοργάνωση. Στεναχωρηθήκαμε αλλά η μπάντα που τους αντικατέστησε στο billing είναι επίσης μεγάλη αγάπη και μια ενεργή κατάσταση, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Τους Riot V τους έχω δει αρκετές φορές και δεν θα χαλαστούμε να τους ξαναδούμε άλλες τόσες, όμως θεωρώ πως πλέον οι Vicious Rumors είναι το main thing της δεύτερης μέρας του Πάνω τα Σφυριά και οι λόγοι είναι τέσσερις: 1) "Soldiers of the Night", 2) "Digital Dictator", 3) Ομώνυμο, 4) "Welcome to the Ball". 4 δίσκοι που όρισαν μεγάλο κομμάτι του US metal και λογικά θα στηριχθεί εκεί η setlist. Εάν συμβεί αυτό και η μπάντα αποδώσει τα αναμενόμενα, θα ζήσουμε στιγμές Armored Saint (όποιος ήταν σε αυτό το live, θυμάται ακόμα).
Και για να μην μείνουν παραπονεμένοι οι γλυκοί NWOBHM χατζημεταλλάδες, προφανώς και θα κρατήσουμε λίγες δυνάμεις για να απολαύσουμε τους ιστορικούς Cloven Hoof. Τους είχα ξαναδεί πριν καμιά δεκαριά χρόνια (νομίζω σε Up the Hammers πάλι) και δεν είχα ξετρελαθεί να πω την αλήθεια. Όμως, πλέον με Harry Conklin στο μικρόφωνο και αποκλειστικά old school setlist (όπως αναγράφει η αφίσα) δηλώνω από τώρα «αντίο ζωή». Και μόνο το ότι θα ακούσουμε όλες αυτές τις κομματάρες με μια larger than life φωνή, ποντάρω πως θα είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία.
Και το βασικό ερώτημα της μέρας είναι «πότε ρε μλκα Επίτροπε, θα πάμε για σουβλάκι, να γεμίσουν οι άδειες κοιλίτσες μας;». Είναι δύσκολο να θυσιάσεις κάποια μπάντα για να ικανοποιήσεις τις βασικές ανάγκες σου. Καταλαβαίνω απόλυτα τις αντιρρήσεις σας και οι αποφάσεις πρέπει να διακρίνονται από την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα και την λογική. Εγώ σίγουρα δεν θα θυσιάσω ούτε τους Running Wild κλώνους ολογράφως Blazon Stone αλλά ούτε και τους Millennium που παίζουν ακριβώς πριν. Θα κόψω 2-3 κομμάτια και από τους δύο plus το τεταρτάκι ανάμεσα στα set τους και θα προσπαθήσω να ανακάμψω ώστε να απολαύσω την υπόλοιπη βραδιά. Η πιτσιρικαρία είναι σίγουρο πως θα γουστάρει τους πρώτους μιας και είναι καλτ χεβι μέταλ ονοματάκι που παίζει πολύ με τα social media, με χιουμοριστικά βιντεάκια, διασκευούλες και άλλα καθρεφτάκια που εντυπωσιάζουν τον metalhead του σήμερα. O Ced, maiman της φάσης, είναι μορφή και λογικά θα τραβήξει τα βλέμματα πάνω του.
Κλείνουμε το αφιερωματικό στο Πάνω τα Σφυριά 2023 Παρατηρητήριο με τις μπάντες που ανοίγουν την δεύτερη μέρα και καλό για εσάς θα ήταν, να μην σνομπάρετε. Η πρώτη είναι οι Steel Arctus, η μπάντα στην οποία τραγουδάει ο Τάσος Λάζαρης. Και αυτό από μόνο του αρκεί γιατί ο Τάσος είναι από τις πιο φερέλπιδες τσιρίδες εκεί έξω και το δουλεύει το σανίδι, δεν στέκεται σαν σκουπόξυλο. Το power metal τους είναι σφιχτό και όσοι γουστάρετε τάπα τούπα θα περάσετε τέλεια. Αμέσως μετά παίζουν οι Blood Star που διαβάζω παντού αποθεωτικά σχόλια για το νέο τους album. Δεν έχω ακούσει όμως και δεν θέλω να πω γνώμη, όμως ελπίζω μέχρι να τους δω, να ξεκλέψω λίγες ώρες για να μελετήσω την περίπτωση τους. Το εξώφυλλο του First Sighting είναι ψαρωτικό και έστω τα μισά να ισχύουν από αυτά που έχω διαβάσει στο ΚΨΜ και στην ΕΣΣΟ, ο δίσκος θα είναι φοβερός. Υπόσχομαι να επανέλθω με την περίπτωση τους. Τα λέμε στο πεζοδρόμιο, μάγκες. Ζακέτα να πάρετε.
