Όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο Ιανουάριος είναι μήνας δισκογραφικής νηνεμίας, με ελάχιστες ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Είναι λοιπόν η ιδανική στιγμή για να ακούσει κανείς όσα του ξέφυγαν από την περασμένη χρονιά, αλλά και να αφιερώσει χρόνο για να εξοικειωθεί με εκείνα που έπονται. Με νέα ονόματα, δηλαδή, που αναμένεται να κυκλοφορήσουν ντεμπούτο και ενδεχομένως να γιγαντωθούν τους επόμενους μήνες.
Και φέτος οι σχετικές λίστες στον μουσικό τύπο δίνουν και παίρνουν (BBC, NME, The Independent και άλλοι), αν και η εμπειρία έχει δείξει ότι ένα μικρό μέρος των next big things που προμοτάρονται μέσω αυτών των λιστών καταλήγουν πραγματικά… big, με εμπορικούς ή/και καλλιτεχνικούς όρους.
Αυτή τη χρονιά το Avopolis συμμετέχει μέσω του Listomania στις προβλέψεις, ποντάροντας σε 5 ονόματα που δείχνουν ότι πιθανόν να έχουν τη δυναμική να ξεχωρίσουν μέσα στον διαρκώς διογκούμενο ωκεανό της μουσικής πληροφορίας που διεκδικεί την προσοχή μας από την έλευση της ψηφιακής εποχής και έπειτα (τουλάχιστον με βάση τα λιγοστά δείγματα γραφής που έχουν δώσει μέχρι στιγμής).
Nia Archives
Γεννημένη στο Leeds και εδραιωμένη στο Λονδίνο, η Nia Archives είναι το νέο ανερχόμενο άστρο της βρετανικής Jungle/Drum and Bass σκηνής, η οποία εδώ και μερικά χρόνια αναβιώνεται και γνωρίζει νέες δόξες. Το περασμένο φθινόπωρο έπαιξε το δικό της Boiler Room set και εμφανίστηκε στο πάντα ενημερωμένο Amsterdam Dance Event, ενώ το όνομά της φιγουράρει στο line-up του φετινού Coachella. Στο “So Tell Me…”, το πιο ενδιαφέρον single που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα, η pop μελωδικότητα συναντά τα jungle beats και το indie ταπεραμέντο, σε ένα κράμα που, χωρίς να ακούγεται επαναστατικό, οπωσδήποτε αποπνέει φρεσκάδα.
English Teacher
Στον κιθαριστικό ήχο, λίγες ανερχόμενες μπάντες μπορούν να συναγωνιστούν τους English Teacher σε δημιουργικότητα αυτή τη στιγμή. Επίσης από το Leeds, το βρετανικό κουαρτέτο δεν παίζει το post-punk το ορθόδοξο, αλλά μια εκδοχή του εμπλουτισμένη με πειραματικές υπόνοιες και art/math αποχρώσεις, γεγονός που τους τοποθετεί πιο κοντά στους Dry Cleaning και τους Squid και λιγότερο στην κατηγορία των Fontaines D.C. ή των Shame. Εάν υποθέσουμε ότι έχουν φυλάξει για το ντεμπούτο άλμπουμ τους υλικό στο επίπεδο κομματιών σαν το “R&B”, το “Mental Maths” ή το “Polyawkward”, μάλλον θα έχουμε να κάνουμε με έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
Gabriels
Στην περίπτωση των Gabriels έχουμε να κάνουμε με soul ευρείας κατανάλωσης. Το τριμελές βρετανο-αμερικανικό σχήμα κλείνει το μάτι στο κοινό των «ραδιοφωνικών» Michael Kiwanuka και Benjamin Clementine, αλλά οι ενίοτε αντισυμβατικές τους προσεγγίσεις αφορούν συγχρόνως και το (πιο απαιτητικό) κοινό του Sampha. Οι gospel και jazz επιρροές διανθίζουν τον soul κορμό της τραγουδοποιίας τους με τρόπο γόνιμο. Ο Elton John ήδη τους έχει πλέξει το εγκώμιο και η αλήθεια είναι ότι το πρώτο μέρος του ντεμπούτου τους έχει αφήσει θετικότατες εντυπώσεις. Το δεύτερο μέρος θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο και αναμένεται να εγείρει ακόμα περισσότερο buzz.
Charlotte Plank
Επανερχόμαστε στην κατηγορία Drum and Bass revival, με μια ακόμη Βρετανή μουσικό η οποία επιδεικνύει αξιοσημείωτο pop ένστικτο με Gen Z όρους. Από το λογοπαίγνιο και τις hyperpop επιρροές του “L.S.D. (Love So Damaged)” ή το “Hate Me”, που στο chorus μεταμορφώνει το UK Garage σε κάτι σημερινό, μέχρι το pop γλύκισμα ονόματι “Lost Boys” που σε κάνει –επιτέλους– να νιώθεις ότι η δεκαετία έχει αλλάξει. Αν και είναι πολύ νωρίς για μεγάλα λόγια, εάν καταφέρει να κάνει το breakthrough με το ντεμπούτο της, η Charlotte Plank έχει τα φόντα να πρωτοστατήσει στον επανασχηματισμό της σύγχρονης εμπορικής pop μέσα στην επόμενη πενταετία.
FLO
Το λονδρέζικο girl group που δε λείπει από καμία “next big thing” λίστα φέτος δε θα μπορούσε να λείπει από τη δική μας. Με συμβόλαιο στην Island και ένα σκασμό μουσικών δημοσιογράφων και παραγόντων της βιομηχανίας να πίνουν νερό στο όνομά τους η επιτυχία τους μοιάζει προδιαγεγραμμένη, αν και η αλήθεια είναι ότι ο γράφων δεν έχει ακόμα πειστεί ότι θα πάνε μακριά εάν δεν απαγκιστρωθούν από τη λογική του ξεπατικώματος των Destiny’s Child –ούτε μια Beyoncé έχουν στις τάξεις τους, ούτε το ημερολόγιο δείχνει 2001. Όπως και να ‘χει, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε να ακούσουμε πολλά τους επόμενους μήνες από τις FLO.
