Υπάρχει αυτό το φοβερό, all-time classic ανέκδοτο για μουσικούς και μουσικόφιλους που είναι ό,τι πρέπει για να ανοίξετε την εβδομάδα σας.
Πάει κάπως έτσι: Δύο φίλοι συναντιούνται μετά από 20 χρόνια στην Αμερική. Ο ένας πλέον μένει εκεί και ο άλλος Ελλάδα.
- «Ρε συ Γιώργο, πω πω πόσα χρόνια έχουμε να τα πούμε!»
- «Άσε ρε Νικόλα, από το σχολείο. Θυμάσαι που είχαμε εκείνη την μπάντα και τα σπάγαμε σε κάθε χοροεσπερίδα;»
- «Πώς δεν θυμάμαι ρε διάολε, φοβερές εποχές. Ακόμα ακούω τις κασέτες που είχαμε ηχογραφήσει!»
- «Άσ’ τα αυτά να σου πω τα δικά μου εδώ στο Αμέρικα ρε Νίκο»
- «Λέγε ρε τρελαμένε. Πώς κατέληξες εδώ;»
- «Άλλαξα χώρα λόγω μιας γκόμενας που έπαιζε μπάσο αλλά τελικά χωρίσαμε και έμεινα εδώ. Τι να σου πω ρε φίλε έχω φτιάξει μπαντάρα και περιοδεύω σε όλο τον κόσμο!»
- «Λέγε ρε τρελαμένε!»
- «Ποιον έχω στην κιθάρα ρε;»
- «Ποιον;» «Τον Κλάπτον!»
- «Ποιον; Τον Έρικ Κλάπτον;»
- «Όχι, τον Τζον Κλάπτον, μακρινός εξάδελφος του Έρικ αλλά πολύ καλός. Ποιον εχω στα τύμπανα;»
- «Ποιον ρε Νίκο;»
- «Τον Καβαλέρα!»
- «Τον Ιγκόρ Καβαλέρα; Τι λες τώρα!»
- «Όχι όχι τον Νικ Καβαλέρα. Απλή συνωνυμία. Έχουμε και σαξόφωνο στην μπάντα! Τον Κατσαρό»
- «Τον Γιώργο Κατσαρό;»
- «Ναι…»
(κουνώντας το κεφάλι προς τα κάτω με απογοήτευση)
Ξέρω, είναι αλλιώς στα προφορικά και αλλιώς γραπτά, άλλο είναι όμως το ζητούμενο στην παρούσα φάση. Τι συμβαίνει όταν ο μουσικός που έχει το διαφορετικό μικρό όνομα είναι πιο ενδιαφέρων από αυτόν με το καθιερωμένο; Οι περιπτώσεις είναι πάρα πολλές, εμείς σήμερα θα σταθούμε σε αυτή του γιου του άκρως (βεβαίως, βεβαίως) σημαντικού Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργου. Τέσσερις δίσκοι από το 1981 έως το 1989 που δείχνουν την ανησυχία του Γιώργου Θεοδωράκη στους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς. Μουσική βασισμένη στα σύγχρονα για την εποχή synths και electronic drums μαζί με φυσικό μπάσο και κάποια vocals από τον ίδιο.
Η μουσική του στην εποχή της να ήταν «δύσκολη» στο αυτί ομολογουμένως, γι’ αυτό και δεν έγινε ποτέ γνωστός στο ευρύ κοινό, κι ας ήταν γιος του Μίκη. Φανταστείτε πόσο δύσκολες θα ήταν οι άκρως φουτουριστικές συνθέσεις τότε και συγκρίνετε το με το τώρα και το πόσο πιο εύκολα κάποιος θα τις αφομοίωνε. Αυτό ονομάζεται πρωτοπορία. Το καλύτερο του LP, Μαργκώ, κυκλοφόρησε στο label ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ το 1981 και σίγουρα θα σας κάνει εντύπωση άπαξ και πατήσετε play. Ηλεκτρονικό καλοκαίρι.
