Δεδομένου ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, πάντα οι άνθρωποι θα περιμένουν τα γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ακόμα, θα αποζητούν τις αγκαλιές που δεν έχουν γευτεί, θα περιμένουν τη σειρά τους υπομονετικά για να βιώσουν εμπειρίες που τους ανήκουν, μα δεν τις έχουν βιώσει ακόμα. Ένας φαύλος κύκλος από πράγματα που βασανίζουν με την καλή αλλά και την κακή έννοια τα μυαλά μας κυρίως σε δυνατές συναισθηματικά στιγμές. Ένας λοιπόν από τους τρόπους να «φουντώσει» όλο αυτό το παιχνίδι είναι η μουσική. Εκατομμύρια Έλληνες σπάνε ό,τι βρουν μπροστά τους στις μεγάλες πίστες με τραγούδια που τους θυμίζουν πράγματα που δεν έχουν ή πράγματα που έχουν χάσει. Στην αντίπερα όχθη τώρα υπάρχουμε και εμείς που ταυτιζόμαστε με ξένα άσματα όπως αυτό που θα αναλύσουμε στην σημερινό Diggin.
Η πρώτη φορά που άκουσα το ”A Time For Us” του Joe Pass ήταν ομολογώ συναρπαστική. Η αφορμή, ένα από τα πολλά μυστήρια mixtapes/compilations του αγαπημένου κάφρου των decks, Gaslamp Killer και πιο συγκεκριμένα το It’s a Rocky Road vol.1 του 2007. Έκτοτε σαν απελπισμένος ψάχνω πληροφορίες για το που υπάρχει το συγκεκριμένο track και αν θα μπορούσα ενδεχομένως να το αποκτήσω σε βινύλιο. Ο Joe Pass γεννήθηκε το 1927 στο Νιού Τζέρσεϊ και πέθανε πάνω στο μεγάλο μπαμ των raves και της ηλεκτρονικής μουσικής σε όλο τον κόσμο. Συνεργάστηκε με θρύλους της jazz όπως ο Count Basie, ο Zoot Sims, ο Milt Jackson, ο Duke Ellington και ο Oscar Peterson, ο πιανίστας με τα τεράστια χέρια. Έπαιξε γι’αυτούς κιθάρα αλλά διέπρεψε στη δεκαετία του '70 γράφοντας πολλά solo guitar tracks από δικές του συνθέσεις. Μιλώντας ξεκάθαρα το Guitar interludes είναι ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει. Δεκατρία μικρά διαμάντια που συνθέτουν έναν μαγικό μικρόκοσμο κλεισμένο σε ενα αμερικάνικο, βαριάς κοπής βινύλιο με χοντρό εξώφυλλο και μεγάλη ψυχή μέσα του. Εν έτει 1969 από την Discovery Records.
Επτά easy going καθαρόαιμα instrumental solo guitar tracks και 6 ακόμη tracks φοβερής αισθητικής με γυναικεία φωνητικά που πολλές φορές καταλήγουν σε orchestral voices από το υπερπέραν. Η ψυχεδέλεια μπλεγμένη άριστα με τον λυρισμό και την νοσταλγία. Μερικά library groove cuts με πολλή από την σοφία του βασιλιά Lee Hazlewood, με αποκορύφωση το τεράστιο “A Time For Us” αλλά και πολλές ακόμη δυνατές στιγμές όπως αυτή του “Peter Peter” και του “Don’t walk away”.
Μουσική για την δική μας στιγμή στον χρόνο, μουσική για την δική μας σειρά. Που θα πάει, θα ‘ρθεί.
? si=92TVXf40uU0AlOf0--
