Τελικά όλα τα πράγματα μπορούν να περιέχουν ουσία εφόσον εμείς τους την δώσουμε. Ιεροτελεστία, το λέει και η λέξη απο μόνη της. Η πράξη που όλα τα στάδια της γίνονται με τρόπο τελετουργικό, δίνοντας την απαιτούμενη προσοχή σε κάθε βήμα. Η ιεροτελεστία λοιπόν χρειάζεται σε ότι ο καθένας μας νομίζει σημαντικό. Ένα γεύμα, μια βόλτα, μια ακρόαση άλμπουμ. Δεν θα καταλάβω ποτέ αυτούς που αγοράζουν δίσκους και τους κρατάνε σφραγισμένους για πάντα και προτιμούν να ακούν τους δίσκους τους σε mp3. Ανάμεσα τους φυσικά κι εκείνοι που συλλέγουν παλιά βινύλια, και που αν τύχει να πέσουν πάνω σε "sealed" κόπιες, τις αφήνουν κλειστές. Αν βγάλουμε απο την μέση τις περιπτώσεις βινυλίων που μένουν κλειστά για να πουληθούν σε καλή τιμή μετα απο χρόνια, μας μένει μόνο η καθαρή τρέλα αυτών που για κάποιο λόγο την «βρίσκουν» με τη ζελατίνα άθικτη.
Το σημερινό βινυλιακό παράδειγμα αφορά έναν δίσκο που αρκετά χρόνια προσπαθώ να αποκτήσω και που έβαλα στην συλλογή μου πριν απο 5-6 χρόνια με την βοήθεια φίλων που τον ανακάλυψαν κλειστό στην Αμερική. Ο λόγος για το hard to find ομώνυμο αριστούργημα The Advancement των The Advancement και πιο συγκεκριμένα του κρουστού Hal Gordon και του μπασίστα Louis Kabok. Και οι δύο υπήρξαν μέλη στο σεξτέτο του Gabor Szabo πέρα απο duo ως The Advancement μαζί με την υπόλοιπη μπάντα. Επίσημη κυκλοφορία το 1969 στην Philips, στο Hollywood. Το απόλυτο psychedelic folk jazz fusion rock LP για τους λάτρεις του είδους. Ένα μαγικό σύνολο αποτελούμενο απο fuzz κιθάρες, harpsichord, vibes ενω το μπάσο άλλες φορές ακούγεται rough και άλλες αρκετά γλυκό με το δοξάρι να το γρατζουνάει. Ό,τι πιο κοντά στους φανταστικούς Nucleus του Ian Carr που θα πιάσουμε σε επόμενη στήλη.
Η ιεροτελεστία λοιπόν έχει ως εξής: διαλέγουμε μια ηλιόλουστη μέρα, φτιάχνουμε καφέ, ανοίγουμε τον επί 50 ολάκερα χρόνια sealed δίσκο προσεκτικά χωρίς να τον τραυματίσουμε, τον περιεργαζόμαστε με τα δάχτυλα, τον μυρίζουμε, ετσι για να νιώσουμε όλα αυτά που «βίωσε» μέχρι να φτάσει ως εδώ και μετά τον βάζουμε στο πικάπ και ακούμε σίγουρα από δύο φορές κάθε πλευρά. Τα βινύλια είναι για να παίζονται, όχι για να μένουν κλεισμένα στη ζελατίνα. Κι ας είναι και στο Spotify, ένας λόγος παραπάνω για να βιώσουμε την πραγματική ποιότητα.
Καλό Σεπτέμβρη αδέρφια, καλές αρχές!
