Μπορεί να σας φανώ ολίγον τι συντηρητικός με τα παρακάτω αλλά όχι, δεν είμαι. Όσο το καλοκαίρι φτάνει στην ολοκλήρωση του -σώνεται ο Αύγουστος- όλο και πιο πολύ γυρίζει στο μυαλό μου το ιδανικό σενάριο για αναβίωση των φημισμένων οικογενειακών διακοπών. Δεν ξέρω τι εμπειρίες κουβαλάτε εσείς αλλά εγώ έχω να θυμάμαι πολύ δυνατά τα περίφημα tour της οικογένειας μου στην κλούβα VW, με την σκηνή από πάνω και όλα τα συμπράγκαλα μαζί. Καρέκλες, τραπέζια, τρανζίστορ, ντουζιέρες, στρώματα για ύπνο και την περίφημη τέντα που κύκλωνε το αυτοκίνητο. Μιλάω για τις διακοπές που δεν ντρεπόσουν να κυκλοφορήσεις λεκιασμένος από παγωτά στην μπλούζα, με ιδρωμένα allstar και παστωμένος στις κρέμες από την μαμά για να μην καείς. Ξεγνοιασιά από τις λίγες. Ε, λοιπόν από όλο αυτό το σύννεφο αναμνήσεων εγώ πάντα κρατούσα και για πάντα θα κρατάω τα πολύτιμα απόγεύματα που ξυπνούσαμε όλο χαρά στο κάμπινγκ για να ξαναπάμε για βουτιές. Λίγο πριν το αναγκαστικό μπούκωμα με φρούτα. Και μετά μάζωξη για φαγητό με το κασετόφωνο να παίζει τραγούδια της Ρένα Κουμιώτη και του Γιάννη Πουλόπουλου και των Beatles, που τόσο άρεσαν στους δικούς μου.
Εδώ και αρκετό καιρό με περιτριγυρίζει αυτή η κατάσταση ενώ προσπαθώ να μαζέψω τους κατάλληλους ανθρώπους–φίλους για την εφαρμογή του εν λόγω project με όνομα «μπαρμπαδίστικες διακοπές». Τι θα έκανε ενας μπάρμπας στο καθημερινό του πρόγραμμα σε διακοπές στην ύπαιθρο; Θα ξυπνούσε 8 με 9 το πρωί, θα πήγαινε στην θάλασσα για το πρωινό του μπάνιο με φίλους και την γυναίκα του, αφού πρώτα θα είχε τον ελληνικό του καφέ. Θα γύριζε για να φάει (κατά προτίμηση χωριάτικη σαλάτα με τηγανιτές πατάτες και κάποιο άλλο συνοδευτικό «κάμπινγκ φαγητό») και να χαλαρώσει στην συνέχεια με μουσική και βιβλίο μέχρι να κοιμηθεί για μεσημέρι. Το απόγευμα, φρουτάκι και δροσερή βουτιά με τάβλι, επιστροφή για φαγητό και συνάντηση με φίλους και τις γυναίκες τους για χαρτί και κουβεντούλα μέχρι τα μεσάνυχτα (το αργότερο), κάτω από τα δροσερά δέντρα με την σωστή μουσική.
Σκεφτείτε το. Πόσο σωστό μπορεί να είναι. Και καταλήγοντας στο soundtrack αυτών των διακοπών (αφού κάπου έπρεπε να αναφερθεί και η μουσική σε αυτό το κείμενο), δεν θα μπορούσε να μην είναι κάτι από την αγνή δεκαετία του 60 ή κάτι αρκετά επηρεασμένο από αυτήν. Τα άπαντα από Beach Boys, The Zombies, Belle & Sebastian, Washed Out, Yazumi, Serge Gainsbourg, Poll, The Housemartins, Pentangle, Strawberry Alarm Clock, Donovan, Todd Rundgren. Όπως καταλαβαίνετε το πνεύμα πρέπει να είναι αγνό με πολυ folk και γλυκό pop στοιχείο μέσα. Ο ιδανικός λοιπόν δίσκος που έχει την τιμητική του εδώ είναι το υπέροχο Waleeco των Flat Earth Society, από το 1968. Το μοναδικό άλμπουμ του γκρουπ από την Βοστώνη που άφησε εποχή σε όλα τα μήκη και πλάτη του παγκόσμιου μουσικού χάρτη. Πιάνο, organ, κιθάρες, τύμπανα, φλάουτα και μπάσο, όλα σε τέλεια αρμονία. Space αισθητική με ψυχεδελική rock και pop που αρκεί να σε ταξιδέψει πιο μακριά από εκεί που εχεις κατασκηνώσει. Το ιδανικό άλμπουμ για τα ανέμελα απόγεύματα του Αυγούστου. Λίγο μετά την βουτιά. Με καλή παρέα και τις σωστές δόσεις οξυγόνου. Νιώθω πιο έτοιμος από ποτέ, εσείς;
https://youtu.be/2QawMo8IgX4
