Το 2003 ήταν μια υπέροχη χρονιά και δεν χρειάζονται και πολλά για να σας πείσω όλους εσάς τους jazz heads, urban lovers και τα ρέστα. Μόνο να σας αναφέρω πως η εν λόγω χρονιά κατάφερε και χώρεσε έναν τεράστιο δίσκο με εξαιρετική παραγωγή, φοβερό υπόβαθρο και σωστή αισθητική. Μιλάμε για το πρώτο ουσιαστικά Long Player του μεγάλου παιχταρά Madlib για λογαριασμό της θρυλικής Blue Note.
Δεκαεννιά χρόνια μετά κι ας μην σταμάτησα ποτέ να λατρεύω αυτό το υπέροχο άλμπουμ, ήρθε η ώρα να ξαναμπεί στο πικάπ και όλη η μαγεία της Αμερικής να ξεδιπλωθεί μπροστά μου. Ξέρω, εκεί στις αρχές του 2000 ήταν πολλοί οι αγαπημένοι μουσικοί που άρχισαν τα compilations και τα remix albums. Προφανώς και μας κούρασαν με όλα αυτά, γι' αυτό και λίγα ξεχωρίζω και κρατάω με αγάπη. Το εξώφυλλο το λέει ξεκάθαρα: O Madlib εισβάλει στα άδυτα της Blue Note και μονομιάς καταφέρνει με τον μοναδικό του τρόπο και τις ευλογίες του JayDee να αναδείξει 10 και βάλε tracks από τον κατάλογο του θρυλικού label, από μεγάλες jazz προσωπικότητες όπως οι Andrew Hill, Donald Byrd, Mizell Brothers, Ronnie Foster, Horace Silver, Herbie Hancock και πολλούς άλλους.
Η συνταγή απλή και αρκετά ουσιώδης, Jazz parts από δίσκους και νωπά πετσοκομμένα beats συνθέτοντας instrumental μουσική με hip hop αισθητική, λίγο rap και scratches. Να πούμε σε αυτό το σημείο πως αυτό ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα στην μεγάλη καριέρα ενός πολύ σημαντικού beat maker σε μια γενιά που άφηνε το καθαρόαιμο hip hop και ξεκίναγε να μπαίνει πιο βαθιά στην νέα εποχή που μπάντες και djs εστίασαν ουσιαστικά στην μαύρη μουσική. Ο κατά κόσμον Otis Jackson, Jr. μου έφτιαξε τη διάθεση και οι 4 πλευρές του διπλού Shades of Blue μόλις τελείωσαν. Ξαναβάζω καφέ και το A Side ξανά. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά και αυτό το έπος ακούγεται τόσο φρέσκο και πάλι. Κάτι που έγκειται πέρα από τον ίδιο, στους τεράστιους μουσικούς της Blue Note που ακόμα και μετά από 50 χρόνια, οι original δίσκοι τους ακούγονται ακόμα λαμπεροί και δροσεροί.
Τώρα, όσον αφορά το βινύλιο. Σχετικά ακριβός δίσκος με ευρωπαϊκή και αμερικανική 1η έκδοση και μερικές αξιοπρεπείς επανεκδόσεις, όπως αυτή της Music on Vinyl που είναι και η πιο πρόσφατη. Μουσικάρα για οδήγηση με ανοιχτά τα παράθυρα. Φύγαμε. This is the Beat Conducta!
