Τι κι αν αγαπάμε την μουσική αφου καθημερινά ξεχνάμε με την άγρια καθημερινότητα που βιώνουμε να της αφιερωθούμε; Και αυτό το υπογραμμίζω γιατί η μουσική θέλει να σε πάρει μαζί της. Δεν είναι χειριστική αλλά θέλει να σε κατευθύνει σύμφωνα με τα δικά σου συναισθήματα εκεί που ποθεί η καρδιά και το μυαλό σου. Και αν όλα για σένα είναι τόσο απλά και αρκεί να σου αρέσει να βάζεις κάτι να παίζει χωρίς να το κάνουμε και πολύ μεγάλο θέμα στην τελική, ιτς οκέι. Σημασία έχει ότι εναποθέτεις κάποιες απο τις ελπίδες σου εκεί. Πολύ σημαντικό και αυτό με την σειρά του στα ατελείωτα παιχνίδια του μυαλού και όλους τους προγραμματισμούς που κάνει σε καθημερινή βάση.
Ξεκίνησα να γράφω για 97η φορά το DIGGIN χωρίς να έχω κάτι στο μυαλό συγκεκριμένο, κάποιον δίσκο να υμνήσω και παρόλα αυτά η σκέψη μου τρέχει σε δύσβατα μονοπάτια. Σάμπως κάνω κάτι διαφορετικό έτσι όπως ακούω μη προγραμματισμένα δίσκους στο σπίτι μου ; (πέρα απο τα φρέσκα που δεν θέλω ποτέ να τα βάλω στο ίδιο τσουβάλι με τα albums που ζουν χρόνια στα ράφια της δισκοθήκης μου). Ξέρετε υπάρχει τρόπος (για να μην έχουμε τσακωμούς και διχόνοιες) και με αυτόν τον τρόπο θέλω να γράφω γι' αυτούς τους δίσκους, γιατί όπως προείπαμε, τη μουσική δεν πρέπει να την παίρνεις και πολύ στα σοβαρά. Κι ας την παίρνουμε εμείς όσο πιο σοβαρά γίνεται.
Στο δια ταύτα, ο δίσκος που θα απασχολήσει τη στήλη τον τελευταίο μήνα του 2021. χωρίς να έχουμε δει φως στο τούνελ ακόμα. είναι το εξαιρετικά space rock, soft rock, cheesy groove, jazzy pop, funky soul, organic thing Melodies του Jan Hammer, ως Jan Hammer Group, κάπου μέσα στο ηρωικό 1977. Και σαφώς η μαγκιά του είναι το πόσο electronic και cheesy είναι αφού ακούγεται 80s χωρίς να είναι. Οι Toto και οι America θα τους ζήλευαν, όπως επίσης και ο Δαλιανίδης για να βάλει μουσική του στο φημισμένο στη χώρα μας Ρετιρέ. Άντε και κάναμε την πλάκα μας, όταν όμως κάνει τούμπα ο δίσκος και μπαίνει η δεύτερη πλευρά, οι ουρανοί ανοίγουν στον βασικό λόγο που κάποιος πρέπει να αγοράσει το εν λόγω Long Player και τα γέλια κόβονται μαχαίρι.
Το "Don't you Know" δεν το θυμάμαι μόνο επειδή έτσι κι αλλιώς είναι κομματάρα, αλλά επειδή το έχω συνδέσει με διακοπές στην αγαπημένη Δονούσα. Με τον έναστρο ουρανό στον Κέδρο τον Ιούνιο να λαμπυρίζουν τα νερά ενώ το synth του Hammer έχει κολλήσει σε αυτό το υποχθόνιο arpeggio επι 2 και κάτι λεπτά. Όλα θα ξεκαθαρίσουν όταν το πιάνο και οι κιθάρες θα δώσουν χώρο στα space φωνητικά και τα πονηρά και ρυθμικά μπάσα που διαλύουν το κορμί. ''Δεν ξέρεις ότι σ αγαπώ; Δεν ξέρεις ότι νοιάζομαι;'' Τρία λεπτά άπειρης μουσικής καύλας με breaks απο τον Άδη και αν θες, σαν αχόρταγο τέρας, κι άλλο θα πας στο ανεπίσημο edit του Jimi Bazzouka και ο Θεός βοηθός. Και που να συζητήσουμε για το υπόλοιπο άλμπουμ όμως που έχει φανταστικά tracks όπως τα ''Too much to loose'', ''Peaceful Sundown'' και ''Hyperspace''.
Σε άλλα φανταστικά νέα ο Jan Hammer είναι γνωστός και ως ο τύπος που έγραψε την μουσική επένδυση στους σκληρούς του Μαιάμι (Miami Vice). Ναι καλά ακούσατε. Και με ποιόν δεν έχει συνεργαστει: John McLaughlin, Jeff Beck, Al Di Meola, Mick Jagger, Carlos Santana, Stanley Clarke, Elvin Jones. Ενεργός απο τα 70s ως και σήμερα με μεγάλη δισκογραφία. Αν χρειαστεί όμως να μείνουμε στο σημερινό Melodies, δεν θα απογοητευτείτε. Αρκεί.
