Βρίσκομαι σε συναισθηματικό κλοιό.
Στροβιλίζομαι άρρυθμα στις
Έφτασε και πάλι η στιγμή να βάλω στο μικροσκόπιο την περίπτωση ενός χαρισματικού μουσικού που ασπάστηκε την πραγματικότητα της εποχής του και άφησε τον εαυτό του να κατασπαραχθεί από αυτήν.
- Ρε συ Άγγελε, κάτι πρέπει να κάνουμε με αυτόν τον δίσκο.
- Τι να κάνουμε μωρέ, εκεί είναι. Ας τον ακούσει όποιος θέλει.
- Ρε συ, δεν πάει έτσι.
Και η κουβέντα λήγει όταν καταλαβαίνεις ότι η σοφία που τον καταβάλει, τον ηρεμεί και δεν απαντάει άλλο.
Σ' αυτήν εδώ την στήλη έχουμε ξαναμιλήσει για μουσικούς και πάνω απ' όλα φίλους και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται στο χαρτί από εμάς. Nαι, θα μπορούσα να γράψω παρατηρήσεις και για ό,τι δεν μου αρέσει, γιατί όχι; Να μαλώσω γλυκά, αλλά δεν είμαι εδώ γι' αυτόν τον λόγο. Πάνε χρόνια από τότε που γνωρίζω τον Άγγελο Πάνου προσωπικά. Βλέπεις, το γνωστό σουπερμάρκετ - δισκάδικο Metropolis μάς έφερε κοντά, πέρα από την κοινή μας αισθητική που θα το έκανε έτσι κι αλλιώς. Έτσι μπορώ να γράψω καλύτερα, γνωρίζοντας λεπτομέρειες για τις οποίες οι άλλοι δεν έχουν ιδέα. Τι φαγητό του αρέσει, πώς μιλάει στα μεγάλα γεγονότα της ζωής του και τι θα κάνει αν του πουν να σχολιάσει κάτι παραδίπλα.
Ο Νυχτοφύλακας ήταν η πρώτη του δισκογραφική δουλειά μετά τους Relevant Box και -πιστέψτε με- ακόμα παραληρώ στο σύνολό του.
Το 2019 επέστρεψε πιο ώριμος από ποτέ παρουσιάζοντας δέκα εξαιρετικά κομμάτια του δίσκου Η Προετοιμασία. Το art του εξωφύλλου, οι τίτλοι των κομματιών - πόσο βάρος προσδίδουν ρε γαμώτο πριν κλείσουν οι παρενθέσεις. Το πρώτο πράγμα που μου έμεινε ήταν η μπότα από τα τύμπανα που συνοδεύει πιστά κάθε τραγούδι και είναι εκεί για να δώσει ρυθμό και φυσική συνέχεια. Από την αλήθεια του εναρκτήριου "Πίσω από το Φως" και την δύναμη της απίστευτης "Χρυσή Τομή", μέχρι τη στιγμή που τα παραδοσιακά μπαίνουν στην γλώσσα του Άγγελου, τραγουδώντας το ''Ερωτικό Νανούρισμα''.
Θέλω να αρχίσω να μιλάω ασταμάτητα για όλες τις στιγμές που μου μένουν κάθε φορά που ακούω την Προετοιμασία αλλά μάλλον θα πρέπει να σας προτρέψω να μπείτε εσείς σε αυτό το μαγικό ταξίδι - που άλλες φορές αφήνει πίκρα και άλλες γλύκα. Βλέπεις, εδώ η καλή γνώση της ελληνικής δισκογραφίας του ίδιου δεν κρύβεται, όπως επίσης και η άριστη παραγωγή που θυμίζει αμερικάνικη φολκ, κάνοντας επικές εκρήξεις ουσίας. Οι στίχοι και τα διαρκή chorus σε κρατάνε στην τσίτα από την αρχή ως το τέλος. ''Από τον καιρό που υπήρχε μόνο η αγάπη''.
Καθαρές κιθάρες, spoken word, ελληνικός και αγγλικός στίχος, τραγούδι και κοφτερές μπασογραμμές.
''Πίσω από το φως στέκει βουβός ο κόσμος που θέλω να δω, η λύση που ψάχνω να βρω, ο τρόπος κοντά σου να ζω''.
Πάντα στο σκοτάδι βρίσκω την βολή μου.
Το αυγουστιάτικο diggin στέκεται στην άκρη του Καλοκαιριού ψάχνοντας να τακτοποιήσει την (τόση) ομορφιά και να μιλήσει γι' αυτήν. Τα υπόλοιπα στην επόμενη ακρόαση. Λίγο έμεινε για να δούμε τη συνέχεια.
