Οι καλοί μουσικοί, από τη γέννα τους γνωρίζουν ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν άκουσα με ανυπομονησία τον νέο δίσκο του Floating Points με την παρέα του θρυλικού σαξοφωνίστα Pharoah Sanders και τη συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου. Το γεγονός ότι δεν άφησαν τίποτα σε ψηφιακό stream να διαρρεύσει, μέχρι τη μέρα που κυκλοφόρησε επίσημα ο δίσκος, ο οποίος είναι σχεδόν sold out από όλα τα καλά στέκια, λέει πολλά. Θα μου πεις, νέος δίσκος FP είναι, πόσω μάλλον με τέτοιες συνεργασίες και υλικό, θα τον βάζαμε σίγουρα στη συλλογή μας όσο το δυνατόν συντομότερα. Τουλάχιστον εγώ που μαζεύω οτιδήποτε δικό του.
Πίσω στη μουσική όμως. Ένα μαγικό κοσμικό ταξίδι που ξεκινάει και τελειώνει με έναν μίνιμαλ ρυθμό από νότες στο πιάνο του Sam Shepherd και που εμπλουτίζεται σιγά σιγά από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου και τις ατμοσφαιρικές νότες του σαξόφωνου του Sanders, είναι πραγματικά ό,τι χρειαζόταν στην παρούσα φάση. Ένα ταξίδι μοιρασμένο σε 9 βήματα που ξεκινάει ατμοσφαιρικό και καταλήγει νεφελώδες, με τα μπλιμπλίκια του Sam Shepherd και τις έντονες ορμές της ορχήστρας να αγκαλιάζουν κυκλικά το όξινο σαξόφωνο του Pharoah Sanders. Η ηρεμία και η μελωδικότητα στέκονται πλάι στο σύνολο οργάνων της μεγαλειώδους παραγωγής που μας επεφύλασσε μια από τις σημαντικότερες συνεργασίες των τελευταίων χρόνων. Ambient, neo classical. Βασικά, κλασική μουσική. Post ύφους, όμως. Jazzy! Επιτρέψτε μου τον ενθουσιασμό.
Ο Floating Points καλέστηκε, όπως και ο ίδιος ανέφερε, στο Λος Άντζελες από το label της Luaka Bop σε ένα μεγαλοπρεπές ξύλινο στούντιο. Πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ με τις σκέψεις του και παίζοντας τσέμπαλο. Την επόμενη ημέρα έπαιξαν με τον Pharoah Sanders και ηχογράφησαν. Κατά την επιστροφή του στην Αγγλία αποφάσισε να μπλέξει και την Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Έτσι, ηχογραφήθηκε σε δεύτερο χρόνο και μιξαρίστηκε με το υπόλοιπο υλικό από το καλοκαίρι του 2019.
Ξεκίνησε με δύο διαφορετικές βινυλιακές εκδόσεις από τα standard γραμμάρια, στα 180 special και συνέχισε με άλλες τρείς με χρωματιστό βινύλιο (μπλε, κίτρινο και χρυσό) αποκλειστικά για το Rough Trade, το HHV και το Bleep. Όλα αυτά στο πολυάσχολο label του David Byrne. Με εξαιρετικό διάτρητο εξώφυλλο και artwork που σκίζει. Επιτέλους, το diggin' στα ράφια με τα καινούργια θα δώσει χαρά. Η αφορμή μου να ξανασχοληθώ με τα καλύτερα της χρονιάς. Μόνο που ήδη έχω την πρώτη θέση του 2021 στα χέρια μου. Ακούγεται με χαμηλό φωτισμό, σχετικά δυνατά στα ηχεία και με προσοχή. Δεν επιτρέπονται τα skip, βασικά, δε θα καταλάβετε τίποτα. Ευχαριστούμε για την δισκάρα.
