Πήρα με την σειρά labels, σειρές και «νούμερα», όπως πολλοί άνθρωποι των δίσκων λένε, για να φτάσω κάπου που θα έχει την απαιτούμενη ζεστασιά, ''comfort'', που λέμε και στο χωριό μου. Ολοκλήρωσα το ταξίδι μου και άρχισα να απολαμβάνω. Διάλεξα το σωστό σημείο και άρχισα να απλώνω ό,τι αισθάνομαι. Σαν παιδί των 90s δε θα μπορούσα με τίποτα να μην έχω αγαπήσει τους ηλεκτρονικούς δίσκους. Θα ήταν αφύσικο.
Εκείνη την περίοδο, λίγοι έβγαιναν μπροστά σαν πιο γνωστοί. Φέρνω στο νου κάποια βράδια που έμενα ξύπνιος για να δω MTV μετά τα μεσάνυχτα. Μη φανταστείς. Μια μουτζούρα ήταν όλα τα κλιπς, αφού δεν υπήρχαν τα χρήματα και τα πιο πολλά αποτελούνταν από πολύχρωμα fractals και trippy γραφικά σε όλη τους την διάρκεια. Όχι βέβαια ότι ήθελες κάτι παραπάνω. Ήταν καλά μόνο και μόνο που άκουγες τη μουσική που σου άρεσε. Άσε που ταίριαζαν. Ήταν η κουλτούρα έτσι.
Σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχες τόση ανάγκη το storytelling. Όπως στην περίπτωση του πατέρα των ηλεκτρονικών του '90, του Richard D. James ή αλλιώς, Aphex Twin. Όταν οι πιο πολλοί παραγωγοί διάλεγαν πλευρά και έγραφαν μουσική, εκείνος τα μπέρδευε όλα με ανεξήγητη μαεστρία. Τότε απλά πωρωνόμασταν, τώρα παρατηρούμε με προσοχή μετά από τους τόνους μουσικής που έχουμε καταναλώσει όλα αυτά τα χρόνια και τελικά, όλα βγάζουν νόημα. Άσε που τελικά ο τύπος ήταν και είναι πρωτοπόρος κι ας τρόλαρε πριν επινοηθεί ο όρος.
Θες η πολυμηχανη Warp, θες η Ελλάδα που αγαπούσε τα ηλεκτρονικά, οι δίσκοι του κόβουν βόλτες 20 και βάλε χρόνια στα δισκάδικα και τα σπίτια στη χώρα μας. Δε θα ξεχάσω ένα βροχερό πρωινό Κυριακής, ένα Ντάτσουν στο Μοναστηράκι, φίσκα στους δίσκους και 20 άτομα να μαλλιοτραβιούνται από πάνω. Εκεί μέσα υπήρχε πολύς Aphex Twin. Αυτός ήταν και ο λόγος της επιμονής τους. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, σχεδόν όλες οι κυκλοφορίες του είναι σπάνιες ή γίνονται με τον καιρό και στο diggin' πάντα είναι αφορμή για χαμόγελα πάνω από τις κούτες.
Ιδιαίτερη περίοδος η συγκεκριμένη, χρειάζεται ηρεμία. Βέβαια, θα μου πεις, παραηρεμήσαμε. Αυτά ήταν για την αρχή της τρέλας που διανύουμε. Δεν πειράζει όμως, ας αφήσουμε τα δυνατά μπλιμπλίκια κι ας πιάσουμε τα ατμοσφαιρικά. Από αυτά έχει ένα σωρό ο Aphex Twin. Selected Ambient Works 85-92, Selected Ambient Works Volume II και πολλά εξαιρετικά tracks μέσα στους δίσκους του ανάμεσα στο χάος. Όπως στο φανταστικό Drukqs του 2001.
Πριν κάνα χρόνο είχα κάνει ένα mix 52 λεπτών και 48 δευτερολέπτων με γνώμονα τη συγκεκριμένη του πλευρά. Με tracks από σχεδόν όλη του τη Long Player δισκογραφία του. Ευκαιρία να μπούμε ξανά στη λήθη. Περιμένοντας το καλοκαίρι να μας λυτρώσει. Κάτι σαν χειμερία νάρκη χωρίς τον χειμώνα. Όλα λάθος.
.jpg)
