.jpg)
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται πάντα υπό κατάλληλες συνθήκες, τη στιγμή που πρέπει. Τελειώνει και ο Αύγουστος και το καλοκαίρι, σχεδόν επίσημα, μας αφήνει με ουλές. Εκ των πραγμάτων, αυτή ήταν μια άκρως περίεργη σεζόν για κάποιους και αρκετά καλή, δεδομένης της κατάστασης, για κάποιους άλλους. Πάντα μου έκαναν εντύπωση οι κυκλοφορίες που σκάνε μες το καλοκαίρι, μάλλον επειδή για μένα αυτή την περίοδο πορεύομαι με ό,τι έχω μαζέψει μέχρι τις αρχές Ιούνη. Βέβαια, πάντα θα είναι μια καλή είδηση όταν αγαπημένοι μουσικοί ρίχνουν δίσκους, ακόμα και σε τέτοιες περιόδους.
Ο Δεκαπενταύγουστος για μένα ήταν το Heart Math του κυρίου Gaslamp Killer και όχι κάτι άλλο. Στις 14 του μήνα, με το που βγήκε για ακρόαση στις πλατφόρμες και σε mp3 για κατέβασμα, το μυαλό μου άρχισε να σκέφτεται πώς θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να το ακούσω και να το μελετήσω όπως του πρέπει. Να θυμίσω, σε αυτό το σημείο, πως η τελευταία του κυκλοφορία είχε έρθει το 2016, οπότε όλο αυτό το διάστημα περίμενα, καθότι είναι αγαπημένος μου καλλιτέχνης. Είναι η ενέργειά του στην σκηνή (πριν από κάποια χρόνια μας έκαψε με άνεση στο BIOS), οι μουσικές του επιρροές και η γενικότερη του αισθητική που ή σε παίρνει μαζί ή σε αφήνει αδιάφορο -πράγμα που θεωρώ σχεδόν αδύνατο.
Με λάβαρο την αγάπη του για τα drum breaks, τις μυστήριες μπασογραμμές και τις ανατολίτικες αναφορές, ο Gaslamp Killer επιστρέφει με άλλο ένα LP φωτιά, καθαρή εξέλιξη σε σχέση με τα προηγούμενα του βήματα και ένα τσούρμο μουσικούς που αγαπάμε εξίσου, δίπλα του. Ο πάντα εξαιρετικός Miguel Atwood Ferguson που ντύνει με τα έγχορδά του κάθε σκέψη του Gaslamp, ο εκρηκτικός Mophono, οι φανταστικοί MRR και άλλοι πολλοί. όπως η δική μας Kid Moxie σε μια bossa nova έκπληξη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, ανεξάρτητα από τον ίδιο, σε διπλό 10ιντζο.
Όσον αφορά το περιεχόμενο: Το υλικό είναι άψογα δεμένο και ικανοποιεί όλα τα γούστα, αφού ξεκινάει από την σύγχρονη ψυχεδέλεια και τα ζωηρά hip hop beats και καταλήγει με cosmic ατμόσφαιρα και αρκετά χαοτικά σε φωνές γεμάτες reverb και νότες vertigo που πάνε και φέρνουν το θέμα ασταμάτητα. Οι κιθάρες, τα πλήκτρα και το ασταμάτητο noise στο φόντο δίνουν και παίρνουν. Αυτή την φορά, πιο σωστά και τακτοποιημένα, δίνοντας την εντύπωση πως ο τρελός Gaslamp Killer μεγάλωσε. Τα κομμάτια είναι όλα μικρά σε διάρκεια και αρκετά γεμάτα, με αποτέλεσμα να χρειάζονται αρκετές ακροάσεις, αφενός επειδή εδώ η αφομοίωση είναι δύσκολη, αφετέρου επειδή δε χορταίνεις τα αμέτρητα twists του Heart Math.
Καλό Σεπτέμβρη αδέρφια, καλά ξεκινήματα. Δυναμώστε.
