Ένα κουτί που σου έχουν πει ότι δεν πρέπει να ανοίξεις και εσύ άνοιξες με ικανοποίηση. Αυτό είναι το συναίσθημα. Από την διαδικασία παραγωγής από τον ίδιο τον Madlib aka Quasimoto, μέχρι την αναπαραγωγή του από εμάς που διψάμε για άναρχες ακροάσεις. Πρόσθεσε νέα πρόσωπα για βιτρίνα και είσαι έτοιμος να εξερευνήσεις καινούργιους κόσμους μουσικής αλλά και τρόπους κατασκευής της. Πριν από αυτόν, υπήρξε ο J Dilla βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία εδώ. Ο πολυμήχανος, κατά κόσμον Otis Jackson Jr. ήξερε καλά τι να κάνει. Διάλεξε ένα κάρο δίσκους και άρχισε να τους δουλεύει. Έτσι, όχι μόνο τους ξεζούμισε αλλά και τους έκανε διάσημους μέσα στα σαλόνια των συλλεκτών. Με αποτέλεσμα αυτοί να πληρώνουν αδρά για να έχουν κάτι από αυτό το πλήρως εμπνευσμένο κολάζ-δίσκο. Ένα από τα πιο τρανά παραδείγματα αυτής της διαδικασίας είναι το περιβόητο ''La Planete Sauvage'' του Alain Goraguer που μια χαρά το άξιζε να φτάσει τα 300 ευρώ (για μια καλή κόπια), με την διαφορά ότι πιο δύσκολα θα εντοπίζονταν πριν την ανάμιξη του στο The Unseen. Σαφώς και μιλάω για το περιβόητο βίντεο στο οποίο το Εθνικό Γαλλικό ραδιόφωνο ανοίγει το αρχείο του για να διαλέξει ο Madlib ό,τι θέλει και εκείνος με χαρά τραβάει αυτή την δισκάρα από τα εκατοντάδες τακτοποιημένα ράφια του με ύφος. Μην περιμένετε, λοιπόν, να πετύχετε τέτοια νούμερα σε diggin στο Παρίσι. Είναι μάταιο.
Ανοίγουμε το κουτί με τα καλούδια και υπάρχουν όλα εκεί, έτοιμα να εξιτάρουν κάθε κύτταρο. Αυτή είναι και η επιτυχία του πρώτου δίσκου του Madlib ως Quasimoto, το περιβόητο The Unseen στην αγαπημένη Stones Throw του Peanut Butter Wolf. Έχει funk, soul, reggae, library music, jazz και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σου. Όλη η ομορφιά είναι εκεί, τακτοποιημένη όσο «άτακτα» χρειάζεται, με σκοτεινές περιγραφές από ταινίες και τα πιο διαολεμένα ντραμς που έχεις ακούσει. Και μετά, να η γλύκα! Καθαρή soul και κοσμική αγάπη. Μυστήριο, ταξίδια στο διάστημα, έγκλημα, αγάπη, πόνος και hustling. Ένα ακόμα credit στο δυνατά δομημένο concept του Quasimoto, το ραπάρισμά του. Συγχωρέστε με, το άφησα τελευταίο, έχω σοβαρό λόγο. Ας ακουστεί για πρώτη φορά σε αυτό το κείμενο η έκφραση ''Hip Hop and you don't stop!'', γιατί αυτός εδώ είναι καθαρά ένας hip hop δίσκος. Και το highlight είναι η πιτσαρισμένη προς τα πάνω (παραπάνω στροφές, πιο γρήγορη) φωνή του Madlib ως Lord Quas. Κάτι λίγο πιο αργό από στρουμφάκι, δηλαδή. Και δεν είναι καθόλου αστείο, αφού το εγχείρημα του Beat Conducta μια χαρά στέκεται σαν τελικό αποτέλεσμα.
Ένα από τα καλύτερα hip hop άλμπουμ κλείνει μια εικοσαετία και μπορώ να πω με σιγουριά πως πατάει στο λαρύγγι νέες χιπ χοπ παραγωγές. Μην ξεχάσω τις δύο επανεκδόσεις σε βινύλιο, αφού η πρώτη έκδοση κοστίζει πολύ και έρχεται δύσκολα από Αμερική πια, λόγω των τελωνείων. Και είναι και η εξαιρετική περσόνα του Lord Quas. Αυτό το γλύκουλι κίτρινο γουρουνοαρκουδάκι με το τσιγάρο στο στόμα. Το βρίσκεις στο artwork και στα promos κάθε Quasimoto κυκλοφορίας, πάνω σε κούπες, αλλά και σε μορφή κούκλας. Μια ολόκληρη, καλόγουστη όσο πρέπει, βιομηχανία στημένη στα σιωπηλά, που περιμένει να την ανακαλύψεις ακόμα και 20 χρόνια μετά.
