Ας πούμε ότι μέχρι σήμερα ίσχυε ότι πολύ μπροστά από την εποχή τους καλλιτέχνες έμειναν στην ιστορία για τους δρόμους που χάραξαν στη ρημάδα τη μουσική, η οποία τόσα πρόσωπα έχει τελικά. Έχω όμως την εντύπωση ότι, πλέον, δεν μετριέται έτσι η μουσική. Μην παρεξηγηθώ, πάντα θα υπάρχει και η κατηγορία με τα κλασικά, όσα δηλαδή ο χρόνος άφησε ανέγγιχτα στα ράφια της παγκόσμιας δισκογραφίας. Εδώ δεν μιλάμε όμως για τον Michael Jackson, για τον οποίον προφανώς και υπάρχει σοβαρός λόγος που παραμένει φρέσκος και που ο κόσμος επιμένει να αγοράζει τους δίσκους του εν έτει 2020. Σε αυτήν τη στήλη μιλάμε για ιδιαίτερα άλμπουμ, που τα έφαγε το σκοτάδι και που θα θέλατε να μάθετε ότι υπήρξαν την εποχή που μεσουρανούσε π.χ. το Thriller. Όχι επειδή ήταν την ίδια περίοδο, αλλά κυρίως επειδή άξιζαν κάτι –και ας μην βρίσκονταν καν σε παρόμοια κατηγορία με γίγαντες σαν τον Jackson.
Οι Γερμανοί Neu!, ας πούμε, δημιουργήθηκαν όταν οι Klaus Dinger & Michael Rοther αποκολλήθηκαν από τους Kraftwerk. Κι ενώ κατάφεραν πολλά, Kraftwerk δεν έγιναν, σε επίπεδο δημοσιότητας. Προσωπικά, ωστόσο, τους προτιμώ, καθώς κατόρθωσαν και πήγαν το krautrock κάπου αλλού. Αυτό το μικρό και ταπεινό παράδειγμα οδηγεί στον σημερινό μας φιλοξενούμενο, τον μεγάλο George Michael, στο τελευταίο του σημαντικό έργο Older (1996). Δίσκος με σημαντική μουσική, αλλά και με χρηματική αξία, καθότι τρομαχτικά σπάνιος.
Και επανέρχομαι στην ποπ και το πόσο σημαντική είναι τελικά η αξία της στον χρόνο. Αν η Λένα Πλάτωνος έμεινε στην ιστορία για το πόσο ιδιαίτερη υπήρξε μουσικά, ο George Michael πώς θα τα κατάφερνε δίπλα της να εντυπωσιάσει έναν συλλέκτη, φτιάχνοντας απλά καλή ποπ; Ας πούμε όμως ότι υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, εκείνη της καλής ποπ, που δεν είναι και τόσο κλασική. Εκεί κατατάσσω το εξαιρετικό Older, το οποίο ποτέ δεν έγινε Faith (1987) ή Listen Without Prejudice Vol. 1 (1990) ή τέλος πάντων Thriller, για να καταλαβαινόμαστε. Είναι όμως ο δίσκος που θα ωρίμαζε σιγά-σιγά και θα αναδυόταν με τα χρόνια, για να εκτιμηθεί τελευταία από το κοινό για το ήθος του, αλλά και για να παθιάσει τους συλλέκτες με τη σπανιότητα της βινυλιακής του έκδοσης. Μπορεί να μην έχει την τρέλα των Beatles, οι οποίοι αποκάλυπταν όλη τη μαγεία στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα των κομματιών (αυτό ήταν και το μυστικό τους, όπως οι ίδιοι έλεγαν), αλλά εδώ βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και τα πράγματα γίνονται αλλιώς.
{youtube}SHAQlFq6TFg{/youtube}
Δεν χρειάζεται να κάνουμε τρέλες στην παραγωγή και στη σύνθεση, αλλά μόνο καλή, αισθαντική ποπ, σε στυλ πιο ώριμη πεθαίνεις. Νυχτερινός, σχεδόν balearic ήχος, που εμπνεύστηκε από το slomo του πράγματος και το trip hop των 1990s. Παρόλαυτα, πολλές είναι οι στιγμές που ο δίσκος μια τζαζάρει και μια χαουζάρει –ήρεμα και ωραία χωρίς να ενοχλεί. Τώρα, όσον αφορά τη σπανιότητα, ας είναι καλά ο πανικός της εποχής με τα CD, τα οποία πέταξαν από το παιχνίδι τα βινύλια για 6, 7 χρόνια, με αποτέλεσμα ό,τι έβγαινε εκείνη την περίοδο να είναι πανάκριβο στις μέρες μας. Αν και όχι τόσο ακριβό όσο το φαινόμενο Older, που, όσο περνάει ο καιρός, τόσο ανεβαίνει σε τιμή στο e-Bay και στο Discogs: από 250 ευρώ ως 900, με μέση τιμή τα 500 (για πλάκα) για μια καθαρή κόπια. Αληθινά νούμερα και πραγματικές πωλήσεις.
Στην τότε Virgin, Παναγία μου· και το λέω αυτό γιατί πολλές κόπιες πέρασαν από τα ράφια των ελληνικών δισκάδικων, γι' αυτό και πάντα θα φιγουράρουν οι Έλληνες πωλητές στις διαδικτυακές αγορές δίσκων –μάγκες αγέρωχοι, με τις ακριβότερες τιμές. Με περίπου 1.700 wants παγκοσμίως. Καθόλου μικρό νούμερο για ένα όχι και τόσο γνωστό άλμπουμ από τον πολύ αγαπημένο Αγγλοκύπριο George Michael, ο οποίος απεβίωσε το 2016 από καρδιακή προσβολή (έγραψαν οι εφημερίδες). Και ήταν μάλιστα Χριστούγεννα. Πόσο τραγικό, για τον άνθρωπο που έγραψε ένα από τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια όλων των εποχών.
Προφανώς και δεν θα ξεχάσω ποτέ δύο πράγματα, όσον αφορά το Older.
Ένα: το δισκάδικο που επισκεπτόμουν συχνά στη Δάφνη στα τέλη των 1990s και τον είχε κούτες ολόκληρες (φανταστείτε πόσες κόπιες) σε προσφορά 750 δραχμές. Δεν πήρα ούτε μία, γιατί τότε άκουγα πιο ψαγμένα πράγματα –είναι τώρα που εκτιμώ την ομορφιά του και κατανοώ την ηχητική ευφυΐα του George Michael. Άσε που θα πλούτιζα πουλώντας τις.
Δύο: To Unplugged στο MTV (1996) και το ''Jesus To A Child'', μαγικό, αποκαλυπτικό, μοναδικό. Από τότε με καθήλωνε και το κομμάτι καθαυτό και η ερμηνεία του George Michael.
Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τον νου σας λοιπόν στα diggin. Δεν ξέρεις ποτέ. Μέχρι να εμφανιστεί (και αν) η πολυπόθητη επανέκδοση που όλος ο πλανήτης περιμένει πώς και πώς. "Jesus Τo Α Child'', ''Fastlove'', "Spinning Τhe Wheel'', ''Older'' και πολλά άλλα, σε έναν δίσκο-νυχτερινό διαμάντι, ο οποίος ακούγεται και ολόκληρος και τμηματικά το ίδιο καλά.
{youtube}tkLRD2blFqg{/youtube}
