Που λέτε, στη σειρά που έβλεπα έπεσε το ίντερνετ και τα παιδιά θέλαν να κάνουν πάρτυ αλλά, guess what: χωρίς Spotify και YouTube, δεν υπάρχει μουσική. Τρομαχτικό, άμα σκεφτείτε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα για τις νέες γενιές, αφού κανείς δεν συλλέγει μουσική, ούτε καν σε mp3. Όλα στριμάρονται, γλυκιά μου Παναγιά. Ένας εφιάλτης μεγατόνων βρίσκεται στη γωνία –και μας περιμένει.
Έτσι τα παιδιά αναγκάστηκαν να κάνουν πάρτυ με ...δίσκους από τα σπίτια τους. Παρτάρα, με μουσική που αγάπαγαν οι γονείς τους. Το σύννεφο απουσίαζε από τις ζωές τους και οι De La Soul με τους Eagles είχαν πάρει τη θέση του, για τα καλά.
Δύο τα ζητήματα. Πρώτον, οι νέες γενιές δεν αγοράζουν μουσική (το μεγαλύτερο ποσοστό)· δεύτερον, αυτοί που αγοράζουν, δεν διαλέγουν νέες κυκλοφορίες. Είτε επειδή πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν classics στη δισκοθήκη τους (δίσκοι = παλιό = καλύτερα κάτι κλασικό, να μείνει), είτε επειδή οι νέες κυκλοφορίες είναι στον θεό από άποψη τιμής, ενοχλητικά πανάκριβες.
Και τι κάνεις λοιπόν γι' αυτό; Μάλλον τίποτα... Εμείς που κάνουμε και τα δύο, το προσπαθούμε να αγοράζουμε απ' όλα και να διαδίδουμε την τρέλα μας. Οι υπόλοιποι εξαρτώνται από το δίκτυο και τη μουσική στο cloud.
Ξεκάθαρα, επομένως, η μουσική είναι πια εφήμερη, αφού δεν αγχώνει κανέναν να την κάνει ολόδική του. Την έχει μαζί του στο κινητό, πληρώνοντας δεδομένα στις εταιρίες τηλεφωνίας και αυτό είναι όλο. Εγώ πάντως, αν με ρωτάτε –όχι μόνο λόγω της δουλειάς μου– κρατάω τόσο δίσκους, όσο και mp3s, αφού θέλω ακόμα και τα ψηφιακά μου plays σίγουρα.
Τώρα, εκείνο που θα με αγχώνει πάντα, είναι ο μίστερ Τέσλα και ο ηλεκτρισμός, αφού, ακόμα και με δίσκους, χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτα. Ας ακούσουμε λοιπόν και ας αποστηθίσουμε τα βινύλιά μας· ας τα ευχαριστηθούμε στο έπακρο.
Στο ενδιάμεσο ας βάλουμε κάτι να ηρεμήσουμε, γιατί οι παλμοί θέλουν ρίξιμο και τα αυτιά κάτι χαλαρό. Γι' αυτήν την εβδομάδα το #Diggin προτείνει μία από τις νέες κυκλοφορίες της δραστήριας Numero Group, πιο συγκεκριμένα τον φοβερό και τρομερό ambient/synth δίσκο του Don Slepian που πρωτοκυκλοφόρησε σε κασέτα το 1980 από την Plumeria Recordings και σε βινύλιο φέτος, για πρώτη φορά.
Δύο πλευρές, ''Awakening'' και ''Sea Οf Bliss'', και οι δύο από 24 λεπτά έκαστη. Μια θάλασσα από synths και μαγικές συνθέσεις. Από τα πιο όμορφα LPs αυτού του είδους, for sure. Με το καταπληκτικό artwork του εικαστικού Jonathan Meader. Μουσική για να ξεχάσεις όλα τα αδιέξοδα θέματα της μουσικής σήμερα.
{youtube}4FSTyRvOVos{/youtube}
