Καλή η μουσική, αλλά τα εξώφυλλα των δίσκων πάντα θα είναι πόλος έλξης, για πολλούς συλλέκτες. Ας το πάρουμε από την αρχή, όμως. Αναλογιστείτε πόσο σημαντικό κομμάτι είναι το artwork σε μια κυκλοφορία –μαρκετινίστικα πάντα. Σκεφτόμουν πόσο κοπιάζουν πολλές φορές οι καλλιτέχνες να φέρουν στην επιφάνεια ένα πετυχημένο cover, ενώ την ίδια στιγμή πιο απλά εξώφυλλα αποδεικνύονται δέκα φορές πιο δυνατά, σε όλα τα επίπεδα. Ας πούμε φωτογραφίες από τοπία, από δρόμους, από πρόσωπα. Κρατήστε το τελευταίο.
Στην inside ορολογία των πιο τρελαμένων με τους δίσκους, τα πρόσωπα αποκαλούνται «κεφάλια». Μπορεί λοιπόν καμιά φορά να έχει σημασία όταν, εκεί που ντιγκάρεις, δεις ένα κεφάλι να σου κλείνει το μάτι διακριτικά. Έτσι, ένα εξώφυλλο με ένα πρόσωπο-προτομή μπορεί να τα βάλει άνετα με ένα πιο ευφάνταστο και πιο πολύπλοκο. Πόσο μάλλον αν τα χρώματά του μπορούν να εξάψουν τη φαντασία, όπως στο εκπληκτικό Idę, που κυκλοφόρησε το 1974 η Polskie Nagrania Muza. Ένα πολωνικό label με έδρα στη Βαρσοβία, το οποίο μεσουρανεί τα τελευταία 40 χρόνια (τουλάχιστον).
Ο λόγος για τη Halina Frąckowiak, Πολωνή τραγουδοποιό και γυναίκα του διάσημου θεατρικού σκηνοθέτη Krzysztof Bukowski. Καμία σχέση με τον Τσαρλς, ο οποίος το τελευταίο διάστημα γυρίζει παρεμπιμπτόντως σαν τρελός στο μυαλουδάκι μου με τις εργένικές του κοσμοθεωρίες και συμβουλές, όπως αυτή: «Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα στα σοβαρά. Μερικές φορές απλά πρέπει να κατουρήσεις στον νεροχύτη». Η Frąckowiak ξεκίνησε με συμμετοχές σε φεστιβάλ και με φωνητικά για λογαριασμό συγκροτημάτων, ώσπου το 1972 ξεκίνησε σόλο καριέρα, πραγματοποιώντας έκτοτε δεκάδες long-players.
{youtube}GrACGljltBc{/youtube}
Στο Idę βασιλέυει η soul και το πολύ ενδιαφέρον rock της εποχής: εκείνο που, άμα ξέρεις να το περφορμάρεις σωστά, σε κάνει βασιλιά της πίστας. Φλάουτα, organs, κιθάρες και δαιμονισμένα τύμπανα –drum breaks στην παθιασμένη γλώσσα των μουσικόφιλων.
Καταπιάστηκα με την πολωνική τζαζ για πολλά χρόνια, καθότι αγαπώ τους Ευρωπαίους. Έτσι ανακάλυψα το συγκεκριμένο διαμάντι με τις φοβερές ενορχηστρώσεις, τις εναλλαγές και τις γκρούβι ομορφιές. Ενδεικτικά κομμάτια τα ''Ιde Dalej'' και ''Wodo Zimna, Wodo''. Ξεκάθαρα ο καλύτερος δίσκος της Frąckowiak. Φωνάρα και μπαντάρα. Δύο σε ένα. Πόλις γκρουβ.
{youtube}36kyL0GoP7k{/youtube}
