Στριμώξαμε τους συντάκτες του Avopolis και τους ζητήσαμε να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους, να σκαλίσουν τα θέλω τους και να κάνουν μια μουσική ευχή για το 2024...
Άγγελος Κλειτσίκας:
Κάπως, κάπου, κάτι να ξεκινήσει και να ανατρέψει όλα αυτά τα δεδομένα που αραδιάζουμε περί τέλματος της μουσικής πρωτοπορίας, να ξεκινήσει μία νέα υπο-κουλτούρα που θα τα σαρώσει όλα και θα καθιδρύσει ένα νέο ηχητικό καινούριο.
Άγγελος Κυρούσης:
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, ήμουν καλό παιδί το 2023, άκουσα μουσική και για άλλη μια χρονιά πορεύτηκα παντοιοτρόπως (είδες που τα γράφω και περισπούδαστα) χάρη σε αυτή, οπότε θέλω για το 2024, μια νέα ηχογράφηση «ζωής», μια «μεγάλη» πρωτάκουστη ανακάλυψη από το παρελθόν, ένα σπουδαίο ελληνικό δισκογράφημα, μια συναυλία σαν του Ξαρχάκου στο Ηρώδειο, και φτηνότερους δίσκους για να ψωνίζουν και τα πιτσιρίκια (κι όχι μόνο τα γεμάτα πορτοφόλια). Ζητάω πολλά;
Άννα Γεωργάτου:
Ένα album τόσο κλασικό όσο η μπανάνα των Velvet Underground που θα το ακούμε για τα επόμενα 50 χρόνια και θα καμαρώνουμε ότι ζήσαμε στις μέρες του.
Άρης Καζακόπουλος:
Νέο studio album και world tour από Frank Ocean.
Βαγγέλης Κυριακάκης:
(Πολύ) δικαιότερη διανομή των εξωπραγματικών κερδών της πλατφόρμας Spotify προς τους καλλιτέχνες και ιδιαίτερα προς τα «μικρά ψάρια».
Βασίλης Σπανός:
Reunion των ISIS μόνο για live και κοινή περιοδεία με The Ocean.
Γιάγκος Πλατής:
Όλο και περισσότερα όμορφα άλμπουμ από νεοσύστατα γκρουπ και πρωτοεμφανιζόμενους μουσικούς, από συμπράξεις που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί και εμφανίζονται ουρανοκατέβατες. Ειδικά από την εγχώρια σκηνή, εύχομαι η επόμενη χρονιά να τη βρει πιο ενωμένη, χωρίς στεγανά και στερεότυπα περί «καλού για τα ελληνικά δεδομένα» ή κράξιμο για ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο στίχο. Σε δισκογραφικό επίπεδο, θέλω να βρω το επόμενο δισκάκι που θα με συνταράξει όπως με άγγιξε αυτό της Αλκυόνης ή θα φέρει κοντά ετερόκλητα στοιχεία, που μπλέκονται μαγικά, όπως ήταν η συνύπαρξη Coti K, Γιάγκου Χαιρέτη και Τσίκο.
Δημήτρης Λιλής:
Περισσότερο ACID.
Δημήτρης Μάστορης:
Περισσότερο Weeknd, λιγότερη Taylor Swift. Να γίνει η Madonna (επιτέλους) Πρόεδρος των ΗΠΑ. Kraftwerk live οπουδήποτε στα εγχώρια για να μου φύγουν οι τύψεις που τους έχω χάσει ήδη δύο φορές. Techno B2B Silent Servant/Phase Fatale σε ανήλιαγη αποθήκη κάπου στην Αθήνα.
Επίτροπος:
Αν πρέπει να κάνω μια ευχούλα, πιο τραβηγμένη, αυτή θα ήταν να έρθει ένας πάμπλουτος τύπος στο κατώφλι μου και να μου πει «Μλκ επίτροπε, πολύ σε πάω ρε μπαγάσα, έλα να κάνουμε το καλύτερο φεστιβάλ που έχει δει ποτέ η χώρα, πες μου μπάντες, εγώ βάζω το χρήμα και ας χάσουμε 3-4 εκατομμύρια.» Ναι αυτό θα το ήθελα, νομίζω και εσείς. Μπορεί και όχι.
Εύη Παπαγιάννη:
Το κλείσιμο του έτους με βρίσκει με τους νεοϋορκεζους Model/Actriz στα ακουστικά, εν αναμονή της εμφάνισης των Maruja στη χώρα μας το Φλεβάρη, και ενθουσιασμό για την ανάδειξη του άλμπουμ MOb1 των MOb στο Νο1 των εγχώριων κυκλοφοριών. Αναπόφευκτα λοιπόν, αν θα ήθελα να φέρει κάτι το 2024 στη μουσική, είναι περισσότερη ένταση - κι ίσως, λιγάκι περισσότερο μουσικό θράσος.
Εύη Χουρσανίδη:
Περισσότερο φως, λιγότερο σκοτάδι -όχι άλλοι «δίσκοι που γράφτηκαν στην πανδημία». Στίχοι που σου αλλάζουν τη ζωή. Φρέσκα πρόσωπα στο ελληνικό συναυλιακό καλοκαίρι. Περισσότερα μικρά φεστιβάλ και showcases για την ανάδειξη νέων Ελληνων καλλιτεχνών και σχημάτων. Αλληλεγγύη, αλληλοϋποστήριξη, συνεργασία -φτάνει με το σήκωμα του φρυδιού, την «ξερολίαση», τα κόμπλεξ ανωτερότητας. Α, και να σκίσει η Μαρίνα Σάττι στη Eurovision.
Ευτυχία Διαμαντή:
Να έρθει επιτέλους η Dua Lipa στην Ελλάδα.
Θανάσης Μήνας:
Περισσότερη μουσική, ηχογραφημένη ή live, ανεξάρτητα από το είδος ή την τεχνοτροπία, από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα. Να μοιραστούμε με αλληλεγγύη εμπειρίες και εικόνες, ηχοχρώματα και αφηγήσεις, κοινούς ανθρώπινους τόπους.
Μάκης Μηλάτος:
Να μην αποθεώνεται τόσο εμφατικά η μετριότητα (δεν θα αντέξω να δω για άλλη μια φορά τη λέξη «εξαιρετικό» για κάτι απλώς καλό). Να μην κάνουν τα φράγκα τόσο πολύ κουμάντο σε όλα (η μουσική δεν είναι project). Να δίνεται περισσότερη σημασία σε αυτό που αφορά περιορισμένο κοινό και λιγότερη στη μουσική ευρείας κατανάλωσης (πόση Taylor Swift να αντέξεις πια).
Μάρκος Φράγκος:
Ακριβά βινύλια χαμηλής τιμής. Γνήσιο disco funk groove Περισσότερα ρομαντικά acts, λιγότερα κυνικά. Ένα ραδιόφωνο με ανθρώπινες επιλογές κι όχι αλγόριθμο. Ολική επαναφορά του στιλ στη μουσική.
Ναταλία Πετρίτη:
Το 2024 θα ήθελα κάπως να ευθυγραμμιστούν τα άστρα και να επανενωθούν οι Talking Heads για μια τελευταία tour, ώστε να κλείσει το συναυλιακό μου bucket list.
Παναγιώτης Λουκάς:
Να δει κάποιος διοργανωτής το κενό μεταξύ 31 Αυγούστου (Βουλγαρία) και 7 Σεπτεμβρίου (Κύπρος). Αφου θα είναι στην γειτονιά μας, δεν είναι ευκαιρία να δούμε τον Ed Sheeran στην Ελλάδα;
Σταύρος Γαρεδάκης:
Η ευχή για το νέο έτος είναι να φέρει κάποια αλλαγή στο μοντέλο πληρωμών από τα streaming media ώστε να γίνει βιώσιμο και για μικρότερ@ καλλιτέχνες. Χα χα, πλάκα κάνω, αυτό ξέρουμε καλά ότι δεν πρόκειται, οπότε να γίνει (και να περάσει κι από εδώ) επετειακή περιοδεία των Built To Spill για τα 25 χρόνια του Keep It Like A Secret.
Τάνια Σκραπαλιώρη:
Περισσότερους δίσκους που να ακούγονται από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά, με την απόλαυση του «παλιού καλού» καιρού. Α, και τον χρόνο για να τους ακούσουμε
Ζώης Χαλκιόπουλος:
Θα ήθελα να επανασυνδεθούν οι Radiohead και να τους δούμε live στην Αθήνα. Τι άλλο;
Η συντακτική ομάδα του Avopolis σας εύχεται μια πραγματικά συναρπαστική μουσική χρονιά.
