Η ανακοίνωση του περάσματος των The Ocean από την χώρα μας, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα από την τελευταία επίσκεψη τους, δεν μας έκανε να περιμένουμε τίποτα λιγότερο από ένα τέλειο σε όλα τα επίπεδα live και τελικά λάβαμε περίπου αυτό. Το τελευταίο τους album, με τίτλο Holocene, μπορεί να μην έχει εντυπωσιάσει όμως οι Γερμανοί στις ζωντανές εμφανίσεις τους, είναι καταιγιστικοί και όλα μπορούν να ανατραπούν.
Και αν για τους The Ocean τα πράγματα είναι πάνω κάτω γνωστά, η απόδοση των This Will Destroy You, ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό για πολύ κόσμο που κατηφόρισε προς το Fuzz. Οι Αμερικανοί post rockers είχαν τον καλύτερο ήχο της βραδιάς και στα ηλεκτρικά ξεσπάσματα τους, νόμιζες πως τα σώματα τους θα «έσπαγαν» από την ένταση. Με το full set (πάνω από μία ολόκληρη ώρα) που εκτέλεσαν άψογα να βασίζεται στο σύνολο των κυκλοφοριών τους (ακούσαμε σχεδόν ένα κομμάτι από κάθε δίσκο), ήταν φυσικό οι αντιδράσεις του κοινού να εκδηλώνονται πιο έντονες στα τραγούδια από τον θρυλικό ομώνυμο δίσκο τους. Τα “The Mighty Rio Grande”, “A Three-Legged Workhorse” και “Threads” είναι κομμάτια ενός από τα πιο ιστορικά Post rock album και σίγουρα δεν άξιζαν την χάβρα των αδιάφορων προς την μουσική πρόταση των TWDY.
<
Οι The Ocean πήραν την “post” πάσα των συνοδοιπόρων τους στο tour και ξεκίνησαν το set τους με πιο μελωδικές επιλογές από την δισκογραφία τους. Μουδιασμενο ξεκίνημα για κοινό και μπάντα, που σίγουρα δεν είχαμε συνηθίσει. Η ακόμα πιο μελωδική τροπή που παίρνει η μουσική των The Ocean, δεν είναι σίγουρο πως ικανοποιεί τους fans, όμως είναι σίγουρο πως ικανοποιεί και με το παραπάνω τους συντελεστές, οι οποίοι σε συνδυασμό με τον άψογο φωτισμό, απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα της εκτέλεσης τραγουδιών όπως τα “Boreal”, “Sea of Reeds”, “Atlantic” και “Subboreal”.
Κάπου εδώ τελειώνει η πρώτη φάση του live και ξεκινούν τα κομμάτια που όλοι έχουν προλάβει να αγαπήσουν. Το “Miocene/Pliocene” περιέχει την καλύτερη φωνητική μελωδία που έχει γράψει το group, ενώ το “Statherian” είναι ένα prog metal κομψοτέχνημα, ένα ακόμα διαμάντι στην κορώνα ενός από τα καλύτερα metal albums ever, του θρυλικού Precambrian (2007). Η μπάντα δίνει τα πάντα, ο Rossetti είναι ένας εξαιρετικά κοντρολαρισμένος frontman, που διαχειρίζεται τέλεια το κοινό και την απόδοση του. Όσες φορές και να τον είδαμε να βουτάει με stagediving στα χέρια και τα κεφάλια των θεατών, είναι αξιοπερίεργο το πως παρέμεινε άψογος στις γραμμές του, είτε πρόκειται για growls είτε για καθαρά φωνητικά.
Το group αποχώρησε με το "Jurrasic/Creataceous" όπως έκανε σε όλο το tour, όμως το Αθηναϊκό κοινό δεν αποχώρησε, ζήτησε επιτακτικά και άλλο, το group μας έκανε το χατίρι (ίσως συντέλεσε σε αυτό πως η Αθήνα ήταν ο τελευταίος σταθμός ενός κουραστικού ταξιδιού που κράτησε μήνες) και έπαιξε επιπλέον μια ακόμα μεγάλη επιτυχία τους, το υπέροχο "Cambrian II: Eternal Recurrence", ολοκληρώνοντας μια ακόμα θριαμβευτική για την μπάντα βραδιά.
